برای امریکا و غرب
بیداری جوان ها
در کشورها
زنگ خطر است!
زیبیگنیو برژینسکی- ترجمه بهروز دادور

نوشته ی حاضر متنی است از برژینسکی (مشاور امنیت ملی دولت کارتر) راجع به بیداری و قیام جهانی که اولین بار در 16 دسامبر 2008 در روزنامه ی نیویورک تایمز منتشر شد. بعد از آن در سال 2009 در جلسه ی بین الملل وزارت خارجه، تحت عنوان "چالش های عمده ی سیاست خارجه برای رئیس جمهور بعدی ایالات متحده"، و بار دیگر نیز در شورای بین المللی کانادایی و شورای مونترال در روابط خارجه به تاریخ 23 آوریل 2010 این گفته ها تکرار و کامل تر شد که به متن زیر انجامید... این سخنان در سال جاری نیز بار دیگر در شورای روابط بین الملل (CFR) آمریکا تکرار شد.

«برای اولین بار در تاریخ بشر، تمام بشریت از لحاظ سیاسی فعال و هوشیار شده است... این بیداری و فعالیت های سیاسی در سطح جهان موجی را در به راه انداخته که ظرفیت ها را در کشورهائی بیدار كرده که بخاطر سیاست مستعمره سازی کشورها یا تسخیرها و تجاوزات به آنها در خلال قرن های متمادی بركنار مانده بودند. این بیداری و قیام از لحاظ اجتماعی بسیار وسیع و از لحاظ سیاسی در حال رادیکال شدن است... دسترسی تقریبی کل جهان به رادیو، تلویزیون و اینترنت که سال های اخیر رو به افزایش گذاشته، اجتماعی از ادراک، احساس و آگاهی های مشترکی را بوجود آورده است که احتمال رهبری شدن آنها توسط سیاست های گذشته و بهره گیری از عوام و احساسات مذهبی ممکن نیست. این انرژی مرزی های جغرافیایی کشورها را پشت سرگذاشته و چالشی را در دولت های موجود، و در سلسله مراتب کنونی جهان و در راس آنها امریکا بوجود آورده است.

جمعیت جوان در جهان سوم بی قرار است. بنابراین، انقلاب فراگیر به یک بمب زمانی تبدیل شده است. با این روح انقلابی بالقوه "دوران سوم" تحصیل میلیون ها دانش آموز در کشورهای در حال توسعه و در مراکز علمی و دانشگاهی شروع شده است. بر اساس تعاریفی که از دوران سوم تحصیل یک دانش آموز وجود دارد، می توان گفت که در سراسر دنیا بین 80 تا 130 میلیون دانش آموز در رده ی "کالج" (دانشگاه) تحصیل می کنند. بر اساس شرایطی که در طبقات اجتماعی پایین تر و ناامن تر وجود دارد خشم اجتماعی ملتهب است. این میلیون ها دانش آموز در حقیقت انقلابی های در صف مانده هستند، که از قبل در گروه های بزرگ بسیج شده اند و بوسیله اینترنت به یکدیگر متصل گشته اند. به این ترتیب، این گروه ها از پیش برای نقش آفرینی در مقیاس های بزرگ تر، شبیه آنچه در مکزیکو سیتی یا میدان تیانانمن دیدیم قرار گرفته است.

قدرت های جهانی، چه قدیم و چه جدید، با یک واقعیت جدید نیز روبرو هستند: اگرچه مرگ آوری و کشنده بودن سلاح ها و قدرت نظامی شان از هر زمان دیگری بیشتر است، اما امکان و قدرت آنها برای تحمیل کنترل بر روی توده های مردم بیدار شده ی جهان از لحاظ سیاسی به طور تاریخی کاهش یافته است. اگر بخواهم بی پرده بگویم: در زمان های گذشته، کنترل یک میلیون نفر، از کشتار یک میلیون انسان راحت تر بود؛ اما امروزه، کشتن یک میلیون نفر به مراتب راحت تر از کنترل آنهاست.