پیام های
آشکار
یک استعفا
در مجلس حکومتی
هفته گذشته متن استعفانامه علی مطهری از
نمایندگی مجلس شورا انتشار یافت. مطهری در این استعفانامه با اشاره به
سابقه طرح سوال از احمدی نژاد در مجلس، عدم رسیدگی هیئت رییسه به این
سوال‌ها یا فشار به نمایندگان برای بازپس گرفتن سوال خود را مورد انتقاد
قرار داد.
در اینکه مجلس هشتم به یک مجلس فرمایشی و نمایشی تبدیل شد جای تردید نیست.
از نمایندگانی که با حذف رقیبان واقعی خود توسط شورای نگهبان بر کرسی‌های
مجلس تکیه زده‌اند هم چیزی بیش از این نمی‌توان انتظار داشت. اما آنچه این
روزها بخشی از مجلس و کل حکومت را خسته و کلافه کرده دخالت‌های پیاپی علی
خامنه‌ای در همه موارد، آن هم با در نظر گرفتن صرف منافع و حب و بغض‌ها و
کینه‌های شخصی خود است، بدون آنکه هیچ مسئولیتی بر عهده بگیرد. مگر در همین
ماجرای اختلاس آقای خامنه‌ای نگفت اگر به حرف‌های هشت سال پیش من توجه شده
بود اختلاس رخ نمی‌داد؟ بعبارت دیگر از نظر آقای خامنه ای ذره‌ای کار خوب
اگر در جایی باشد بدلیل توجه به "رهنمودهای حکیمانه مقام فرزانه" ایشان
است. ولی بدبختی و گرانی و دزدی و اختلاس و رشوه و خرابی و ویرانی همه
برعکس بدلیل "عدم توجه" به این رهنمودهای حکیمانه ایشان است.
امروز همه حکومتی‌ها، اعم از اصولگرا و غیراصولگرا فهمیده اند که آقای
خامنه‌ای مسئولیت در مورد هیچ شکستی را نمی‌پذیرد. یک تنه حرف‌های نسنجیده
خود را می‌زند. ولی مسئول پیامدهای آن حرف ها زمانی که به عواقب تلخ برای
مردم و حتی حکومت تبدیل می شود دیگران هستند. حرف اصلی علی مطهری در نامه
اش هم همین است. وی می‌گوید که اولا رهبر حق ندارد در امور مجلس دخالت کند،
ثانیا اگر دخالت می‌کند و نظری دارد آن را صریح بگوید و مسئولیت عواقبش را
هم خودش بپذیرد. مطهری می‌نویسد:
"اصلاح امور تنها با استقلال و اقتدار مجلس تحقق می‌یابد. مجلس قوی به نفع
کل نظام است. این که برخی سخن از مخالفت رهبر انقلاب به میان می‌آورند،
مخالفت ایشان برای من قطعی نیست و بعید است که ایشان برای امضای صد نماینده
ارزشی قائل نباشند. فرضاً مخالف باشند، باید نظر ایشان با توجه به سهل‌گیری
فوق‌الذکر ما معلوم شود و البته دخالت دادن رهبر انقلاب در این‌گونه مسائل
را به صلاح کشور نمی‌دانم."
مطهری در ادامه این نامه به مسئولیت ناپذیری رهبر اشاره می‌کند و می‌نویسد:
"اصولاً اگر رهبر انقلاب در چنین موضوعاتی نظر مخالف داشته باشند در نطق
عمومی خود اعلام می‌نمایند .... و اگر نظری در چنین اموری داشته باشند
مانند امام خمینی(ره) مسئولیت انجام یا عدم انجام امر مورد نظر را به عهده
می‌گیرند." تمام حرف این نامه در این یک جمله آخر است:
این که آقای خامنه‌ای باید حرفهایش را صریح و روشن بزند و مسئولیت آن را
خود برعهده گیرد. اینکه در جلوی صحنه احمدی نژاد را جریان انحرافی بنامد و
از پشت صحنه برای حفظ او فشار آورد، اینکه دولت احمدی نژاد را پاک‌ترین
دولت تاریخ بعد از مشروطه بنامد و بعد که ماجرای بزرگترین دزدی از مشروطه
که هیچ از صدر تاریخ ایران در این دولت پاک پیش آمد بگوید به حرف‌های
حکیمانه هشت سال پیش من توجه نشد ... این را نمی‌شود ادامه داد.
روند نارضایتی از شیوه رهبری آقای خامنه‌ای و مسئولیت ناپذیری او که پیشتر
تنها انتقاد اصلاح طلبان را بر می انگیخت امروز به تمام بدنه حکومتی سرایت
کرده و ظاهرا تنها مشتی اوباش و شماری از فرماندهان کودتاچی که دستشان در
واردات و پول نفت بند شده در پشت سر او جمع شده اند، جماعتی که فدایی ثروت
و قدرت است و در اولین پیچ، آقای خامنه‌ای را جا خواهد گذاشت و او را به
کسی که ستاره اقبالش در حال اوجگیری است خواهد فروخت.
راه توده 337 25 مهر ماه 1390