فاشیسم در اوکرائین

جنایت می کند

غرب سکوت!

ترجمه - آزاده اسفندیاری

اول ماه ژوئن روز جهانی کودک بود. به همین مناسبت روزنامه "ساویتسکایا راسیا" گزارش "گالینا پلاتوا" را از وضعیت کودکان شرق اوکرائین منتشر کرده است. او می نویسد:

بر اثر اصابت بمب بر خانه ای در" دنباس" شهر"توف" از یک خانواده پنج نفره سه نفر جان سالم بدر بردند. "کاتیا" دختر یازده ساله و پدر" یورا" کشته شدند. مادر خانواده " آنیا" با یک دست سعی در پوشاندن بدن زخمی خود داشت و با دست دیگر مشغول جمع و جور کردن" زهرا" ی دوساله و" میلانی" که دو هفته بیشتر عمر نداشت و یک دست او از آرنج قطع شده بود.

چنین حادثه دلخراشی در" توف" و دیگر مناطق دنباس در حال تکرار است، اما کمیسیون ناظران سازمان امنیت و همکاری اروپا با ابراز تأسف از چنین حادثه ای اظهار داشت: " زمانی که آتش بس نقض می شود انسان ها و از آن جمله کودکان بر اثر جنگ کشته می شوند"!. غرب می پذیرد که چنین حوادثی اتفاق افتاده است لذا رعایت آتش بس را به  کیف گوشزد نمی کند. آن چه برای کمیسیون ناظران سازمان امنیت و همکاری اروپا اهمیت دارد آمار بالا رفتن ثروت رئیس جمهور"پروشنکو" است نه سهم مردم" دنباس" از کشته ها، زخمی ها، افراد بی خانمان، یتیمان و بی سرپرست ها.

روز بیست وهشتم ماه مه، مردم محل، "کاتیا" و پدر را به خاک سپردند. در این روز مادر با صندلی چرخدار معلولین در شهری که هر روزه مورد حمله توپخانه ای قرار می گیرد همراه مردمی که  زیر باران گلوله با پرچم های نیمه افراشته و مارش عزا، شهدای خود را برای آخرین بار تا گورستان مشایعت کرد.

همان روز در میدان لنین شهر"دونتسک" کنار بنای یاد بود کشته شدگان جنگ، همایش بزرگی توسط مردم برگزار شد. هزاران نفر که در این همایش شرکت کرده بودند طی بیانیه ای اعتراض خود را به ناقضان پیمان آتش بس" مینسک" که توسط روسای جمهور اوکرائین، فرانسه، روسیه و صدراعظم آلمان به امضاء رسیده بود اعلام کردند. معترضین خواهان رسیدگی به پرونده افسرانی هستند که به فرمان "نئو نازی" های حاکم بر کیف خانه ها و شهر و دیار مردم را با خاک یکسان کرده اند و آن ها اجبارا در زیر زمین ها ادامه زندگی می دهند.

آری این گفته های" ژانا چپیکوا" مشاور دولت "جمهوری دمکراتیک مردمی دنباس" در امور حمایت از کودکان است که با چشمانی گریان و بغضی در گلو شرح حوادث می دهد و می گوید: "ما با چنین مصائبی روز حمایت از کودک را گرامی می داریم".

او می افزاید، ما در این روز هدایائی را تهیه و به بچه ها خواهیم داد تا آنان از زندگی لذت برده و آرزو های خوبی برای آینده خود داشته باشند. وظیفه دیگر ما به خاک سپردن آن ها است.

فاشیسم در همه مناطق "دنباس" چهره خود را به اشکال مختلف نشان داده است. این تنها سرنوشت خانواده "آنیا" در"توف" نیست، بلکه در محلی دیگر در اثر اصابت گلوله های توپ به آپارتمانی در همان روز پدر و مادر دو کودک کشته شدند و آن ها نیز به خیل یتیمان پیوستند. در روزهای نه چندان دور هفتاد کودک در دنباس کشته شده اند. تا به حال کسی هشتاد و پنج نفر کودک کشته شده در هواپیمای بوئینگ خطوط هوائی مالزی که توسط نئو نازی های مستقر در کیف سال گذشته از آسمان با شلیک موشک سرنگون شدند را به حساب نیاورده است.

تنها در اولین فصل 2015 هفتاد و دو کودک زخمی شده اند. 491 مکان جمعی طراحی شده برای کودکان اعم از مدرسه، کودکستان و بیمارستان برای معالجه زخمی ها، در اثر گلوله باران ارتش اوکرائین تخریب شده است.

تا کنون بیشترین خدمات برای معالجه و درمان کودکان را روسیه به بر عهده داشته است. اخیرا ما توانسته ایم 200 نفر از این کودکان را به جمهوری های مختلف این کشور بفرستیم.

شب بیست و نهم ماه مه هواپیمائی از دنباس در مسکو به زمین نشست که یازده کودک معلول را برای معالجه به پایتخت روسیه آورده بود. مسئولین بهداشت و درمان روسیه قول دادند که در کوتاه ترین مدت برای این کودکان معلول دست و پای مصنوعی ساخته و امید به زندگی را در آن ها زنده کنند.

" ژانا" ادامه می دهد که دوستی ها زمان سختی ها خود را نشان میدهند و ما در این شرایط سخت و طاقت فرسا روسیه را در کنار خود داریم. در این میان کجا هستند دولت های لهستان، اوکرائین، آلمان و...که دم از حقوق بشر می زنند و دفاع از کودک. دولت های غربی حتی مردم خود را از حوادث اسفناک منطقه" دنباس" بی خبر می گذارند چه رسد به کمک های انسان دوستانه.

مسئول امور کودکان در"جمهوری مردمی دنباس" توضیح می دهد که ما با بر پا کردن تأسیسات مختلف برای کودکان یتیم از جمله مدارس شبانه روزی، آسایشگاه های کمک های اجتماعی و روانی نیازهای آنان را برآوده می کنیم. ما سعی بر آن داریم تا حتی یک کودک آسیب دیده تنها نماند. آن ها باید در ادامه زندگی دریابند که در جمهوری مردمی ما تنها نیستند.

مواردی پیش می آید که خانواده ای یتیمی را به فرزندی می پذیرد. به عنوان نمونه، "دارینا گراژانکینا". او با مادر، خاله، مادر بزرگ و پدر بزرگ خود در محله ای در شهر دونتسک زندگی می کرد. روز دوازدهم ژوئیه سال قبل، ارتش اوکرائین این منطقه را زیر آتش گلوله های توپ قرار داد. پدر بزرگ، "دارینا" را برای مکانی امن تر به محلی دیگر برد و خود به خانه برگشت. در ادامه گلوله باران تمامی خانواده دارینا کشته شدند. مادر همکلاسی این دختر او را به عنوان دختر خواندگی خود پذیرفت. "دارینا" در دانشگاه علوم انسانی دانشگاه ملی دونتسک مشغول به تحصیل شده است و در کنار آن در موسسه خیریه ای که برای مبارزین وسایل خواب و استراحت دوخته می شود همکاری دارد. مردم به "دارینا" کمک کردند و او نیز با کمک به این موسسه سهم میهن دوستی خود را بدین شکل به انجام می رساند.

اول ماه ژوئن روز حمایت از کودک است و شروع تعطیلات مدارس. باز هم روسیه در این امر مهم پیش قدم است و آماده برای فرستادن هشت هزار کودک به اردو جهت استراحت در" یالتای کریمه". البته این امکان وجود داشت تا کودکان بیشتری را به یالتا اعزام کنیم اما تعداد زیادی هستند که در اثر جنگ همه اسناد هویتی آن ها گم شده است.

" ژانا چیپیکوا" از فاجعه دیگری خبر می دهد. او می گوید دولت نئو فاشیست کیف  500 کودک از منطقه دونتسک را به گروگان برده است که از سرنوشت آن ها خبر دقیقی در دست نیست. چندی پیش دو تن از این کودکان توانستند از اردوگاهی با طی کردن 160 کیلومتر خود را به خانه های خود، به مناطق شرق اوکرائین برسانند. آن ها تعریف کردند که کودکان در اختیار حکومت کیف شرایط بسیار نا مساعدی دارند. مسئول امور کودکان در دولت جمهوری مردمی دنباس در این رابطه می گوید ما تا به حال همه امکانات دیپلماسی و اداری را به کار برده ایم تا دولت اوکرائین برای باز گرداندن این کودکان به خانه و کاشانه خود اقدام لازم را به عمل بیاورد اما متاسفانه اقدامات ما تا به حال نتیجه ای به همراه نداشته است. ما تمام مدارک لازم را برای ارسال به سازمان ملل فراهم کرده ایم تا از طریق این سازمان جهانی مسئله گروگان گیری کودکان ما پی گیری شود.

http://www.sovross.ru/modules.php?name=News&file=article&sid=599974   

        پیج فیسبوک راه توده