نوزادان دیکتاتوری پینوشه
حالا مبارزانی مصمم شده اند
«عصر ما» ارگان حزب کمونیست آلمان
ترجمه عسگر داوودی

هفته ها است که خیابان های پایتخت شیلی شاهد حضور سازمان یافته دانشجویان و دانش آموزان در مخالفت با سیستم آموزشی به ارث رسیده از دیکتاتوری پینوشه در این کشور است.

روزهای پنجشنبه برنامه راهپیمائی تکرار می شود. مردم شیلی بویژه دانشجویان و دانش آموزان از خواستار برقراری سیستم آموزشی رایگان هستند.

شمار تظاهر کننده گان هرگز از 100 هزار تن کمتر گزارش نشده است. این راهپیمائی پیوسته علیرغم تهاجم ماموران انتظامی برگزار شده است. شعارها و خواسته های دانشجویان چنین است:

سیستم آموزشی به ارث رسیده از کودتای پینوشه باید اصلاح شود، دست عوامل باقی مانده از دیکتاتوری پینوشه باید از سیستم آموزش کوتاه شود. ما خواهان سیستم آموزشی دولتی و رایگان هستیم.

با بی توجهی به خواسته های مردم اکنون حمایت از «پینرا» رئیس جمهورشیلی به کمتر از 25 در صد رسیده است.

طراح برنامه خصوصی سازی سیستم آموزشی شیلی نور چشمی های دیکتاتور پینوشه بودند که با حمایت های دولت کودتا و دانشگاه کاتولیک شیلی به  دانشگاه شیکاگو در آمریکا فرستاده شدند. آنها در مدارس آموزش اقتصاد «مارتین فریدمن» اقتصاد لیبرالی و نئو لیبرالی سرمایه داری را آموخته اند تا اقتصاد مورد نظر آمریکا را در شیلی دیکتاتور زده پیاده کنند. این افراد به «پسران شیکاگو» معروف می باشند.

همزمان با لفت و لیس و تحصیل این نور چشمی های دیکتاتوی شیلی در شیکاگو، مبارزان ضد دیکتاتوری در زندان ها شیلی زیرشکنجه بودند.

اقتصاد بازار آزاد دوران دیکتاتوری پینوشه فرصت چپاول مردم را برای بازگشته ها از دانشگاه اقتصاد شیکاگو فراهم کرد و این باند با وجود چپاول مردم و پر کردن حساب های بانکی خود، اکنون مایل نیستند از منافع  اقتصادی و حتی سیاسی خود عقب نشینی کنند. سیستم آموزشی شیلی به بازار تجارت آموزش دیدگان مکتب سرمایه داری شیکاگو تبدیل شده است.

رفرم در سیستم آموزشی شیلی نیاز به تصویب اکثریت پارلمانی دارد، قوانین به ارث رسیده از دوران کودتای 1973 اجازه می دهد که هر سرمایه داری با حمایت های دولتی مدارس آموزشی خصوصی راه اندازی کند. بدین ترتیب سیستم آموزش شیلی به دکانی برای سودجوئی های فردی البته با حمایت های دولتی تبدیل شده است.

از زمان کودتای نظامی پینوشه و حتی در سالهای 80 احزاب سیاسی ممنوع و قوانین به نفع سودجویان تغییر داده شدند و به موازات آن صنعت فرهنگ سازی مورد علاقه کودتاگران توسط کنسرن های  رسانه ای راه اندازی شد. دو کانال تلویزیونی کاتولیک ها و کانال دولتی پینوشه مردم را با سرگرمی و وقایعی مبتذل سرگرم کردند. مراکز فروش و ساختمان سازی ها مثل قارچ از هر گوشه شهر فرا روئیدند و بانک ها با دست و دلبازی و با بهره های سنگین به مردم پول قرض دادند. به بازار مد، مصرف زدگی دامن زده شد و افکار عمومی را از طریق فوتبال، برگزاری برنامه های مد و مدل و خرید لوازم الکتریکی از جمله تلفن همراه و لوازم خانگی و اتومبیل لوکس و لباس از توجه به حقوق اجتماعی ـ سیاسی، اختناق ودیکتاتوری واعدام زندانیان سیاسی منحرف کردند. 45 ساعت کار در هفته با حقوق متوسط 200 یورو در ماه برای مخارج مصرفی کفاف نمی داد و مردم به بانک ها مقروض شده و اوقات فراغتی برای خود و خانواده خود نداشتند.

مبارزه در مخالفت با سیستم آموزشی به ارث رسیده از زمان پینوشه با عقب نشینی دیکتاتوری و از زمان انتخاب خانم «میشل مباچلت» سوسیالیست در سال 2006 آغاز شد. اما اکنون در دوران ریاست جمهوری "پینرا" بار دیگر عقب نشینی به دوران پینوشته آغاز شده است و جنبش دانشجوئی و دانش آموزی در مقابله آن ایستاده است.

6 ماه است که تظاهرات اعتراضی دانشجویان با پشتیبانی مردم شیلی ادامه دارد. اثری از خستگی در تداوم مبارزه در دانشجویان مشاهده نمی شود، کودکان دوران کودتای نظامی پینوشه اکنون مبارزان بالغی شده اند.