ترمز دستی را
می خواهند
در تونس بکشند
یونگه ولت ـ ترجمه رضا نافعی

انقلاب تونس طی یک ماه، نخستین مرحله خود را پشت سر گذاشت. مرحله دوم نشان خواهد داد که آیا رژیم نئولیبرال سرمایه داری بزرگ تونس؛ با نقاب "دموکراسی" موفق به حفظ قدرت خواهد شد یا این که توده های مردم خواهند توانست  نظام نوینی  برپا سازند که واقعا اجرا کننده خواست های آنان باشد.

طبق اسناد منتشر شده توسط ویکی لیکس، مدت ها پیش، یعنی روز 17 ژوئیه 2009 ، تصویری که سفیر آمریکا دریادداشت خود، در ارتباط با  مناسبات دو کشور، به وزرات خارجه آمریکا ارائه می دهد، تلویحا حکایت از آن دارد که باید در تونس کاری کرد. در این یادداشت، با عنوان "با تونس و مسائلی که ایجاد کرده، چه باید بکنیم؟" نوشته شده: "پرزیدنت بن علی  پیر می شود، رژیمش متحجر است و جانشین قطعی هم ندارد. (...)  او و رژیمش ارتباط خود را با مردم  تونس  از دست داده اند."  و از آن بد تر "آنها چه در مورد سیاست داخلی و چه در ارتباط با سیاست خارجی،  نه توصیه می پذیرند و نه انتقاد."  نتیجه: "تغییرات اساسی، تا رفتن بن علی، باید به تعویق افتند، ولی پرزیدنت اوباما  با سیاست  خود موقعیت مناسبی بوجود آورده است." و توصیه سفیر اینست: "کانون فشار باید کماکان اصلاحات دموکراتیک و احترام به حقوق بشر باشد. (...) کمک های نظامی ما نیز باید جا بجا شوند. باید FMF( = Foteingn Militrary Financing)     ( یعنی کمک های تسلیحاتی ما، مترجم) را کنار بگذاریم و به  راه تازۀ کارِ امنیتی و کارِ اطلاعاتی روی آوریم."

دولت تونس باید متقاعد گردد که اصلاحات سیاسی را شتاب بخشد. در این مورد آلمان و انگلیس  با واشنگتن اتفاق نظر دارند. ولی: "فرانسه و ایتالیا از اِعمال فشار به دولت تونس طفره می روند." روزنامه فرانسوی   Canard enchaine  در 20 ژانویه 2011 نوشت: وابسته نظامی فرانسه  در تونس،  در مورد "فروپاشی نظام بن علی"  به پاریس هشدار داده است. ولی سفیر فرانسه، حتی چند ساعت پیش از فرار بن علی به پاریس گزارش می دهد که "بن علی دوباره بر اوضاع مسلط شده است". طبق گزارش هائی که عموما مورد تائید قرار گرفته، عامل تعیین کننده در سقوط همپیمان دیرین آمریکا، سرپیچی ژنرال رشید عمر، فرمانده ارتش تونس، از اجرای فرمان بن علی بوده که از او خواسته است به سربازانش فرمان تیر انداری به مردم را بدهد. ولی چرا ژنرال رشید حاضر نشد فرمان تیر انداری بدهد؟  حتی اگر بخشی از ارتش جانبدار مردم  معترض بوده باشد و حتی این که ارتشیان احساس می کرده اند که  بن علی به آنها بی اعتناست، باز هم نباید آنها را به سرپیچی از فرمان برانگیزد. مگرخانم میشل آلیوــ ماری ، وزیر خارجه فرانسه، همان وقت پیشنهاد اعزام  کمک نکرده بود و از نیروی ضد شورش فرانسه تعریف نکرده بود که "در سر و سامان دادن به مسائل ناشی از شورش مهارت دارند" ؟  مگر در پاریس یک هواپیما با تمام وسائل مورد نیاز، برای سرکوب شورش آماده پرواز به تونس نبود؟  Thierry Meyssan روزنامه نگار پژوهشگر فرانسوی در تحقیقات خود به این نتیجه رسیده که ژنرال ویلیام Word، فرمانده محلی نیروهای نظامی آمریکا در قاره آفریقا، با ژنرال رشید عمر تماس گرفته است. ژنرال عمر به رئیس جمهور بن علی می گوید: واشنگتن فرمان داده که فرار کنی".   

فیگارو، در تاریخ 26 ژانویه،  از قول دیپلماتی  که نخواسته بود نامش ذکر شود نوشت: همان انتشار گزارش های سفارت آمریکا و توصیفی که در آن  از رشوه خواری رژیم بن علی شده بود، در تونس تاثیر زیادی داشت و نشان حمله بی تردید آمریکا بود".

روز فرار بن علی، رسانه های غربی رمز "انقلاب یاسمن" را بر سر زبان ها انداختند. این  که همسر رئیس جمهور فراری یک تن و نیم  طلا با خود برده است، 4053  بار در نشریات اینترنتی انتشار یافت. این افسانه از دفتر ریاست جمهوری فرانسه سر بر آورده است، که منیع دقیق آن در ابهام است. رئیس بانک مرکزی تونس چندین بار صحت این امر را تکذیب کرد ولی وقتی که قرار باشد  رسانه های غربی  مطلبی را جا بیندازند، ارائه فاکت دیگر بی تاثیر است. تا جائی که ممکن است باید هدف انقلاب تونس محدود به سرنگون کردن یک خاندان شبه مافیائی باقی بماند که در مسیر تصورات غربی در بارۀ "انقلاب های رنگین" حرکت کند. نظام  باید با آب و رنگ " دموکراتیک " تزیین شود و بر جای بماند.

آنچه از ترکیب نخستین دولت دوران گذار به چشم می خورد اینست که ترکیب کابینه حاصل مذاکرات و توافق نیروهای اجتماعی نیست، بلکه در سفارت آمریکا روی کاغذ آمده است. سه نماینده اتحادیه های کارگری از طریق تلویزیون با خبر می شوند که وزیر شده اند. این ها پست وزارت را اصلا قبول نمی کنند. مصطفی بن جعفر، نماینده چپ دموکرات نیز بلافاصله از وزارت استعفا می دهد. فقط احمد ابراهیم رئیس حزب اسلامی  که با رژیم همخوان است و احمد نجیب شبی، رهبر حزب  سوسیال لیبرال که گفته می شود به آمریکا نزدیک است ، در کنار غنوشی، نخست وزیر قبلی، در کابینه ای می مانند که با هشت وزیر از دولت سابق وزنه اصلی را تشکیل داده  و وزارت خانه های کلیدی را در دست می گیرند. خانم مفیده طلاتی، فیلمساز و سلیم عمانو، وبلاگ نویس هم  بعنوان نمایندگان "جامعه مدنی" در کابینه ای حضور یافتند که بشدت از سوی مردم طرد شدند که همین خود نشان دهنده مواضع آنها بود.

 http://www.jungewelt.de/2011/01-29/016.php