حزب کمونیست
فرانسه
به سرخی
انقلاب، به سبز بهار
آذر فریتاش
ترجمه و انتشار مصاحبه تلویزیونی دبیراول حزب
کمونیست فرانسه "پیرلوران" با استقبال بسیار روبرو شد و پیام هائی در این
ارتباط دریافت داشتیم که از میان آنها، گزیده ای را در همین شماره راه توده
منتشر کرده ایم.
در میان این پیام ها، خوانندگان راه توده در داخل کشور، از ما خواسته بودند
تا شخص پیرلوران را دقیق تر و بیشتر معرفی کنیم، زیرا اخبار جنبش کمونیستی
جهان در ایران سانسور می شود و حکومت اجازه نمی دهد مردم بدانند درجهان چه
می گذرد.
ما از مترجم مصاحبه تلویزیونی پیرلوران خواستیم تا به این خواست خوانندگان
راه توده پاسخ بدهد. آنچه را می خوانید نوشته ایست که "آذر فریتاش" مترجم
مصاحبه پیرلوران جهت انتشار برای ما ارسال داشته است:
پیر لوران دبیر اول حزب کمونیست فرانسه در سال 1957 در شهر پاریس متولد شد.
پدرش "پل لوران" از رهبران برجسته دهه 1960 حزب کمونیست فرانسه بود. پل
لوران فرزند خود را از نوجوانی وارد مبارزه اجتماعی و عرصه سیاسی کرد. وی
در سال 1990 در گذشت.
پیرلوران در رشته اقتصاد در دانشگاه پاریس تحصیل کرد و در همین دوران عضو
اتحادیه سازمان جوانان حزب شد و در سال 1982 بعنوان دبیر اول سازمان جوانان
حزب کمونیست فرانسه انتخاب شد. پس از پایان تحصیلات، در سال 1985 بعنوان
متخصص اقتصادی همکاری خود را با روزنامه ارگان مرکزی حزب کمونیست فرانسه
"اومانیته" آغاز کرد. در سال 1999 رسما رئیس هیات تحریریه اومانیته شد و
بدنبال آن، سردبیر اومانیته شد.
پیرلوران در سال 2000 عضو کمیته مرکزی حزب کمونیست فرانسه شد و پس از 9
سال، در سال2009 دبیر دوم حزب شد و مسئولیت خود در روزنامه اومانیته را ترک
کرد.
لوران در 53 سالگی جانشین "ماری ژوراس بوفه" دبیر اول حزب کمونیست فرانسه
شد. این در شرایطی بود که فرانسه شرایط حساس سیاسی را در پیش داشت وپیر
لوران مسئولیت حساسی را عهده دارشده بود. درهمین دوران او با تشکیل یک جبهه
چپ، درکنار "ژان لوک ملانشو" و "کریستیان پیکه" دو رهبر احزاب چپ فرانسه
وارد مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری شد .
سخنرانی سال گذشته – 2010- او در جشن سنتی روزنامه "اومانیته"، یکی از دقیق
ترین سخنرانی های سیاسی اوست. او در همین سخنرانی گفت:
دوستان عزیز و رفقا!
قبل هرچیز ما از این تریبون خواستار آزادی "استفان تاپونیه" و "اروه کرگیر"
دوروزنامه نگار فرانسوی هستیم که در کانال سه تلویزیون فرانسه کار می کردند
و همراه دوست افغانی خود، در کشور افغانستان ربوده شدند و اکنون 257 روزاست
که از آنها بی خبریم.
اجازه بدهید که بنام همه شما و همه بشریت من همبستگی خود و حزب کمونیست
فرانسه را نسبت به افرادی که در تلاش برای آزادی انها هستند ابرازدارم. ما
خواهان آزادی همه آنها هستیم.
ب خلاف آنچه کاخ الیزه به نیابت از سرکوزی در باره این ادم ربایی گفته است،
این روزنامه نگاران هیچ بی احتیاطی نکرده اند، مگر آن که بخواهند اطلاع
رسانی واقعی را بی احتیاطی معرفی کنند.
من به اقای رئیس جمهور می گویم که هیچ چیزی نا آگاهانه به وقوع نپیوسته
است. روزنامه نگاران هیچ جرمی ندارند. باید بشریت را با انچه در افغانستان
می گذرد آگاه کرد و دوستان ما با این هدف به افغانستان رفته بودند. آنها در
افغانستان با جسارت و احساس مسئولیت وظیفه خود را انجام دادند.
این روزنامه نگاران نیستند که جنگ در افغانستان را باعث شده و جهان را با
خطر روبرو کرده اند. ما با حضور و دخالت ارتش فرانسه در افغانستان مخالفیم
و معتقدیم نیروهای خارجی و بویژه نیروهای فرانسوی هرچه زودتر باید خاک آن
کشور را ترک کنند.
این آغازی است برای پایان جنگی که در افغانستان جریان دارد.
این هشتادمین جشن اومانیته است و ما در این هشتادمین سالگرد این جملات "پل
ویان کوتوریه" را به یاد می آوریم که گفت "شناخت انسان و آگاهی او؛ مدافع
صلح اند"
وقت آن رسیده که بگذاریم شناخت و آگاهی انسان ها سخن بگویند و تصمیم
بگیرند. وقت آن رسیده که که فریاد بزنیم و بگویم: سربازان ناتو و سربازان
فرانسوی از افغانستان خارج شوید!
ما امروز به اینجا امده ایم که بگوئیم: آزادی و همبستگی و برابری را برای
بشریت خواستاریم. دنیائی را برای بشریت می خواهیم که در آن قوانین بین
المللی مورد احترام باشد. دنیایی که در آن برابری همگان در برابر قانون
حاکم باشد. دنیایی که انسانها در آن آزاد باشند. زندگی، تنها در شرایطی
امکان پذیر است که صلح و همبستگی و برابری در جهان حاکم باشد.
ما تهاجم دولت اسرائیل به فلسطین را محکوم می کنیم و همبستگی خود را با خلق
فلسطین و تمام انسانهایی قربانی این تهاجمات اعلام می کنیم و مجازات
مسئولین اسرائیلی که مرتکب این جنایات هستند را می خواهیم. باید دو دولت در
منطقه وجود داشته و مردمان آنها در ایمنی زندگی کنند. دولت فلسطین با در
نظر گرفتن مرزهای سال1967 و پایتخت آن "اورشلیم شرقی" و تخلیه شهرک ها در
مناطق اشغالی پیش شرط این امنیت برای دو دولت و دو کشور است. به محاصره و
تحریم نوار غزه باید خاتمه داده شود. زندانیان سیاسی باید آزاد شوند. ما
میدانیم که حدود 10 هزار فلسطینی در اسرائیل زندانی اند.
(متن کامل این سخنرانی را به زبان فرانسه می توانید ازاینجا بشنوید!)
راه توده 10. 01. 2011