ارتش 15 هزار نفره

سرکوب انقلاب در سراسر افریقا!

«عصر ما» ارگان حزب کمونیست آلمان

ترجمه عسگر داوودی

با نام اقتصادی «جامعه اقتصادی افریقا» (ECOWAS) شروع شد.

در سال 1990 «جامعه اقتصادی افریقا» تحت نام گروه نظارت (ECOMOG) اولین عملیات نظامی را در کشور «لیبریا» و در سال 1997 و 1998 در «سیرا لئون» رهبری کرد. در آن تاریخ ادعا می شد که  گروه نام برده  تنها دارای اهداف اقتصادی است و هیچگونه اهداف و فعالیت نظامی ـ امنیتی را در پیروی از منشور مندرج سازمان ملل دنبال نمی کند. اما در ادامه فعالیت ها، گروه نظارت ( (ECOMOG ادعا های خود را به فراموشی سپرد و تمایلات بنیادی و نظامیگرانه خود را آشکار کرد.

«جامعه اقتصادی آفریقا» (ECOWAS) ادامه دهند راه همان گروه نظارت است که بتدریج  نیروی آماده به کار خود را به بهانه ماموریت های سازمان ملل جمع آوری کرده و با شعارایجاد گروه صلح و امنیت آفریقا اهداف خود را پیش می برد.

با بنیانگذاری «جامعه اقتصادی افریقا» در سال 2002 بالاخره یک ساختار امنیتی ـ نظامی رسما بنیاد گذاشته شد که مدعی است قادر به پوشش صلح و امنیت در تمامی کشور های آفریقائی است.

هسته مرکزی این معماری امنیتی آفریقا متشکل از 15 هزار نیروی نظامی آماده تهاجم است که قادر به انجام همه نوع عملیات نظامی در منطقه می باشد. به همین دلیل نیز در شمال، جنوب و شرق و غرب آفریقا نیز تقسیم وظایف نظامی برای این سازمان در حال تکمیل است. بطور مثال در دانشگاه دفاع ملی نیجریه واقع در شهر ابوجا، در مرکز نیروهای حافظ صلح بین المللی درغنا و در مرکز نظامی مهم شهر «باماکو» واقع در کشور «مالی» کلیه هزینه های مربوطه مثل هزینه های آموزش نظامی، از طرف کشور های اروپائی تقبل و پرداخت می شود. البته نمایندگان کشورهای پرداخت کننده هزینه ها مجازند تا در محل ناظر انجام عملیات ها از جمله عملیات آموزش نظامی باشند و در این رابطه تصمیم بگیرند.

در سال 2004 اتحادیه اروپا تصمیم گرفت تا در چهارچوب کمک های مالی تحت عنوان رشد به اتحادیه آفریقا 250 میلیون یورو تا سال 2007 برای امکانات نظامی در آفریقا تقبل کند. از سالهای 2008 تا 2010 مبلغ 300 میلیون یورو پرداخت شد. پرداخت مبالغی با این حجم فقط برای تکمیل و آماده باش کامل و دائمی گرو های نظامی برای هر نوع تهاجم و عملیات نظامی مورد لزوم است.

سایت اینترنتی « اتحادیه اروپا» مدعی است: «اتحادیه اروپا آماده همه گونه همکاری است تا صلح و امنیت درقاره آفریقا تقویت شود»

از زمان پایان جنگ سرد تاکنون کلیه پرداخت های مالی کشورهای «اتحادیه اروپا» که سابقا در آفریقا مستعمره داشته اند، تحت عنوان و برچسب عمومی حفظ صلح به «جامعه اقتصادی افریقا» انجام می شود.

انگلستان بیشتر از دیگران کار آموزش نظامی و تشکیل تیم های آموزشی در افریقا را به عهده داشته است. کشور های پرتغال و بلژیک بنای مدارس نظامی ومراکز آموزشی را در اختیار دارند. کمک های نظامی فرانسه نیز از سال 1998 تاکنون تحت برنامه:

 RECAMP (Renforcement des capacités africaines au maintien de la paix)

انجام شده است. مسئولین مربوطه مدعی اند که کمک ها برای «ایجاد معماری اجتماعی بر چسب سلیقه های آفریقائی» انجام می شود. ادامه برنامه اکنون تحت عنوان:

Euro RECAMP/AMANI AFRICA

پیش میرود.

در آکادمی نظامی (ل.گ.ا.ای) هامبورگ آلمان افسران نظامی آفریقائی آموزش داده می شوند. از سال 2005 در شهر «ویچنزا» در شمال شرقی ایتالیا نیز عملیات مبارزه با گروه های جنایتکار، عملیات دستگیری های بسیار خطرناک و آموزش رعایت اشکال حفاظت شخصی،و آموزش امنیت در اموری مثل انتخابات و امنیت مرزی آموزش داده می شود.از سال 2005 کشور های سنگال، مراکش، کنیا و نیجریه در این آموزش ها شرکت دارند. بخشی از هزینه ها با وجود اینکه از طرف امریکا پرداخت می شود اما تحت نظارت سازمان ملل، اتحادیه اروپا هزینه می شود ماموریت های سازمان ملل در این رابطه مطابق مطالبات گروه «گ. 8» ( هشت کشور صنعتی جهان) تنظیم می شود. این کشور های 65 درصد اقتصادی دنیا را در اختیار دارند.

افسران پلیس فرانسه نیز در همین رابطه آموزش داده می شود. افرادی که خود باید به ماموران پلیس در آفریقا آموزش بدهند. کلیه هزینه ها و تجهیزات نظامی مورد نیاز افسران فرانسوی نیز توسط «اتحادیه اروپا» پرداخت می شود.در کشور «مالی» نیز همین نوع عملیات آموزشی انجام می شود. کلیه برنامه ها که عملا استقرار اهداف ناتو را باعث می شود تحت عنوان کمک های نظامی تحت نظارت سازمان ملل انجام می شود .

یکی از اهداف اصلی تاسیس پایگاه های نظامی در آفریقا چهره افریقائی دادن به حضور نظامی آمریکا و اتحادیه اروپا در آفریقا است. کلیه نیروهای پلیس، هوائی وزمینی در هیئت نظامیان افریقائی عملیات مورد نظر را انجام می دهند بدین ترتیب در ظاهر امر نیروهای نظامی آفریقائی در انظار عمومی حضور دارند اما فرماندهی از طرف افسران نیرو های نظامی کشورهائی انجام می شود که هزینه های نظامی را تقبل کرده اند.

رژیم های دست آموز در افریقا هنگام بروز اعتراضات اجتماعی معمولا تنها بر شهرهای بزرگ مسلط هستند. آموزش های نظامی مذکور به این رژیم ها و کشور های حامی آنها این امکان را می هد تا بر کلیه مناطق کشور تسلط نظامی داشته و عملیات سرکوب اعتراضات پا برهنه هائی که منابع طبیعی و نیروهای انسانی شان توسط رژیم های حاکم و حامیان بزرگ بین المللی غارت می شود، مسلط باشند.