یادداشت کاسترو
 ترجمه رضا نافعی
ناتو لیبی را
بزودی اشغال می کند

می توان با قذافی موافق بود یا مخالف. اما، برای آنکه بدانیم انگیزه پیدایش آشوب در لیبی حقایق بود یا دروغ و یا ترکیبی از هر دو، باید کمی صبر کنیم. آنچه برای من کاملا روشن است اینست که دولت ایالات آمریکا هیچ علاقه ای به آرامش در لیبی ندارد و بدون تردید تا چند ساعت یا چند روز دیگر به ناتو فرمان خواهد داد که این سر زمین ثروتمند را اشغال کند.
یک انسان صادق همیشه با هر ستمی که بر خلقی در جهان رود مخالف است و بد ترین ظلمی که در لحظه حاضر می تواند صورت گیرد، سکوت در باره جنایتی است که از سوی ناتو علیه خلق لیبی تدارک دیده می شود.
آنچه در این لحظه برای رهبری جنگ طلب این سازمان فوریت دارد دست زدن به این جنایت است. باید آنرا آشکارا افشاء کرد.
ناتو لیبی را اشغال می کند؟
کاسترو در “تاملات” خود ابراز نگرانی کرده که ممکن است امپریالیسم غرب به بهانه رویدادهای لیبی با حمله مسلحانه ناتو این کشور را اشغال کند، این هشدار را به هیچ وجه نباید به عنوان توهمات پیرمردی بیمار نادیده گرفت. زیرا دخالت اتحادیه جنگی اتلانتیک شمالی ـ البته به بهانه انگیزه های انسان دوستانه ــ در لیبی، در واقع پاسخ غرب به روند انقلابی در جهان عرب است. البته امروز مداخله گری غربی در خاور نزدیک بعنوان حمایت از توده های عرب به نمایش گذاشته می شود ــ ولی انگیزه واقعی تلاش غرب این است که به انقلاب عربی رنگ غربی بزند، یعنی انقلاب را تبدیل به ضد انقلاب کند. برای رسیدن به این هدف لیبی بهترین زمینه را عرضه می کند. زیرا لیبی قذافی ، برغم آن که چندین سال پیش به قدرت های مسلط جهانی نزدیک شد ولی تا حدود زیادی از یک سیاست مستقل پیروی می کرد، از جمله در عرصه سیاست خارجی. همین تکروی برای کانون های امپریالیستی کافی بود که آشتی با قذافی را زیاد غلیظ نکنند و حال که فرصتی بدست آمده است، تلافی تحقیر های گذشته را درآورند. حمایت غرب از قیام لیبی آشکار است، که این خود معرف آشوبگران نیز هست. مسلم این است که آنچه در خیابانهای به چشم می خورد جنبش ضد امپریالیستی عربی نیست. محاسبه غرب این است که آنچه در خیابان های بنغازی، تریپولی و دیگر شهرهای لیبی رخ می دهد باید نقطه عطف برای شورش در کل کشورهای عربی گردد. از هم اکنون فرماندهان نظامی مصر تهدید کرده اند که به کمک مصری هائی خواهند شتافت که “چماق بدستان” قذافی آنها را در لیبی در تنگنا قرار داده اند. در رفتار آمریکا و اروپا در برابر لیبی حتی ذره ای از آن تردید ها و ملاحظه کاری هائی که هنگام قیام مصر نشان می دادند، دیده نمی شود. در شورای امنیت سازمان ملل متحد، آمریکا با استفاده ازحق وتوی خود مانع تصویب هر قطعنامه ای می گردد که بخواهد جنایات اسرائیل را محکوم کند. ولی حالا همین شورا احساس می کند که باید رژیم قذافی را محکوم کند و در کنار مخالفان آن قرار گیرد.
فرانک استاین مایر، وزیر خارجه سابق آلمان، و رهبر کنونی فراکسیون حزب سوسیال دموکرات در مجلس آلمان در گفتگو با رادیو آلمان اظهار داشت ممکن است قذافی چند ماهی بتواند خود را در بخش غربی لیبی سرپا نگه دارد ، در دیگر بخشهای لیبی مخالفان قذافی چیره شده اند. وی گفت هم اکنون بخش عمده نظامیان به مخالفان پیوسته اند .