زنان مصر
برای حمایت
از انقلاب
به خیابان آمدند
ترجمه و تدوین عسگر داوودی

حضور زنان در تظاهرات اعتراضی کشور های عربی ـ اسلامی در شمال افریقا و جنوب غربی آسیا چشمگیر است. دلیل این حضور انقلابی در صفوف معترضین چه می تواند باشد جز «ستم مضاعف»ی که بر زنان بویژه در این کشور ها اعمال می شود؟

در هفته گذشته مردم جهان شاهد هجوم بی امان ارتش مصر به صفوف زنان از جان گذشته در تظاهرت اعتراضی این کشور بودند. زنانی که خواستار تداوم و تعمیق انقلاب در مصراند. گر چه بدلیل بافت نیروهای سیاسی در مصر سرنوشت انقلاب در این کشور در هاله ای از ابهام فرو رفته است اما پرداختن به مبارزات این زنان و بویژه به خیابان آمدن آنها علیه تبعیض و علیه فقر و استبداد در کشورهای عربی ـ اسلامی با اهمیت است.

واقعیت این است که در مصر از مجموعه اپوزیسیون، گروه های سیاسی اخوان المسلمین با 1.5 میلیون عضو و هوادار و گروه سلفی های مصر( عملا طرفداران القاعده) با نیم میلیون عضو و هوادار و ارتش مصر که می کوشد تا به ملی گرائی تظاهر کند اما عملا وابسته به غرب است، اکنون نقش تعین کننده ای در سرنوشت آتی انقلاب مصر ایفا می کنند. جدال موجود البته با حضور کلیه نیروهای سیاسی مصر از کوچک تا بزرگ در حال گسترش است. خواست اصلی مردم تعمیق انقلاب و خواست ارتش توقف، در جا زدن و مصادره انقلاب می باشد. ارتش مصر در صحنه سیاسی کشور تاکنون حرف آخر را زده است. نباید فراموش کرد که اولین محموله علنی سلاح های سنگین برای شورشیان لیبی توسط ایتالیا از طریق مرز مصر ارسال شد و این آغاز  رسمی ارسال سلاح از طریق از مصر به لیبی توسط کشور های امپریالیستی بود. تظاهرات اعتراضی علیه عقب راندن نفوذ ارتش روزانه در خیابان های مصر انجام می شود و حضور گسترده زنان در این تظاهرات توجه جهان را به خود جلب کرده است. تعداد شرکت کننده گان زن در این اعتراض ها به گزارش رسانه های خبری گاهی از 10 هزار تن نیز فراتر می رود و این فصل تازه ایست از تحولات مصر که تاکنون، بدلیل خود نمائی اخوان المسلمین و اسلامیون متحجر مصر بر کسی آشکار نبود. چنان که حتی تصور آن را هم نداشتند. آیا نسل جوان مصر و بویژه با به میدان آمدن زنانی که اکنون در میدان التحریر بدست نیروی نظامی کشته و زخمی می شوند، سرنوشت انقلاب در این کشور را رقم زده و اخوان المسلمین را بیش از پیش به عقب نشینی و تجدید نظر در افکار و رفتاریش ناچار خواهد کرد؟ آیا میدان را از اسلامگرایان سنتی خواهد گرفت؟ ارتش مصر به کدامیک از این دو جبهه نزدیک خواهد شد؟

نمایش فیلم لگد کوب شدن یک زن در میدان التحریر توسط نظامیان مصری، اکنون توجه همگان را نسبت به نقش تازه زنان مصری درانقلاب این کشور جلب کرده است.

روزنامه«تاگس سایتونگ» چاپ آلمان با «تارک مصطفی» یکی از فعالان سیاسی مصری گفتگوئی داشته است که آنرا در زیر می خوانید. تارک مصطفی  23 ساله، فعال سیاسی در بخش حقوق بشر و از نسل جوان مصر است.

تاقس تسایتونگ: شما در روزهای اخیرا به طور متوالی بمدت 2 روز در تظاهرات میدان التحریر قاهره حضور داشتید. اتفاقاتی که در آنجا روی داد برای شما تعجب آور بود؟

تارک مصطفی: خیر. به هیچ وجه. این اتفاقات کاملا قابل پیش بینی بود. تهاجم ارتش علیه جنبش انقلابی کاملا از قبل پیش بینی شده بود، اما میزان خشونتی که احتمال آن می رفت تا این حد قابل پیش بینی نبود. خشونتی که من در میدان التحریر شاهدش بودم تاکنون بیسابقه بوده است. البته مبارزه مردم با وجود خشونت اعمال شده توسط ارتش روز سوم یعنی یکشنبه گذشته نیز ادامه پیدا کرد.

س: اینبار ماموران پلیس نبودند که به تظاهر کنندگان هجوم آوردند، بلکه سربازانی بودند که از طرف ارتش به آنها ماموریت داده شده بود.

ج: موارد متعددی از تهاجم اعمال می شد. آنها بدون هیچ ترحمی به زنان تظاهر کننده حمله می کردند. رفتار و نوع حمله و کشمکش نیروهای ارتش با زنان نشان داد که نوع رفتارها با قصد و هدف قبلی انجام می شد. این رفتار های خشونت آمیز علیه زنان تظاهر کننده نشانه وحشت از حضور زنان در تظاهرات است. آنها نگرانند که افزایش حضور زنان در میدان مبارزه بر انرژی مبارزان معترض بیافزاید.

س: رفتار ارتش نشان می دهد که نگران تحریک افکار عمومی بین المللی بر علیه خود نیست...

ج: با وجود اینکه ارتش می داند که افکار عمومی مصر علیه رفتار خشونت آمیزش بشدت برانگیخته شده است، اما اصلا نگران افکار عمومی، چه در داخل و چه در خارج از مصر نیست. دلیلش این است که ارتش چراغ سبز سرکوب را دریافت کرده است. آمریکا از ارتش حمایت می کند.

س: آیا ساکنان دیگر شهرها و روستاها از اتفاقاتی که در قاهره روی می دهند با خبراند یا از طریق رسانه های دولتی اطلاعات غلط به آنها داده می شود؟

ج: مورد اخیر صادق است. مردم از وقایع مطلع اند، اما باور به تلویزیون دولتی که افکار عمومی را سازماندهی می کند بیشتر است. در حقیقت آنها تصمیم گرفته اند اخبار تلویزیون را باور کنند، چون برای آنها هضم وقایع از این طریق عادت شده است. اینگونه احساس امنیت بیشتری می کنند و این روش همه حکومت های مستبد و خودکامه برای مغزشوئی و بی خبر نگهداشتن مردم از حقیقت وقایع است.

س: بنابراین جنبش انقلابی از مردم دور مانده است؟

ج: بله. می شود اینطور تصور کرد. باید توجه داشت که هنوز بخشی از افکار عمومی بر عملکرد ارتش باور دارد. آنها فکر می کنند که انقلاب تمام شده است. از نظر آنها ما عوامل خارجی هستیم که پول گرفته ایم تا کشور را به نابودی بکشانیم.

س: با انتصاب دولت جدید سرکوب متوقف می شود؟

ج: خیر. فکر می کنم وضعیت بدتر خواهد شد. دولت عملا حرفی برای گفتن ندارد. نه حالا و نه پس از انتخابات. تمام تصمیمات را ارتش می گیرید. افرادی که در مجلس و دولت هستند مخالف تظاهرات و اعتراض ها هستند. همه گروه های انقلابی که اکنون در تظاهرات شرکت می کنند، از شرکت در انتخابات خود داری کرده اند.

س: وضع در مقایسه با یکسال پیش، همچنان مثل نامطلوب است؟

ج: وضع مثل سابق نیست. تا حدودی عوض شده است. فکر می کنم انقلاب مردم ما را بیدار کرد، به مردم امکان موجودیت داد، امکانی که از حالت و عادت قبلی خود خارج شوند و حباب زندگی قبلی را بترکانند. افکار صیقل خورده و فضای فکری بهتری را مردم جستجو می کنند. اکنون ما خلاقیت های فکری کاملتری را آزمایش می کنیم. پویائی فکری ما افزون تر شده است . تمامی این ها ارزش های جدیدی است که انقلاب برای ما به ارمغان آورده است.

س: می توان گفت انقلاب در مصر شکست خورده است؟

ج: نظامیگری اعمال شده در یکسال گذشته در مصر بسیار نگران کننده است. اما انقلاب هنوز از نفس نیفتاده است. ما هنوز در آغاز راه هستیم، راه پر پیچ و خمی را پیش رو داریم و ما نیازمند حمایت شما هستیم. ما نیازمند حمایت تک تک افرادی هستیم که صدای ما را می شنوند. کسانی که می دانند در مصر چه می گذرد. ما نیازمندیم تا افکار عمومی جهان صدای انقلاب ما را بشنود و این با حمایت نیروهای مترقی در صحنه سیاست تمامی کشور های جهان میسر است.

برای دیدن فیلمی از خشونت ارتش مصر بر علیه زنان اینجا کلیک کنید