احمدی نژاد
می داند که "آقا"
اهل پذیرش
اشتباهاتش نیست!

آقای خامنه‌‌ای روز چهاردهم خرداد به مناسبت سالگرد درگذشت آیت‌الله خمینی در آرامگاه وی سخنرانی كرد. سخنان آقای خامنه‌‌ای به روال همان سخنان همیشگی وی بود كه شبانه روز از تلویزون پخش می‌شود. ظاهرا همان اندازه كه مردم از شنیدن این سخنان تكراری خسته شده‌ اند خود وی از گفتن آنها خسته نشده است. تنها نكته تازه شرایطی است كه این سخنرانی در آن انجام می‌شد، یعنی از پرده بیرون افتادن درگیری محمود احمدی نژاد با وی و اینكه حرف و نظر او در حلقه اطرافیان رئیس جمهور خریداری ندارد. سخنرانی 14 خرداد آقای خامنه‌‌ای زیر این سایه سنگین قرار داشت و شاید به همین دلیل بیش از همیشه چند پهلو شده بود.

آقای خامنه‌‌ای از ضرورت پذیرش اشتباه سخن گفت و اینكه "امام بارها اشتباهات خود را گوشزده كرده و پذیرفته است". اشاره او را می‌توان پیامی دانست به محمود احمدی نژاد كه چندان بر روی پشتیبانی‌های گذشته حساب باز نكند و "باخت خود را باخت آقا" به حساب نیاورد. آیت‌الله خامنه‌‌ای به زبان بی زبانی احمدی نژاد را تهدید می‌كرد كه اگر لازم باشد به "اشتباه" خود اعتراف می‌كند و وی را همانجایی می‌فرستد كه از روز نخست لایق آن بوده است. ولی احمدی نژاد واقعا این تهدید را جدی خواهد گرفت؟ شواهد زیادی نشان می‌دهد كه پاسخ منفی است. احمدی نژاد با شناختی كه از شخصیت "آقا" دارد و نخوتی كه در وی دیده و به شهادت آنچه در همین روز 14 خرداد شنید چندان نگران اینكه "آقا" به اشتباهاتش اقرار كند نیست كه در غیراینصورت چنین در پشتیبانی از یاران خود چشم در چشم آیت‌الله خامنه‌‌ای نمی‌‌ایستاد.

بیش از دو دهه از آغاز رهبری آیت‌الله خامنه‌‌ای گذشته و سیاست‌هایی كه زیر نظر ایشان اجرا شده بارها - و امروز بیش از هر زمان- كشور را به لبه پرتگاه كشانده است. ولی تا بحال كسی بیاد ندارد كه آقای خامنه‌‌ای به اشتباهی اعتراف كرده و بابت آن از مردم پوزش خواسته باشد. احمدی نژاد چگونه تهدید آیت‌الله خامنه‌‌ای را جدی بگیرد زمانی كه می‌بیند وی در همین سخنرانی بجای اینكه به اشتباه خود اقرار كند و لااقل بگوید كه در اعلام پیروزی قطعی احمدی نژاد در فردای شمارش آراء و حتی قبل از تایید شورای نگهبان اشتباه کرده، برعكس داستان‌های خیالی در مورد توطئه‌های "ده سال یك بار" می‌سازد و جنبش بزرگ مردمی سال 88 را ساخته "دشمن" اعلام می‌كند؟ همین مقدار كافیست تا احمدی نژاد بداند كه تهدیدهای "آقا" پوچ است و هر چه پیش آید وی اهل اقرار به اشتباه نیست.

آقای خامنه‌‌ای اگر می‌خواست به اشتباهاتش اقرار كند باید این "دشمن" را كه می‌گوید اعتراضات را در كشور دامن زده معرفی می‌كرد و می‌گفت كه این "دشمن" در واقع بخشی در درون اوست و همان نخوت و تكبر و خودبزرگ بینی و استبداد رای و دامن زدن به چاپلوسی و دورویی و بی‌شخصیتی در كشور است و بخش دیگر در بیت او و در میان همان فرماندهان نیروهای نظامی و انتظامی و لباس شخصی، مداحان و چاپلوسان كه به دستور او كار می‌كردند لانه كرده است.

آقای خامنه‌‌ای می‌گوید فقط در تهران اعتراضات بود و دروغ می‌گوید. بی‌شمار فیلم و عکس از شهرهای بزرگ و مراکز استان‌ها هست كه سراسری بودن اعتراضات را نشان می‌دهد. او مدعی شد كه اعتراضات جمع شده و در همان ساعت که او این ادعا را در مقبره آیت الله خمینی می کرد، در مقابل حسینیه ارشاد تهران نیروهای انتظامی و لباس شخصی مردم معترض را كتك می‌زدند. آقای خامنه‌‌ای نگفت اگر اعتراضات تمام شده پس چرا از مراسم ساده خاكسپاری شخصیت مورد احترامی كه در همین جمهوری اسلامی وزیر و نماینده مجلس بوده وحشت دارید؟ چرا دختر او را كشته اند؟

‌آقای خامنه‌‌ای توضیح نداد چرا از این همه جنایاتی که در دو دهه اخیر دوران رهبری او شده حتی یک مورد پیگیری نشده؟ از دکتر زهرا یعقوبی در همدان، زهرا کاظمی در تهران، تا جنایات كهریزك و اخرین نمونه آن كشتن‌هاله سحابی در زیر مشت و لگد. مسئولیت همه اینها با كیست؟ "اشتباه" از چه كسی بوده؟ چرا وی بجای پذیرش اشتباه تمام عاملین این جنایات را زیر پر و بال خود می‌گیرد؟

آقای خامنه‌‌ای در بخش دیگری از سخنانش به جنبش کشورهای عربی اشاره كرد و خلاصه گفت كه این جنبش را در بعضی كشورها قبول دارد و در بعضی ندارد. مبارزه مردم در بحرین و یمن و مصر جنبش "اسلامی" است ولی همان مبارزه مثلا در سوریه "غیراسلامی" است. این ادامه همان تفكر خودی و غیرخودی است كه به عرصه جهانی و تفکیک مردم و کشورها از هم و خودی و غیر خودی کردن آنها كشیده شده و تماما برای فرار از پذیرش واقعیت است، این واقعیت كه مردم منطقه همچون مردم ایران دیگر حکومت‌های مطلقه و استبدادی را نمی‌خواهند. ‌‌این یک تنه بالای منبر رفتن و برای منطقه و جهان و داخل تعیین تکلیف کردن و خط و نشان کشیدن یعنی خود محوری و استبداد و این مغایر با ادعای پذیرش اشتباه است.

آقای خامنه‌‌ای خواست با اشاره به امکان پذیرش اشتباه، محمود احمدی نژاد را بترساند، اما روح سخنش این بود كه: من حاضر به پذیرش اشتباه نیستم! با چنین سخنانی محمود احمدی نژاد و اطرافیان او جا خواهند زد یا برعكس در مسیر خود مصمم‌ تر خواهند شد؟