برخی پیام‌ها و پاسخ به آنها
بحث روز
نه "پرسترویکا"
بله تحلیل دقیق
اوضاع ایران است

آقا یا خانم "شاهین" با آدرس‌‌ای میل "سارا" تحت عنوان گوشزد، برای ما نوشته است:

من سي وهشت ساله هستم. اما با اين سنم اينقدر برطرز فکرشما وطن فروشان کمونيست (عمال رژيم شوروی سابق و....) اشراف دارم که بگويم حنای شما خائنين به وطن ديگر رنگی ندارد.

راه توده: ما می‌توانستیم این پیام را منتشر نکنیم، اما چنین نکردیم به این دلیل که خواستیم شما هم با این طرز فکر و اندیشه، حتی در سن 38 سالگی آشنا شوید. همین نوع اندیشه را حزب الله پس از انقلاب داشت و فاجعه آفرید، همین اندیشه را در میان مجاهدین خلق نیز رسوخ دادند و همین اندیشه باعث شده تا طیف راست اپوزیسیون به شمول سلطنت خواهان و طرفداران نظام گذشته از نگاه به خود و به آن نظام و زمینه سازی‌های آن برای انقلاب 57 غفلت کنند. ما برای نهادینه کردن فرهنگ تحزب در کشور و جا انداختن آن، تنها با رهبران جمهوری اسلامی درگیر نیستیم، تنها با نظام گذشته نیز درگیرنبودیم. با این اندیشه در میان اپوزیسیون جمهوری اسلامی نیز امروز درگیریم. فاجعه اینست! با اندک اطلاعاتی که عمدتا شنیداری است به خود اجازه میدهیم نه تنها اظهار نظر کنیم، بلکه حکم هم صادر کنیم. این نوع حکم صادر کردن چه تفاوتی دارد با آن احکامی که در زمان شاه برای نمونه در دادگاه گلسرخی صادر شد و یا در طول 32 سال گذشته و حتی همین دو سال اخیر و در دادگاه‌های کودتای 22 خرداد صادر می‌شود؟

----------------

پ. افشاری- من در گذشته، مدتی در حزب کار روزنامه نگاری کرده ام. اطلاعات مربوط به خودم را برای شما می‌نویسم تا اطلاع بدهید که می‌توانم با شما همکاری کنم یا خیر؟

راه توده- برای ما اطلاعاتی که نوشته اید، به جهت آشنائی بیشتر با شما بد نیست، اما "فسانه گشت و کهن شد حدیث اسکندر- سخن نو آر، که نو را حلاوتی است دگر". الان بحث نه از پروستریکاست و نه از اصول گرائی در چپ و ... بحث اصلی اینست که چقدر و چگونه می‌توان به جنبش و بویژه به نسل جوانی که از گذشته تقریبا هیچ نمی‌داند و بدنبال تحلیل اوضاع امروز ایران است کمک کرد. ما نمی‌دانیم چگونه فارسی را به قول خودتان مونتاژ می‌کنید، اما آنچه از نثر شما متوجه می‌شویم آنست که به آسانی می‌توانید مطلب بنویسید و پیشنهاد می‌کنیم که خود را ضایع نکنید. حتی اگر یک وبلاگ هم باز کنید و در آنجا مطلب بنویسید استقبال می‌کنیم. همه مسائل گذشته که مطرح کرده اید، در کار امروز و ادامه آن حل می‌شود و نه در نشستن و درباره گذشته گفتن و گاه افسوس خوردن. شما حتی اگر بخواهید و وقت و حوصله آن را داشته باشید می‌توانید از نظر فنی به ما کمک کنید. سری به آرشیو راه توده بزنید تا متوجه شوید چه کار بزرگ از نظر فنی در دست تکمیل است. چرا در این عرصه به ما کمک نمی‌کنید؟ ما کار عجیب و مخفی نمی‌کنیم که ارجاع کار به این و آن باعث وحشت باشد.

اگر گرایش به ادامه کار روزنامه نگاری در خود احساس می‌کنید، تصور می‌کنیم از بودن در کنار ما بسرعت راه خواهید افتاد. راستی دوره روزنامه نگاری در حزب در گذشته را چگونه گذرانید و چه مدت و آموزش دهنده چه کسی بود؟

ضمنا این کار- روزنامه نگاری- ربطی به رشته تحصیلی فنی و غیر فنی ندارد. به ذوق انسان بستگی دارد. الزاما هم نباید سیاسی بود تا روزنامه نگار شد، اما اگر کسی اندیشه سیاسی داشته باشد عمیق‌‌تر به مسائل نگاه می‌کنید. می‌خواهیم بگوئیم که می‌توانید به کار فنی و معیشتی خودتان هم ادامه بدهید و در کنار آن به این ذوق هم مشغول شوید. البته روزنامه نگاری در مقاله نویسی خلاصه نمی‌شود.

موفق باشید

داریوش- با سلام و احترام. از اشاره یکی از خوانندگان که در مورد آرشیو تازه اظهار نظر و تشکر نموده بود خجل شدم؛ چرا که جا داشت من هم از این کارتان تقدیر میکردم. از این غفلت شرمنده ام. به هر حال برای تشکر هیچ وقت دیر نیست. لطفا مراتب سپاس مرا بپذیرید و به دوستان دست اند کار هم ابلاغ فرمایید.

راه توده- حتما پیام شما را دوستان دست اندرکار آرشیو راه توده خواهند خواند و اگر نظری در جهت تکمیل آرشیو دارید آن را با ما درمیان بگذارید.

----------------

سلام بر دوستان-  من در اوایل انقلاب هوادار سخت حزب توده بودم و خواننده سر سخت  روزنامه "مردم" پس از دستگیری رهبران و اعضای حزب از ایران خارج شدم. البته مدتی هم زندانی بودم و بسیار شکنجه شدم که آثار آن در قسمت پشت سرم هنوز موجود است. پس از خروج از ایران که به قصد ادامه تحصیل بود در مسکو به این هدف رسیدم. از سال ۱۹۸۸تا اکنون هیچ ارتباط با سیاست و ایران نداشتم، تا اینکه از مدتی پیش و با دسترسی به اینترنت شما را پیدا کردم.

راه توده- دوست عزیز. از نامه شما سپاسگزاریم و امیدواریم حداقل در حد مطالعه اخبار روسیه و در صورت امکان، ‌‌ترجمه برخی اخبار مهم به فارسی و ارسال آن برای انتشار راه توده را یاری کنید.

یک توضیح- برخی پیام‌های دریافتی در حجم یک مقاله تحلیلی بود و به همین دلیل این پیام‌ها را با اندکی ویراستاری با نام خود نویسندگان آنها در راه توده منتشر می‌کنیم.