28 مهرماه، 57 سال از اعدام نخستین گروه افسران عضو حزب توده ایران سپری شد. سرهنگ سیامک، سرهنگ مبشری، سرهنگ نمینی، سرگرد عطارد، سرگرد واعظ قاسمی، سرگرد وزیریان، سروان مدنی، سروان شفا، سروان افراخته و شاعر و منتقد بزرگ ایران مرتضی کیوان. سالروز اعدام این میهن دوستان را برخی رسانه‌های ایرانی نیز یادآوری کردند ولی نه برای گرامیداشت، نه از نگاه ملی و ستایشی که یک ایرانی میهن دوست باید برای همه فرزندان جانباخته کشور خود با هر اندیشه ملی، مذهبی یا چپ داشته باشد، بلکه از زاویه تنگ حکومتی که مشروعیت ملی ندارد. برای نمونه یکی از سایت‌های حکومتی بنام "ایمنا" پس از بیان اینکه افسران عضو حزب توده ایران " پیش از تیرباران شدن، شاه را خائن به وطن خوانده و شعار "پیروز باد مردم ایران" را سر داده بودند" از اینکه چرا با این وجود شاه شمار بیشتری از آنها را اعدام نکرده اظهار شگفتی و نارضایتی کرد و نوشت:

 "سیاست رژیم شاه در ارتباط با حزب توده به‌علت وابستگی سیاسی‌ شاه بسیار ضعیف بود بطوری‌که چندین‌بار کادر مرکزی حزب توده دستگیر شدند ولی رژیم جرأت مجازات آن‌ها را نداشت و آزادشان کرد و همین‌طور در رابطه با افسران حزب توده که جرائم بسیار سنگینی داشتند تنها به اعدام قلیلی از آن‌ها اکتفا شد و همان عجز سبب شد تا حزب توده و سایر گروه‌های چپ نه‌ تنها از بین نروند بلکه رشد هم کنند."

مسئله فقط این نیست که این سایت حکومتی بدینوسیله دارد جمهوری اسلامی را به نشان ندادن "عجز" در برابر زندانیان مذهبی و اعدام آنها فرا می خواند تا بقول خودش مانع از رشد آنها شود. مسئله این است که این نگاه حکومتی که به ملت خود، به وحدت ملی، به قانون می‌اندیشد نیست، بلکه نگاه یک باند تبهکار است که قدرت را بدست گرفته و حتی مدعی شاه است که چرا به اندازه کافی اعدام نکرده است! و این نگاهی است که از بالا، از راس حکومت آمده و مانند سرطان در همه اجزای آن نفوذ کرده است.

آن "جرایم بسیار سنگین" افسران توده‌ای که خبرگزاری حکومتی از آن اطلاع دارد حتما لو دادن کودتا یا کوشش برای محافظت از مصدق یا دفاع از خانه وی بوده است. واگرنه هنوز ان زمان ایجاد ترافیک و راه بندان جرم نشده بود.

برای توده‌ای‌ها و میلیون، سالگرد تیرباران نخستین گروه افسران عضو حزب، فرصتی برای گرامیداشت یاد همه مبارزان و جانباختگان میهن ماست. برای همه آنهایست که دیروز و امروز در زندان‌ها و شکنجه گاه‌ها و در پای چوبه‌های اعدام سرود مقاومت می‌خواندند و می‌خوانند.

درود بر همه شما. فراموشتان نخواهیم کرد!

در همین ارتباط، از شما دعوت می کنیم از آلبوم ویژه راه توده در باره اعدام اولین گروه افسران توده ای، پس از کودتای 28 مرداد (اینجا) دیدن کنید. بویژه مصاحبه ای که یکی از ماموران حاضر در جریان اعدام اولین گروه افسران و کادرهای حزب توده ایران در سال 1362 در جمهوری اسلامی با رادیو صدای ایران در امریکا کرده و ما آن را همان زمان، یعنی 12 سال پیش ضبط کرده ایم.