برای روزنامه نگار شدن

ابتدا استعداد

سپس تحصیلات!

در میان نامه ها و پیام های دریافتی، پیامی از یک دختر خانم 20 ساله که در یکی از شهرهای درجه دوم ایران ساکن است نیز وجود داشت که این نامه و پاسخ به آن را که تا حدودی در ارتباط مستقیم است با کار روزنامه نگاری و کلاسی که راه توده در تلاش راه اندازی آن است، مستقل از پیام ها و پاسخ ها منتشر می کنیم.

ن. الف- من 20 سال دارم. از چند سال پیش شروع کردم به نوشتن. می خواستم رشته روزنامه نگاری بخوانم اما خانواده ام مخالفت کردند و گفتند برای دختر خطر دارد. در نشریه دانشجوئی"..." هم مطالب اجتماعی می نوشتم و یک وبلاگ هم داشتم بنام..... که الان آن را دیگر بسته ام. به این علت که به من اخطار دادند که اگر وبلاگت را نبندی از تحصیل محرومت می کنیم. یادم رفت بنویسم که دانشجوی دانشگاه آزاد هستم. الان دیگر از تهران برگشته ام به شهر.... نزد خانواده ام. روی فیسبوک راه توده خواندم که می خواهید کلاس روزنامه نگاری راه بیاندازید. می خواستم بدانم چطور می توانم از این کلاس استفاده کنم؟

راه توده: خانم ن. الف که ما صلاح دانستیم اسم شما و محل سکونت کنونی تان را حذف کنیم، ابتدا باید بدانیم تا حالا چه کتاب هائی را خوانده اید و همچنین نمی دانیم به چه رشته ای در روزنامه نگاری علاقمند هستید و مطالب اجتماعی که نوشته بودید در چه مایه ای بوده است.

اما برای روزنامه نگار شدن، اول باید روزنامه نگار بود. یعنی سرشت و خمیرمایه این کار را داشت و بعد استعداد خود را در بخش های مختلف روزنامه نگاری پرورش داد.

شما قبل از هر چیز باید قصه و رمان بخوانید. اگر واقعا می خواهید و حتی دوستان دیگری که این پاسخ را می خوانند و علاقمند به حضور در کلاس روزنامه نگاری هستند چیزی یاد بگیرید و یاد بگیرند باید این مقدمات را فراهم کنند:

فصل اول

یک - مطالعه را باید دوره بندی کرد. یعنی یک دوره چند هفته ای و یا حتی چند ماهه را گذاشت برای خواندن آثار یکی از نویسندگان.

دوم- همزمان باید اطلاعاتی عمومی درباره کشور محل تولد نویسنده و اطلاعات اجتماعی دورانی که او می زیسته و می نوشته را پیدا کرد و خواند.

سوم - چون علاقمند به روزنامه نگاری هستید و در عین حال نویسندگی، تصور می کنیم از رشته "گزارش قصه" شروع کنید بهتر است.

چهارم - دراین رشته، یعنی رشته "گزارش قصه" آثار دو نویسنده را در دستور کارتان بگذارید. همینگوی و سپس مارکز.

فصل دوم

الف- خبرنگار باید چشم تیز بین و ذهن کنجکاو داشته باشد و همیشه آنچه را که مردم نمی بینند و یا به آن دقت نمی کنند را ببیند و دقت کند. مهم نیست که در یک شهر کوچک زندگی می کنید یا در یک شهر بزرگ و یا حتی در یک روستا.

ب- حتما از شعار نویسی بجای مطلب نویسی باید پرهیز کرد و به فضا سازی در ذهن خواننده پرداخت. یعنی خواننده با خواندن مطلب شما باید در آن فضائی قرار بگیرد که شما آن را دیده اید.

پ- بنابراین، کوچکترین مشاهده در طول روز و یا شب، در خیابان، در مهمانی، در دیدار با دوستان و در هر محفل و محل دیگری را می توان نوشت. این کار را به تدریج تمرین کنید. مهم نیست که منتشر نمی کنید. بعدها می توانید حتی آنها را ویراستاری کرده  و منتشر کنید.

فکر می کنیم تا اینجا، بعنوان مقدمه کار و آشنائی با رشته ای که به آن علاقمند هستید کافی باشد

اگر فرصت و امکانی فراهم آمد می توانید در کلاس روزنامه نگاری پالتاک راه توده هم شرکت کنید. متاسفیم که از ایران سخت می توانند در این کلاس حاضر شوند.

بهرحال اصول اولیه را اینجا نوشتیم.

سلسله یادداشت های روزانه را شروع کنید. کوتاه و دقیق. بتدریج می توانید آنها را برای ما هم ارسال کنید تا بخوانیم و نظرمان را بدهیم.

یک دوربین هم تهیه کنید ( یا با گوشی تلفن همراه اگرعکسبرداری هم می کند) هرچیزی را که می بینید و جالب است عکس بگیرید. مهم نیست که بعدا این عکسها را حتی پاک کنید، مهم این است که عادت کنید به عکس گرفتن. این مسئله بسیار مهم است. متاسفانه در این سالهای اخیر که خیلی ها روزنامه نگار شدند، ضعف های بسیاری در این عرصه داشته اند و روزنامه ها ومجلات داخل کشور مملو از غفلت ها در این زمینه است.

غصه نخورید. برای روزنامه نگار شدن بیش از تحصیل آن، که خانواده شما را از آن محروم کردند استعداد لازم است و شما فرصت آزمودن استعداد خود را دراین زمینه دارید. تازه 20 سالتان است. راه درازی در پیش دارید. زودتر شروع کنید آنچه در بالا نوشته شد تا برسید به کلاس دوم.

ضمنا سعی کنید از هر مجله و یا روزنامه ای که پیش از انقلاب و بعد از انقلاب منتشر شده یک نسخه تهیه کنید و آرشیو کنید. مرور این دوره خود به خود یک دوره کامل دانشگاهی است.

موفق باشید