ماتم و غم سایه اش را بر روی کرکوک گسترده وبهت و بغض مردم شهر را در خود گرفته است. رسانه های ایران می توانند هرچه دلشان می خواهد درباره عدم مداخل سپاه در کرکوک و در کنار ارتش عراق بگویند و بنویسند اما واقعیت اینست که کردها و مردم کرکوک با نفرت و خشم از مداخله ی ایران سخن میگویند تا آن اندازه که نبود واکنش آمریکا را هم خیانت این کشور به کردها می خوانند.آنچه نباید در حال روی دادن است و جمهوری اسلامیبذر کینه و دشمنی قومی و مذهبی را در اقلیم کردستان عراق میکارد.چشمهای اشکبار پیشمرگه هایی که کرکوک را قلب کردستان میدانند، مردمی که زندگی شان را بقچه کردند و از بیم جان به جاده ی آوارگی زدند یا فغان آن پیرزن گریانی که در خیابان رو به داوطلبان مقاومت گفت "شما هم بروید من میمانم"، همه خوار کردن و تحقیر ملتی است که سرانجام آن گریبان ایران را خواهد گرفت. این را من بعنوان یک کرد ایرانی طرفدار جدی باقی ماندن کردستان در دامن ایران واحد می نویسم.

نیمه شب 16 اکتبر ارتش عراق و نیروهای شیعه هوادار ایران عملیاتی رابرای تصرف کرکوک و نقاط کلیدی آن از جمله پایگاه هوایی K1 و میدانهای نفتی منطقه آغاز کردند که شماری از سپاه قدس و سردار قاسم سلیمانی نیزنقش مهمی در آنبازی کرده اند.

قاسم سلیمانی روز یکشنبه در سلیمانیه با برخی چهره های نظامی اقلیم کردستان و اتحادیه میهنی (حزب جلال طالبانی) دیدار کرد، دیداری که گفته میشود با تهدید همراه بوده است. نیمه شب فردای آنروز نیروهای وابسته بهدولت مرکزی عراق عملیات را آغاز و بدون مقاومت پیشمرگه ها میدانهای نفتی اطراف شهر را اشغال میکنند.بامداد، سربازان عراقی و نیروهای حشد الشعبی وابسته به ایران به شهر وارد میشوند و پیشمرگه ها در برابر چشمهای حیرت زده ی مردم خشمگین درحالیکه برخی شان فرماندهان فراری را به باد دشنام و استهزا گرفته اند، عقب نشینی میکنند. چند ساعت بعد، سربازان عراقی پشت میز دفتر فرماندار کرکوک لم داده اند.

با ورود سربازان عراقی و شبه نظامی های شیعه هوادار ایران به داخل شهر کرکوک، سیل اتومبیلها در جاده های حاشیه ی شهر دیده شدند. هزاران تن از مردم کرکوک از بیم جان شهر را ترک گفته و روانه ی اربیل و سلیمانیه هستند.

ظاهرا پیشمرگه های حزب دموکرات کردستان، رهبران اتحادیه میهنی را به خیانت متهم کرده اند و تبانی آنها با ایران برای عقب نشینی از مواضع نظامی شان را دلیل شکست برق آسا در کرکوک میدانند. بیانیه ی مسعود بارزانی بدون آنکه به صراحت از اتحادیه ی میهنی نام ببرد،"تصمیمات یکجانبه ی کسانی در یک حزب مشخص" (اتحادیه میهنی) و دستور به عقب نشینی از سوی آنها را مسبب شکست در کرکوک دانسته و آنها را به خیانت متهم کرده است. به چنین برداشتی با دیده ی تردید باید نگریست. روشن است که شکست در سنجار و ترک مواضع از سوی پیشمرگه های حزب دموکرات را دیگر نمیتوان به تبانی اتحادیه میهنی با ایران نسبت داد.

بارزانی پیش از برگزاری رفراندم گفت که کردها در صورت مواجه شدن با اقدام نظامی حکومت مرکزی از خود دفاع میکنند. ولی کرکوک جز اندک مقاومت پیشمرگه هایی که زیر بار دستور عقب نشینی نرفتند و داوطلبان مردمی بدون مقاومت جدی تسلیم شد. این احتمال دور نیست که تبانی واقعی نه میان اتحادیه میهنی و ایران که بین اربیل و بغداد بوده باشد. دیر یا زود حکومت اقلیم کردستان و دولت مرکزی عراق با میانجیگری آمریکا و قدرتهای منطقه پای میز مذاکره خواهند نشست و مهمترین مساله مورد مناقشه همچون گذشته کرکوک و نفت آن خواهد بود. کمتر از دو هفته پیش از حمله به کرکوک حیدر العبادی نخست وزیر عراق در کنفرانسی خبری خطاب به حکومت اقلیم از "اداره ی مشترک" میدانهای نفتی کرکوک سخن گفت. بنابراین توافق بر سر این مساله بصورت اداره ی مشترک میتواند یکی از نتایج مذاکرات باشد.

ترکیه و همچنین روسیه برنده ی واقعی چنین توافقی خواهند بود. شرکت رزنفت روسیه اندک زمانی پیش از همه پرسی استقلال قرارداد بلند مدت برای استخراج و انتقال نفت و گاز با حکومت اقلیم امضا کرد. این فرض که شرکت رزنفت بدون آگاهی از خطرات احتمالی دست به سرمایه گذاری مهمی آنهم در آستانه ی همه پرسی زده باشد منطقی نیست. بنابراین به سرمایه گذاری خود اطمینان داشته اند. توافق با اقلیم انتقال نفت کرکوک از طریق خط لوله ترکیه و سود آن برای این کشور را هم تضمین میکند.

نتیجه ی چنین وضعیتی حضور بارزانی در راس حکومتی ضعیف در اقلیم کردستان است که بویژه بلحاظ مسائل امنیتی و قومی بهترین نتیجه برایترکیه و عراق و ایران خواهد بود. قدرت طلبیبارزانی و قمار همه پرسی او برای نجات از بحران مشروعیت و ماندن در راس حکومت اقلیم او را در موقعیتی پای میز مذاکره خواهد نشاندکه ضعیفتر از همیشه از پای آن برخواهد خواست. از دیگرسو اما، جو احساسی و ضد ایرانی در کردستان پس از شکست در کرکوک و دیگر نقاط مورد مناقشه بستر مناسبی برای حزب دموکرات فراهم میکند تا با تکیه بر "خیانت" اتحادیه ی میهنی رقیب دیرینه و نیروی نزدیک به ایران را بیشتر به حاشیه براند. در این صورت بازنده ی خارجی بزرگ رویدادهای دو روز گذشته ایران است. جمهوری اسلامی با مداخله و مشارکت مستقیم در جنگ کرکوک نه تنها بازنده ی سیاسی که در صورت توافق اربیل و بغداد برای اداره ی مشترک میدانهای نفتی کرکوک بازنده ی اقتصادی رویدادهای اخیر خواهد بود. همچنان که ترکیه برنده آن خواهد بود. به این می گویند چوب دو سر نجس. در میان کردها منفور و در پای میز مذاکره اقتصادی مغلوب!

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

 تلگرام راه توده :

        پیج فیسبوک راه توده