گفتگو با "چاوز" در ونزوئلا
وقتی مردم با انقلاب اند
حکومت از تلویزیون نمی ترسد
ترجمه جعفر پویا

"بدا به حال انقلابی که تنها به یک تن وابسته باشد. این نمی تواند یک انقلاب باشد زیرا بسیار شکننده تر از آن است که بتواند ادعای انقلاب کند."

این پاسخی است که رییس جمهور ونزوئلا "هوگو چاوز" به پرسش "فدریکو فاسانو"، روزنامه نگار اروگوئه یی داده است. او درباره سرنوشت ونزوئلای بدون چاوز پرسیده بود.

به گفته چاوز روند سیاسی که هم اکنون در ونزوئلا جریان دارد بسیار ویژه است: "من وجود خود را ناگزیر نمی‌دانم. هیچکس وجودش ناگزیر نیست."

چاوز با یادآوری یکی از حوادث زندگی‌اش می‌گوید: در 18 سالگی نزدیک بود در رودخانه‌ای در استان زادگاهم "باریناس" غرق شوم. "فکر می‌کنید اگر من در آن روز غرق شده بودم، انقلاب بولیواری در ونزوئلا روی نمی‌داد؟ فرد انسانی شیوه خود، آهنگ خود را وارد روندهایی می‌کند که به یک فرد تنها بستگی ندارند، بلکه ساخته زمان تاریخی هستند."

انقلابی مسالمت امیز اما مسلح

چاوز در پاسخ به پرسشی پیرامون سیاست نظامی انقلاب بولیواری تاکید کرد که "نمی توان یک انقلاب را کامل و تعمیق کرد، بدون آنکه بتوان از آن دفاع کرد". مثلا در جریان انقلاب کوبا، فیدل کاسترو ناگزیر شد ارتشی را بوجود آورد، برخلاف مورد ونزوئلا که شورش از سربازخانه‌ها شروع شد. "امروز نیروهای مسلح ونزوئلا نیروهایی هستند که با افتخار خود را همچون نیرویی انقلابی، ضد امپریالیستی و سوسیالیستی تعریف می‌کنند"

چاوز به حوادث 11 آوریل 2002 اشاره می کند که کودتای نظامی امریکایی و الیگارشی ونزوئلایی برضد دولت او روی داد. رهبران این کودتا افسران ارشد آموزش دیده در "مدرسه آمریکایی‌ها" بودند. (مدرسه امریکایی که شمار مهمی از دیکتاتورها و جلادهای امریکای لاتین در آنجا آموزش دیده‌اند. تحریریه) "کودتای آنها شکست خورد. افسران به پشتیبانی خود از من ادامه دادند، سربازان مرا آزاد کردند و با مردم متحد شدند ... حتی یک سرباز هم به روی مردم شلیک نکرد."

فاسانو می‌پرسد: "چرا شما تا این اندازه نسبت به کودتاچیان گذشت نشان دادید؟ آیا این یک خصلت انقلاب بولیواری است؟"

چاوز: "بله من فکر می‌کنم که باید بخشید و انتقام جویی را کنار گذاشت."

طی 12 سالی که از پیروزی خردکننده انتخاباتی هوگو چاوز می‌گذارد، حقوق سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در ونزوئلا به نحوی چشمگیر گسترش یافته است.

انتخابات 2010 مجلس، نقطه عطقی در تحکیم دموکراسی و حقوق مدنی و سیاسی در کشور بود. در این انتخابات حدود 40 حزب چپ و راست حضور داشتند و 66درصد مردم در آن شرکت کردند که برای اینگونه انتخابات یک رکورد تاریخی است. احزاب اپوزیسیون تصمیم گرفتند به قواعد دمکراتیک احترام گذاشته و در انتخابات شرکت کنند و 65 کرسی از 165 کرسی مجلس ملی را بدست آوردند. از 1988 بدینسو، 16 انتخابات در ونزوئلا انجام شده که همه آنها توسط ناظران بین‌المللی از اتحادیه اروپا و کشورهای امریکای لاتین تایید شده است که از جمله انهاست رفراندم تاریخی 2004.

در حال حاضر 86 درصد رسانه‌هایی که طول موج‌های رادیویی عمومی را در اختیار دارند، در دست بخش خصوصی است که بیشتر آنها را اپوزیسیون دولت کنترل می‌کند. بیش از 184 کانال تلویزنی از طریق کابل در کشور دریافت می‌شود. براساس گزارش سال 2010 سازمان غیردولتی شیلیایی "لاتینوبارومتر"، 84درصد ونزوئلایی‌ها از دموکراسی موجود در کشورشان پشتیبانی می‌کنند که این بزرگترین شاخص در کل منطقه است.

از سال 1998 بدنیسو دولت از رسانه‌های محلی نیز شدیدا پشتیبانی می‌کند، و از توسعه صنعت تولید مستقل و دسترسی به اینترنت برای همه ونزوئلایی‌ها حمایت می‌کند. در حال حاضر 33درصد ونزوئلایی‌ها به اینترنت دسترسی دارند. این رقم در مقایسه با 3درصد سال 1998 جهشی بزرگ به پیش است. ونزوئلا جایزه 2011 یونسکو را بخاطر همین دستاورد نصیب خود کرد.

ونزوئلا همچنین پیشرفت‌های بزرگی در زمینه مبارزه علیه فقر، نابرابری اجتماعی کرده است. از 1998 بدینسو فقر در کشور به نیم و فقر شدید دو سوم کاهش یافته است. براساس داده‌های سازمان "سپال" وابسته به سازمان ملل متحد حدود 5 میلیون ونزوئلایی در این دوران از شمار فقرا خارج شده‌اند.

قانون اساسی سال 1999 حقوق آن بخش از جامعه را که بطور سنتی محروم محسوب می‌شوند، مانند زنان، بومیان و گروه بازماندگان بردگان آفریقایی را تضمین و بدینسان مشارکت آنان را در روند تحولاتی که در ونزوئلا روی می‌دهد تقویت کرده است. در پایان سال 2010، چهار پنجم قدرت عمومی مانند دادگاه عالی یا مجلس ملی با مشارکت زنان اداره می‌شده است. بومیان برای نخستین بار سه کرسی در مجلس ملی بدست آوردند، هر چند درصد ناچیزی از جمعیت را تشکیل می‌دهند. 42000 شورای محلی در سراسر کشور بوجود آمده‌اند که بر فعالیت‌های عمرانی که ساکنان محلی خواهان آن هستند نظارت می‌کنند. قوانین اخیر این مشارکت را بر مبنای قدرت کمون‌ها افزایش داده است. بالاخره براثر اصلاحات ارضی 4 میلیون هکتار زمین به دهقانان واگذار شده است و  در زمینه حاکمیت غذایی و توسعه تولید ملی برای خروج از وابستگی شدید کشور در این زمینه پیشرفت های جدی بدست آمده است.

آوریل 2011

: http://www.larevolucionvive.org.ve/...