روز گذشته (یکشنبه 5 مهر)، دو شرکت مستقیما وابسته به سپاه پاسداران و یک شرکت غیر مستقیم وابسته به سپاه پاسداران (بیرون آمده از دل بنیاد مستضعفان که سالها سرلشگر فیروزآبادی رئیس ستاد کل نیروهای مسلح مدیریت آن را برعهده داشت و این شرکت باید از ابتکارات مستقیم خود او باشد) مجموعا و با هم مخابرات ایران را بعنوان برندگان بورس صاحب شدند. ارزش این معامله بالغ بر 8 میلیارد دلار اعلام شده است که 20 در صد آن بصورت نقد پرداخت شد و بقیه در اقساط سالانه دریافت خواهد شد.

بعد از نفت و گاز، پتروشیمی، صنایع نظامی، اتومبیل سازی، راهسازی، سلطه بر فرودگاه بین المللی خمینی، دراختیار داشتن اسکله های باراندازی در جنوب، اکنون مخابرات نیز دراختیار سپاه پاسداران قرار گرفت. این درحالی است که فعالیت های اتمی نیز با عظیم ترین بودجه های محرمانه دراختیار سپاه پاسداران است. هیچکس تاکنون پاسخ نداده است که سپاه پاسداران این میلیاردها دلار را از کجا و از محل کدام بودجه بدست آورده که چنین دست گشاده در بورس آن را خرج می کند. جز اینست که بودجه عمومی و ملی کشور در بست دراختیار سپاه است و احمدی نژاد کارگزار این حراج؟

همچنین اعلام شد که دو صندوق قرض الحسنه که دراختیار سپاه بود به بانک تبدیل می شوند و بدین ترتیب، امپراطوری سپاه پاسداران صاحب دو بانک نیز می شود. بدین ترتیب، انگیزه های دو حادثه و تصمیم از پرده بیرون افتاد:

1- تغییر ماهیت اصل 44 قانون اساسی با فرمان رهبر جمهوری اسلامی که بموجب آن بخشی دولتی اقتصاد به زیر مجموعه بخش خصوصی تبدیل شد و این بخش خصوصی یعنی شرکت هائی که توسط سپاه پاسداران و بسیج سپاه پاسداران تاسیس شده است.

2- کودتای سپاه و رهبر از بیم به ریاست جمهوری رسیدن میرحسین موسوی و متوقف شدن این برنامه سازمان داده شد. یعنی همان نکته ای که ظاهرا هنگام بحث پیرامون فرمان رهبر در باره اصل 44 قانون اساسی در مجمع مصلحت نظام از سوی میرحسین موسوی مطرح شده بود و محسن رضائی در مناظره های تلویزیون انتخابات به آن اشاره کرد.

همین دو دلیل و اشاره کافی است تا عمق کودتای 22 خرداد و انگیزه های اقتصادی آن روشن شود. انگیزه هائی که به شهادت سرمقاله های راه توده، بارها بر آن انگشت گذاشته بودیم و حتی برنامه اتمی ایران را نیز در خدمت این انگیزه اعلام کرده بودیم. یعنی سلطه بر بازار تسلیحاتی و اقتصادی منطقه. آن تقسیم منافعی که احمدی نژاد با زبانی الکن به آن اشاره کرده و حتی از گروه 1+6 یعنی ایران، جمهوری اسلامی را یک قدرت جهانی در کنار 5 قدرت جهانی اعلام می کند، از این پشت زمینه ها ناشی می شود. پشت زمینه هائی که حدود 5 الی 6 سال پیش به آن اشاره کرده و نوشتیم که جمهوری اسلامی مسیر پاکستان و ترکیه را می پیماید و نظامی ها اقتصاد و سیاست را دراختیار می گیرند.

ما در شماره های آینده، با فرصت بیشتری به مسائل طرح شده در این یاداشت کوتاه خواهیم پرداخت، زیرا خبر اعلام واگذاری مخابرات به سپاه پاسداران در آخرین ساعاتی انتشار راه توده انتشار یافت و بیش از این فرصت نبود. گرچه رئوس اساسی هر مطلبی که در آینده نیز بنویسم، همین خواهد بود که در بالا سرفصل های آن را اشاره کردیم.