ایران، کلمبیا نیست، اما

اما زندانیان سیاسی هر دو کشور

موقعیتی یکسان دارند!

سایت « پورتال آمریکا 21»- ترجمه عسگر داوودی

این گزارش، درباره وضع زندان و زندانیان سیاسی د رکشوری است بنام "کلمبیا" که تمدن کهن ایران را دارد و نه سابقه یک جنبش 150 ساله آزادیخواهی. شرم آور است که آنچه در چنین کشوری می گذرد، مشابه همان وضعی است که در جمهوری اسلامی و زندان های آن می گذرد.

«2400 تن از زندانیان سیاسی زن در زندان «البوئن پاستور» بوگوتا پایتخت کلمبیا بدلیل شرایط غیر قابل تحمل زندان دست به اعتصاب غذا زدند. زندانیان از امکانات زندان و عدم رعایت حقوق انسانی شاکی هستند. در سلول هائی که برای 2 تن ساخته شده عملا 6 تا 7 زندانی زن مجبور به تحمل وضعیت زندان می باشند. در سه ماه گذشته وضعیت غذائی و بهداشتی زندان بشدت محدود شده و زندانیان عملا از دسترسی به پزشک محروم شده اند. وضع بقدری ناهنجار است که در دو هفته گذشته دو تن از زنان زندانی جان خود را از دست داده اند.

زندان«البوئن پاستور» تنها زندان در کلمبیا نیست که وضعیتی چنین ناهنجار دارد. زندان «ولاهرموسی» در شهر « کالی» نیز دارای وضعیتی مشابه است. با وجود اینکه این زندان نیز فقط برای سکونت 1200 زندانی ساخته شده است اما عملا در آن 6000 زندانی مجبور به تحمل وضعیت نامطلوب زندان می باشند. در زندان «ترنرا» که در شهر« کارتا گنا» واقع است نیز با وجود محل سکونت برای 1200 زندانی اما در عمل 2000 تن دوران محکومیت خود را می گذرانند. وضعیت زندان «لامونلو» در شهر «بوگوتا» از تمامی زندان های دیگر به مراتب بدتر است. در این زندان نیز که برای سکونت 2900 زندانی در نظر گرفته شده بوده اکنون 7900 زندانی در وضعیتی به مراتب غیر قابل تحمل به سر می برند.

در اول ماه اوت زندانیان زندان «ولاویسنسو» در شهر «متا» به دلیل عدم امکانات بهداشتی دست به اعتصاب زدند. افرادی که با چاقو یا گلوله مجروح شده اند و یا بروی صندلی چرخدار با زنجیر بسته شده باشند به هیچ عنوان امکان دسترسی به پزشک و دارو را ندارند. صد ها زندانی مدت ها است که برای ملاقات با پزشک و دریافت دارو نوبت گرفته اند، اما در عمل از پزشک و دارو خبری نیست. آنها به «کمیته حمایت از زندانیان سیاسی کلمبیا» که یک سازمان چپگرا می باشد موارد با بالا را اطلاع داده اند. «کمیته حمایت از زندانیان زندانیان سیاسی کلمبیا» نه فقط از حقوق زندانیان سیاسی بلکه از حقوق کلیه زندانیان در کلمبیا حمایت می کند این کمیته معتقد است که درد ناشی از بیماری که مداوا نمی شود عملا اعمال شکنجه بر علیه زندانی محسوب می شود. فشارهای ناشی از موارد ذکر شده زندانیان را به مرز جنون رسانده است.

در سه سال گذشته تعداد زیادی از زندانیان سیاسی بدلیل عدم دسترسی به امکانات پزشکی و داروئی در زندان های مختلف کلمبیا جان خود را از دست داده اند. در دو سال گذشته 5 زندانی خودکشی کرده اند. به گزارش سازمان چپگرای « دیوار بر بالای باد» در کلمبیا حدود 9500 زندانی سیاسی وجود دارد که 1000 تن آنها از اعضاء گروه چریکی «فارک» و«ای.ل.ن» می باشند. بقیه زندانیان سیاسی شامل افرادی مثل مبارزان حقوق بشر، اعضائ سازمان های اجتماعی و نهاد های مدنی می باشند. کلمبیا از جمله کشور های وابسته به غرب و آمریکا است. دست هائی نامرعی گروه های مافیا  و قاچاق مواد مخدر و مصرف آن را در این منطقه گسترش و رواج می دهند. در چند دهه گذشته نیروهای نظامی آمریکا به بهانه مبارزه با قاچاق مواد مخدر بویژه کوکائین به کلمبیا و سایر کشور ای وابسته به غرب و آمریکا فرستاده شده اند. پایگاه های نظامی آمریکا بویژه در کلمبیا نظارت بر وضعیت سیاسی ـ نظامی آمریکای جنوبی و لاتین را به عهده دارند.»