اسناد سخن می گویند
نقش و نظرات
حزب توده ایران
در انقلاب 57
و جمهوری اسلامی
بیش از سه دهه از انقلاب 57 و نزدیک به 29 سال
از یورش به حزب توده ایران و ممنوعیت انتشار آثار حزب توده ایران در داخل
کشور می گذرد. در این مدت، ایران یک نسل تازه به خود دیده است. نسلی که
انقلاب را ندیده، سالهای اولیه جمهوری اسلامی را نبوده که به یاد آورد و از
بسیاری حوادث و رویدادها بی اطلاع است. از میان همین نسل، کسانی پی جوی نقش
و سیاست حزب ما در آن دوران و آن سالها شده اند. حکومت و رسانه های حکومتی
با اتهام و به قصد تخریب، دروغ و دغل هائی را درباره حزب توده ایران به هم
بافته و در برابر این نسل قرار میدهند. رسانه های تصویری خارج از کشور نیز
نقش همطراز رسانه های داخل کشور در باره دگرگون جلوه دادن نقش حزب توده
ایران در برابر انقلاب 57 و سالهای اولیه برپائی جمهوری اسلامی دارند. گروه
اول مدعی است که حزب توده ضد انقلاب بود و هست و مانع جدی بر سر راه جمهوری
اسلامی! و حتی محرک جنبش سبز! به تعبیری دیگر این گروه معترف است که این
جمهوری اسلامی که مستقر شده و اکنون یک جنبش سراسری علیه آن شکل گرفته، در
سالهای اولیه پس از انقلاب با مقاومت حزب توده ایران در برابر خود روبرو
بود و نمی خواست بگذارد مستقر شود.
گروه دوم مدعی است که حزب توده ایران انقلاب کرد و این جمهوری اسلامی که
اکنون مردم با آن دست به گریبان اند محصول حزب توده ایران است! و نظام
فوکول کراواتی شاهانه که از نظام عبا و ریش و تسبیح بهتر بود، به دلیل نقش
آفرینی حزب توده ایران در انقلاب 57 سقوط کرد!
نه اولی که خود متهم درجه اول در نابودی انقلاب 57 و احیای نظام سلطنتی است
و "مقام معظم و فرزانه رهبری، فرمانده کل قوا" را جانشین "اعلیحضرت همایون
شاهنشاه آریامهر بزرگ ارتشتاران" کرده حاضر است سهم خود را در فاجعه حاکم
بر ایران بپذیرد و نه دومی که فراموش کرده یک نظام استبدادی و کودتائی به
رهبری شاه در انقلاب 57 سقوط کرد حاضر است بپذیرد شاه، حداقل از 1327 و
بویژه از 1332 به بعد که علیه دولت مصدق کودتا کرد خود زمینه ساز انقلاب 57
شد و چنان فضای سیاسی را طی سه دهه برکشور حاکم کرده بود که از درون چنین
فضائی جز روحانیت نمی توانست فعالیت کرده و در بزنگاه انقلاب بیرون آمده و
بر مسند رهبری آن بنشیند!
اولی فراموش کرده که مردم در اعتراض به استبداد و خودکامگی انقلاب کردند و
نه برخلاف ادعاهائی که اکنون می شود "برای اسلام"، و دومی نیز فراموش کرده
که انقلاب را احزاب سیاسی نمی کنند، بلکه انقلاب کار مردم است و احزاب
سیاسی در یک جنبش انقلابی هر یک بر حسب برنامه اقتصادی و دیدگاه سیاسی که
دارند در صف انقلاب شرکت کرده و یا شرکت نکرده و نقش هدایت کننده و یا
مخالفت را ایفاء می کنند.
در چنین فضا و شرایطی بهترین شیوه، یافتن حساس ترین بخش های ضد تبلیغی علیه
حزب توده ایران و انتشار اسناد معتبر در افشای این دروغ پردازی هاست.
از جمله اعلامیه های رسمی رهبری حزب توده ایران در جریان انقلاب 57 و
سالهای پس از پیروزی مرحله اول انقلاب. یعنی سرنگونی نظام استبدادی شاه.
برای مثال، در باره دلیل قرار گرفتن روحانیت در رهبری انقلاب 57، به نقل از
اطلاعیه هیات اجرائیه کمیته مرکزی حزب توده ایران به تاریخ 7 مهرماه 1357
(توجه داشته باشید که هنوز نظام شاهنشاهی سقوط نکرده است) نوشت:
1- «این واقعیت که جنبش بطور عمده رنگ مذهبی به خود گرفته است از طرفی از
آنجهت است که رهبران مذهبی ضد رژیم درجهت خواست های خلق گام برداشته اند و
از طرف دیگر از آنجهت است که در شرایط استبداد سیاه 25 ساله، برای این شکل
مبارزه امکاناتی فراهم بود.»
در این جمله با صراحت اعلام می شود که روحانیونی که خود را با خواست های
انقلابی مردم همگام کردند توانستند نقش رهبری جنبش انقلابی را برعهده
بگیرند و ضمنا شرایط استبدادی 25 ساله شاه، عملا راه را برای چنین رویدادی
هموار کرد.
می گویند حزب توده ایران چشم بسته به جمهوری اسلامی رای داد. البته با
انگشت اشاره، جمهوری اسلامی کنونی را هم به مردم نشان میدهند.
حالا از اطلاعیه کمیته مرکزی حزب توده ایران برای شرکت در رفراندوم جمهوری
اسلامی به تاریخ 12 اسفند 1357 بخوانید:
2- « ما براساس مشی خود به سئوال مربوط به جمهوری یا سلطنت، به سود جمهوری
رای میدهیم. در مورد نام این جمهوری ما به همان ترتیب که آیت الله خمینی
(هنوز هیچکس ایشان را امام خطاب نمی کرد) مسئله را مطرح می کند، یعنی
جمهوری اسلامی، چنان که در گذشته نیز تشریح کرده بودیم (منظور دوران اقامت
در پاریس است) رای مثبت میدهیم.»
می گویند دولت بازرگان خیلی آزادیخواه و لیبرال بود و حزب توده ایران چرا
منتقد آن دولت بود؟
ما فقط یک نمونه را در این زمینه به نقل از اطلاعیه دبیرخانه کمیته مرکزی
حزب توده ایران به تاریخ 29 فروردین 1358 که هنوز عرق انقلاب خشک نشده می
آوریم:
3- « آقای امیرانتظام سخنگوی دولت طی مصاحبه ای مطبوعاتی اظهار داشته است
که قوانین مربوط به غیر قانونی بودن حزب توده ایران تا وقتی لغو نشده به
قوت خود باقی است.
باطلاع عمومی می رسانیم که قانونی که سخنگوی دولت به آن استناد می کند
مربوط به خرداد 1310 (زمان رضاشاه) است....»
می گویند حزب توده ایران به مقوله آزادی ها توجه نداشت. به حقوق بشر اهمیت
نمی داد. حالا به نقل از اطلاعیه کمیته مرکزی حزب توده ایران بمناسبت اول
ماه مه، روز جهانی همبستگی بین المللی کارگران به تاریخ 5 اردیبهشت 1358
بعنوان خواست های ملت ایران از رهبری جمهوری اسلامی در بند سوم اطلاعیه
بخوانید:
4- «تامین بدون قید و شرط حقوق و آزادی های دمکراتیک مندرج در اعلامیه
جهانی حقوق بشر، بویژه از راه تامین آزادی بیان، عقیده، قلم، اجتماعات،
احزاب، سندیکاها و تامین حقوق ملی خلق های ایران.»
تمام این اطلاعیه ها در بخش آرشیو راه توده قابل دسترسی است و خود می
توانید به آنها مراجعه کنید و ما نیز از این پس، هرازچندگاهی، این فرازها
را از این اطلاعیه ها بیرون کشیده و در برابر نسل جوان کشور قرار میدهیم تا
خود قضاوت کنند حزب توده ایران چه گفت و چه کرد؟ و مخالفان و دشمنانش چه
ادعاهائی می کنند!
راه توده 317 - 9 خرداد 1390