اعلامیه کمیته مرکزی فرقه دمکرات آذربایجان

67  سال از تاسیس

حکومت ملی

 آذربایجان گذشت

٦۷ سال از تشکیل حکومت ملی آذربایجان می گذرد. ۶۷ سال پیش در چنین روزی مردم آذربایجان به رهبری فرقه دمکرات آذربایجان سرنوشت سیاسی خود را در دست گرفتند. برای اولین بار حکومت ملی و مجلس ملی در آذربایجان تشکیل گردید. دولت خود مختار آذربایجان به رهبری سید جعفر پیشه وری، در عمر کوتاه یک ساله، اقدامات انقلابی گسترده و شگرفی انجام داد. زمین های دولتی میان دهقانان تقسیم شد. املاک مالکینی که علیه آذربایجان دمکراتیک مبارزه میکردند، مصادره و در اختیار دهقانان بی زمین قرار گرفت. بدین ترتیب دهقانان بی زمین صاحب زمین شدند. زبان آذربایجانی  در ادارات دولتی و موسسات تحصیلی رسمیت پیدا کرد. در سراسر آذربایجان مدارس ابتدایی تشکیل و دانش آموزان به زبان مادری مشغول تحصیل شدند. برای ریشه کن کردن بیسوادی مدارس شبانه دایر شد. مدارس متوسطه و دانشگاهی گسترش یافت.  کتاب و مجله و روزنامه های فراوانی به دو زبان ترکی و فارسی انتشار یافت. و ... امنیت در سراسر آذربایجان بشکل بی سابقه ای برقرار گردید. مردمی که حاکمیت ملی خود را تشکیل داده بودند، با اشتیاق تمام  برای رشد و توسعه آذربایجان توان خود را بکار گرفتند. حکومت ملی کارخانه های تولیدی در تبریز و دیگر نقاط آذربایجان دایر نمود. راه ها و پل های زیادی مرمت و یا ساخته شد. اقدامات وسیع و همه جانبه ای برای آبادانی آذربایجان صورت گرفت. بدین طریق چهره آذربایجان به یک باره دگرگون شد. استقبال و حمایت بی دریغ  نیروهای انقلابی و دمکراتیک  و دیگر خلق های ساکن کشور از جنبش 21 آذر، دامنه آن را از منطقه آذربایجان فراتر برد و به الگوی مناسبی برای دیگر مناطق میهنمان تبدیل کرده بود.  بویژه که این مسئله همزمان شده بود با رشد جنبش آزادیخواهی سراسری ایران. پس از سقوط رضا شاه و شکست شدن پایه های استبداد، مردم ایران بار دیگرفرصت پیدا کردند تا با مظاهر عقب ماندگی واستبداد و مبارزه کنند. احزاب و جمعیت های سیاسی ـ صنفی و اجتماعی خود را تشکیل دهند. رشد و تعمیق جنبش های اجتماعی  فضای سیاسی کشور را تغییر داده بود.حضور نمایندگان خلق در مجلس شورای ملی و طرح و تصویب قوانینی که حقوق از دست رفته مردم را به آنها بر می گرداند. لرزه بر تن ارتجاع داخلی و حامیان خارجی آنها که منافع خود را بشدت در خطر میدیدند، انداخته بود. بدین دلیل  با تمام قوا برعلیه جنبش آزادیخوهی و عدالت جویی مردم به پا خاستند. مردم غیور آذربایجان که گام های پر توانی علیه منافع ارتجاع و استبداد بر داشته بود، به نوک حمله دولت دست نشانده تهران و حامیان امپریالیستی او قرار گرفت. دولت مرکزی با زیر پا گذاشتن تمامی تعهدات و مقاوله نامه هایی که با دولت خود مختار آذربایجان بسته بود، ابتدا با تبلیغات بی امان با وارد کردن اتهامات سخیف و بی پایه علیه حکومت خود مختار  و زنان و مردان غیور آذربایجانی، شرایط را برای سرکوب خونین جنبش 21 آذر مهیا کرد. سپس ارتش دست نشانده شاهنشاهی به فرماندهی ژنرالهای آمریکایی و با کمک گرفتن از نیروهای ارتجاعی محلی، وارد اراضی آذربایجان شدند. با انتقام جویی ددمنشانه و با زیر پا گذاشتن تمام موازین انسانی به قتل و غارت مردم مبادرت کردند. بیش از سی هزار آذربایجانی مبارز را قتل عام کردند. هزاران خانواده مجبور به ترک وطن و در کشورهای همسایه پناه گرفتند. تمام مظاهر دولت ملی را نابود و حاکمیت قبرستانی را به مردم این خطه تحمیل کردند. و نام آن را گذاشتند «نجات آذربایجان».

 انقلاب بهمن بساط سلطنت را برچید. در این انقلاب هم مردم آذربایجان پیشگام مبارزات  بر علیه حکومت وابسته و ارتجاعی شاه بودند و نقش بسزایی در پیروزی آن ایفا کردند. سرانجام انقلاب با جان فشانی مردم به پیروزی رسید و شاه سرنگون شد. حاکمیت بر آمده از انقلاب زمام امور را در دست گرفت. مردم آذربایجان مانند بقیه مردم، انتظار داشتند تا اهداف انقلاب از آن جمله حقوق خلق های ساکن کشور به مورد اجرا گذاشته شود. و محرومیت های چندین و چند ساله بر داشته شود.اما این بار نیز ارتجاع داخلی با کمک و مساعدت ارتجاع جهانی اهداف انقلاب را نا دیده و حقوق ملی خلق های ساکن کشور را زیر پا گذاشت. بعبارت دیگر محرومیت ملی همچنان ادامه پیدا کرد.

آذربایجانی های غیور!

امسال در شرایطی به استقبال برگزاری بزرگداشت تاسیس حکومت خود مختار ملی آذربایجان می رویم که کشور آبستن حوادث گوناگونی است. دولت مرکزی قادر به اداره امور کشور نیست. بحران فراگیر اقتصادی که همراه خود بیکاری و بی خانمانی میلیون ها نفر را به همراه داشته است. معضلی است که سیستم حاکم قادر به حل آن نیست. بی کفایتی رژیم را در نا توانی از حل ابتدایی ترین مشکلات کشور مثل محیط زیست و حتی تامین شرایط اولیه مردم زلزله زده اخیر آذربایجان و افسار گسیختگی بی ارزش شدن پول ملی، می توان دید. رژیم حاکم مدت هاست مشروعیت خود را از دست داده است. به همین دلیل کوشیده است با سرکوب خونین مردم به حیات خود ادامه دهد. نمونه بارز مدعا  را می توان در سرکوبی خشن و بی پروای اعتراضات مردم کشور پس از تقلب در انتخابات ریاست جمهوری سال 88 و سرکوب مردم معترض آذربایجان در مورد خشک شدن دریاچه ارومیه دید. تشدید اختلافات درون حکومتی در ماههای اخیر و در آستانه انتخابات  ریاست جمهوری خود نیز گواه دیگری بر نا توانی رژیم بر کنترل اوضاع است. این همه در شرایطی است که شعور سیاسی و ملی مردم رشد و جنبش ملی و آزادیخواهی آنهاهدفمندتر شده است. مردم ایران از آن جمله مردم مبارز آذربایجان در طول تمام سالهایی که رژیم با تمام قوا می کوشید تا کوچکترین زمزمه آزادیخواهی را در گلو خفه کند، از پای ننشستند و به مبارزات برحق خود ادامه دادند. و طبیعی است که  تا رسیدن به اهداف نهایی آرام نگیرند. مردم ایران حق دارند آزاد بیندیشند، آزاد زندگی کنند.

گرامی باد یاد و خاطره مبارزان و جان باختگان جنبش 21 آذر

              کمیته مرکزی فرقه دمکرات آذربایجان

                                                            آذر ماه 1391