حجت الاسلام محمد علی ابطحی، از روحانیون روشنفکر پرورش یافته در جمهوری اسلامی است. در وبلاگ پر بیننده ای که دارد، مطالب با ارزشی می نویسد. از جمله رموز پر بیننده بودن مطالب و نوشته های وی کوتاه نویسی و نکته نویسی است. ما نیز به وبلاگ و نوشته های وی علاقمندیم و به همین دلیل نیز تصمیم گرفتیم یکی از نوشته های اخیر وی را نه نقد، بلکه تصحیح کنیم.
ایشان نوشته است که در مقابل دانشگاه همبولت برلین (واقع در بخش شرقی این شهر که پایتخت آلمان دمکراتیک نیز بود) محوطه ای وجود دارد که در آن و در زمان حاکمیت دولت دمکراتیک کتاب سوزانده شد و...
آنچه که ایشان درباره محوطه مقابل دانشگاه معروف همبولت برلین نوشته است درست است، در باره کتاب سوزان در این محوطه هم اشاره درستی کرده، اما زمان و عامل این کتاب سوزان را اشتباه کرده است. یعنی کتاب سوزان توسط نازی ها انجام شد نه در دولت دمکراتیک آلمان. حیف است که خوانندگان پرشمار وبلاگ وی یک واقعه بزرگ تاریخی را با این اشتباه به حافظه خویش بسپارند. اتفاقا ضرورت دارد، این خوانندگان واقعیت حادثه را بدانند تا به اندازه ایشان نگران سرانجام ممنوعیت های جدید انتشارات کتاب در دولت احمدی نژاد و رفتن به سوی کتاب سوزان احتمالی در حاکمیت یکدست و ریشه های فاشیستی این نوع اقدامات را باشند.

هیتلر در ژانویه 1933 صدراعظم آلمان شد و گوبلز در دفتر خاطرات خود می نویسد:
در جلسه ای که با پیشوا داشتم، نقشه مبارزه با کمونیست ها را کشیدم. فعلا از اقدامات رو در رو خودداری می کنیم. نخست باید کمونیست ها دست به قیام بزنند. ما در لحظه مناسب ضربه را خواهیم زد.

27 فوریه همان سال رایشتاک (ساختمان پارلمان آلمان) را نازی ها به آتش کشیدند و کمونیست ها را عامل آن معرفی کردند. (کاری که بوش در ماجرای 11 سپتامبر از آن تقلید کرد) سپس به این بهانه "گورینگ" مرد شماره 2 نازی خطاب به کمونیست ها گفت:
«ماموریت من فقط خراب کردن و نابود کردن است. مسلما از قدرت دولت و پلیس حداکثر استفاده را خواهم کرد. پس کمونیست های عزیزم! استنباط های غلط نکنید. ما تا پای مرگ با شما مبارزه خواهیم کرد.»
این لحظه مناسب در 11 مه 1933، تقریبا چهار ماه و نیم پس از صدراعظم شدن هیتلر فرا رسید. در این شب تاریخی هزاران عضو سازمان جوانان نازی (مانند دانشجویان بسیجی و لباس شخصی) مشعل بدست در خیابان "اونتر لیندن"، مقابل دانشگاه همبولت برلین حدود 20 هزار کتاب را آتش زدند. این تظاهرات را گوبلز وزیر تبلیغات هیتلر سازمان داده بود.
صرفنظر از آثار لنین، مارکس و انگلس کتاب های تاریخی و حتی رمان های و کتاب های تحقیقاتی و علمی نیز به آتش کشیده شد. بصورت همزمان در شهرهای دیگر آلمان نیز مراسم کتاب سوزان توسط نازی های محلی انجام شد. چنین حادثه ای نه پیش از آن و نه پس از آن در آلمان- چه آلمان دمکراتیک و چه آلمان غربی- روی نداده است و باید مطمئن بود که اگر اندک رویدادی از این دست در آلمان دمکراتیک اتفاق افتاده بود در وسیع ترین حد ممکن در باره آن تبلیغ شده بود.
گوبلز همان شب و در همان محل و در توصیف نتایج کتاب سوزان گفت: «این شعله ها نه تنها پایان قطعی یک دوره کهن را روشن می سازد، بلکه بر آغاز یک دوران نوین نیز پرتو می افکند. یا ما بعنوان بزرگترین دولتمردان وارد تاریخ می شویم و یا بعنوان بزرگترین جنایتکاران!»
امیدواریم آقای ابطحی با قلم خویش این اطلاعات را در تصحیح نوشته قبلی خود به نوعی منعکس کند، زیرا می دانیم که انتشار این متن در وبلاگ ایشان خواست و انتظاری دور از شناخت اوضاع کنونی کشوراست!