سردار قالیباف هم با نزدیک شدن انتخابات ریاست جمهوری و شورای شهر وارد میدان شده و با این احتمال که کارش در هر دو جا ساخته است، به سهم خود بر میزان عوامفریبی افزوده و نوک تیز حمله را علیه دولت روحانی نشانه رفته است. ایشان از جمله در مصاحبه هفته گذشته خود با همشهری می‌گوید:

"ارزش یارانه‌ای که در سال 89 به مردم داده شد، الان در آستانه سال 96 به یک سوم کاهش پیدا کرده ‌در حالی که هزینه‌ها سرسام‌آور شده. من معتقدم با مدیریت بهینه منابع مالی و هزینه‌های دولت‌ می‌توان یارانه نقدی را تا سه برابر افزایش داد."

البته احمدی نژاد هم همین ادعا را داشت و‌ می‌گفت که با مدیریت منابع انرژی‌ می‌تواند هزینه پرداخت یارانه‌ها را تامین کند. آن مدیریت بهتر و نتیجه کار را دیدیم و مردم ما همچنان بهای سنگین و کمرشکن آن را‌ می‌پردازند. حتما آقای قالیباف هم با همان مدیریت ساختمان پلاسکویی‌ می‌خواهد یارانه‌ها را تا سه برابر افزایش دهد. البته این واقعیت هم که ارزش یارانه نقدی یک سوم شده خود به معنای ورشکستگی سیاست پرداخت یارانه نقدی است که سردار قالیباف از آن نتیجه معکوس‌ می‌گیرد. بجای آنکه با مردم صادق باشد و بگوید ما از احمدی نژاد و پرداخت یارانه نقدی حمایت کردیم و این اشتباه بود تا مردم او را جدی و در قد و قواره یک نامزد واقعی ریاست جمهوری در نظر بگیرند، برعکس وعده افزایش سه برابری یارانه را‌ می‌دهد.

قالیباف در همین مصاحبه‌ می‌گوید:

"من معتقدم بیشتر از آن که باید به فکر بردن نفت بر سر سفره مردم باشیم باید به فکر حذف نفت از سفره دولت باشیم." این سخن البته جدید نیست. اولین کسی که حذف نفت از سفره دولت را مطرح و به یک طرح اجرایی ویرانگر تبدیل کرد کارشناس بانک جهانی و دارای تندیس "برجسته ترین اقتصاد دان کشور" اتاق بازرگانی یعنی آقای موسی غنی نژاد بود. ایشان در یک مصاحبه افتخار طرح یارانه نقدی را به خود منتسب کرد و گفت:

"درآمدهای نفتی در چارچوب اقتصاد دولتی به مانع بزرگ‌ برای اصلاحات اقتصادی تبدیل شده است. برای اینکه این مانع را از پیش رو برداریم این پیشنهاد را من کردم... من پیشنهاد کردم که دولت بیاید درآمدهای نفتی را به مردم بدهد و یارانه‌ها را بردارد." (مصاحبه غنی نژاد با آفتاب نیوز ۲۶ فروردین ۱۳۷۸)

حذف درآمد نفت از دولت یعنی در واقع پایان پروژه‌های عمرانی، تولیدی، ناتوانی دولت در کمک به ایجاد صنایع، بیمارستان، آموزشگاه، دانشگاه، مدرسه، راه، پل، سد، ناتوانی در برنامه ریزی درازمدت برای کشور و در یک کلام یعنی خفه کردن همه امکانات تولید و پیشرفت اقتصادی. چشم اندازو جامعه آرمانی "اصولگرایان" همین است. بقول مرحوم عسگراولادی "شیخ الشیوخ اصولگرایان"، ایران در تجارت "مزیت نسبی" دارد. آرمان قالیباف همان آرمان امثال عسگراولادی، اتاق بازرگانی، فرماندهان تاجر پیشه سپاه و آستانه‌ها و بنیادهای تجاری جمهوری اسلامی است یعنی یک جامعه تجاری که آمورش با دلالی و واسطه گری و صادرات و واردات‌ می‌چرخد، جامعه‌ای که امکان ایجاد اشتغال برای همه مردم را ندارد و در نتیجه باید با صدقه به حیات خود ادامه دهد و دولت هم در این میان باید نقش صدقه دهنده بزرگ را داشته باشد. سه برابر کردن پرداخت یارانه‌ها یعنی جلوگیری از بکارگیری درآمد نفت در سمت توسعه اقتصادی و اجتماعی؛ فرو رفتن در گنداب جامعه‌ای مرکب از مردم یارانه گیر و دولت یارانه ده؛ تحقق جامعه آرمانی جناح راست حکومتی از آغاز انقلاب تا به امروز. قالیباف چنین جامعه‌ای را به مردم ایران وعده‌ می‌دهد.

 براساس یک فرمول ساده گرایانه و مضحک که "درآمد نفتی در اقتصاد دولتی مانع اصلاحات شده است" درآمد نفت را بین مردم تقسیم و یک بار مالی سنگین برای دولت و مانعی بزرگ در برابر سرمایه گذاری‌های عمرانی و اشتغال‌زا ایجاد شد و بزرگترین فرصت تاریخی ایران برای بکارگیری درآمد نفت در مسیر پیشرفت صنعتی از دست رفت.

 تلگرام راه توده :

https://telegram.me/rahetudeh