نخست وزیر الجزایر "عبدالملک سلال" در مصاحبه با تلویزیون ملی الجزایر گفت که پس از تصویب بودجه عمومی کشور تلاش کرد در برنامه ریاضت اقتصادی با توجه به نقدینگی کشور مقداری تعدیل کند. سخن و ادعای او مربوط به دورانی است که نفت بشکه ای 100 دلار فروخته می شد. یعنی همان دوران طلائی که در ایران احمدی نژاد یارانه نقدی را آغاز کرد و پولهای نفت را از هر طرف به باد داد. چه بصورت یارانه و چه بصورت واردات همه چیز با چند برابر قیمت جهانی و چه بصورت غارت و دزدی حکومتی.

الجزایر کشوری است که 95 درصد از درآمدهای آن حاصل از صادرات نفتی و گاز است و 65 درصد بودجه دولتی نیز از طریق تولیدات نفت و گاز تامین می‌شود. حالا بعد از دوران طلائی نفت بشکه ای یکصد دلار این کشور وارد  یک سیر نزولی برای توسعه اقتصادی و رفاه اجتماعی شده است.

کاهش قیمت جهانی نفت از سال 2014 اقتصاد کشور را بشدت تحت تأثیر قرار داد و با وجود نرخ رشد 3.9 درصدی اقتصاد، کشور ابتدا دچار چالش اقتصادی و سپس متوقف شد. حتی این کسری  نسبت به گذشته دو برابر شده است. به همین دلیل مجبور شد برای جبران  بدهی خود از ذخیره مالی صندوق ثبات نفت استفاده کند. دولت برای پرده پوشی از این واقعیت بطور مصنوعی تصمیم به کاهش ارزش دینار گرفت و وانمود کرد که  درآمدهای کشور افزایش یافته است. این تصمیمات عواقب جدیدی را برای مصرف کنندگان در پی داشت و قدرت خرید مردم را به شدت تحت تأثیر قرار داد.

عبدالملک سلال در مصاحبه  خود با تلویزیون ملی الجزایر بدنبال توجیه تصمیمات ریاضتی دولت بود که بار دیگر و پس از سقوط قیمت نفت از سر گرفته شده است. وی تلاش کرد چالش های اقتصادی را از مردم پنهان کند.

نخست وزیر الجزایر بدون ارائه هیچ پروژه سیاسی منسجم و هیچ چشم انداز استراتژیکی برای خروج کشور از چالش اقتصادی که اکنون گریبانگیر الجزایر است در این مصاحبه سخن گفت و البته مدعی شد "همه شاخص های اقتصادی کلان نشان میدهد که چالش های اقتصادی کشور برطرف شده  و  در کنترل است و حتی بهبود در بخشی از صنایع دیده می‌شود. شنیده ام دلهره و ترس در جامعه بوجود آمده، اما نگران نباشید. البته ما مدل مدیریت اجتماعی و اقتصادی کنونی را نمیتوانیم رها کنیم. ما یک جمهوری دمکراتیک و مردمی هستیم و دولت همیشه در کنار مردم فقیر باقی میماند!!"

نخست وزیر به مردم پیشنهاد کرد برای همگامی با دولت از محصولات فصلی داخلی مانند پرتقال و غیره .. برای کاهش وابستگی به محصولات وارداتی استفاده کنند. 

اما واقعیت چیست؟ واقعیت اینست که با تصمیمات جدید دولت برای تشدید ریاضت اقتصادی زندگی مردم وخیم تر از امروز نیز خواهد شد و آن نگرانی که مردم دارند و نخست وزیر آن را بیهوده معرفی کرد ناشی از همین مسئله است. ناشی از افزایش 2 در صد مالیات بر ارزش اضافه؛ افزایش مالیات زمین، توقف استخدام، کاهش حقوق کارکنان در بخش خدمات عمومی و شرکتهای دولتی، افزایش قیمت انرژی و کاهش باز نشستگی و به تعویق افتادن پروژه های زیر بنایی.

این تابلوی ریاضت اقتصادی است که در الجزایر به نمایش در آمده و به اجرا گذاشته شده و این احتمال روز به روز قوی تر می شود که نگرانی و دلهره مردم تبدیل به خشم خیابانی شود.

الجزایر اکنون بصورت بالقوه با انفجار روبروست و تکرار بحران سال 1986 در پیش روست. زمزمه اعتصاب عمومی در همه شبکه های اجتماعی می چرخد و انبوه مردم بدون رهنمود هیچ حزب سیاسی و اتحادیه ای برای مقابله با دولت در شهر "بجایه"  بزرگترین  شهر سواحلی در کابیل  در 180 کیلومتری شرق الجزیره بسیج شدند و به خیابان آمدند. نتیجه درگیری با پلیس تاکنون دستگیری صدها تن از مردم بوده است. شورش سرکوب شد و سیستم حمل و نقل عمومی بار دیگر در خیابانها به حرکت در آمد اما خشم مردم در اتوبوس ها و تاکسی ها و حتی اتومبیل های شخصی در شهر جا بجا می شود!

http://www.humanite.fr/algerie-abdelmalek-sellal-vante-les-oranges-de-lausterite-629441

 تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

 تلگرام راه توده :

https://telegram.me/rahetudeh