رسانه ها

از همه واقعیات سوریه می گویند؟

روزنامه ساویتسکایا راسیا – ترجمه آزاده اسفندیاری

در پی تسلط ارتش سوریه بر شهر حلب و آرامش نسبی در این کشور، باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا این کشور را تهدید به حمله نظامی کرد .

قبل از ماه رمضان شورشیان و باند های مسلح که خود را پشت شعارهای دینی پنهان می کنند اعلام کرده بودند که "آتش فشان در دمشق و زلزله در سوریه " به پا خواهند کرد. شورشیان تعداد زیادی از شهروندان عادی، نطامیان ارتش و خبرنگاران داخلی و خارجی - حتی کودکان - را کشتند و یا به اسارت گرفتند. آشوب گران، برای تسلط بر این شهر، نه تنها موفقیتی بدست نیآوردند بلکه ضربه های مهلکی را هم متحمل شدند. آن ها اعلام کرده بودند و بر این باور بودند که  تا آخر ماه رمضان تکلیف حکومت سوریه را روشن خواهند کرد و... اما حوادث آن روزهای پر التهاب و سر گیجه آور به مراد آنان نیانجامید و بشار اسد و هیات دولت سوریه نماز عید فطر را همراه مفتی ارشد  مسجد آل احمد در دمشق برگزار کردند .

طی حوادث ماه های گذشته تمامی اخبار مربوط به  سوریه به شکل یک جانبه و جهت دار برای کریه نشان دادن چهره بشار اسد و دولت او از طرف رسانه های غربی گزارش شده  است. عمدتا در این گزارش ها عملیات مزدوران خارجی و شورشیان را در قالب  افراد آزادی طلب و پیرو عدالت و حقیقت جو منعکس می کردند .

دستگاه های هدایت شده خبری، هر روزه با دروغ و تقلب عنوان می کردند که بشار اسد فراری است و یا از ترس در مجامع عمومی دیده نمی شود. در حالی که رئیس جمهور سوریه غالبا در انظار عموم ظاهر می شد و یا طی مصاحبه هایی مردم  را در جریان وقایع جاری کشور قرار می داد.

یکی دیگر از شگردهای باندهای مسلح برای یک جانبه نشان دادن اخبار در مورد حوادث و قتل و کشتارهای مردم سوریه، هدف قرار دادن خبرنگاران دستگاه های خبری این کشور و روزنامه نگاران و خبرنگاران  مستقل خارجی مقیم سوریه است. حمله های مکرر به ساختمان های رادیو تلویزیون دولتی و کشتن کارکنان این موسسه و یا به گروگان گرفتن آن ها همگی نشان از یک سناریوی مشترک  با عوامل خارجی دستگاه های خبر رسانی دارد. جعل خبر و انحصاری بودن آن در مورد وقایع سوریه منجر به آن شده است تا مردم جهان به آنچه که در واقع در این کشور می گذرد پی نبرند.

در ماه های جولای و اگوست ، تعداد زیادی از خبرنگاران توسط باند های مسلح ربوده شدند. عده ای از آن ها زیر شکنجه به قتل رسیدند و تعدادی را که زنده نگه داشتند با اعمال شکنجه های هولناک وادار به اعتراف دروغ در مورد " خوش رفتاری و رافت نیروهای انقلابی با مردم " می کردند .

بدنبال باز پس گیری بخش های اصلی شهر حلب توسط ارتش سوریه ، سه نفر از کارکنان شبکه خبری تلویزیون الاخبار این کشور به شکل معجزه آسایی توسط گروه ویژه ارتش آزاد شدند . "ابراهیم یارا صالح" یکی ازخبرنگاران آزاد شده، در مصاحبه با خبرنگاران از روزهای اسارت خود صحبت کرد . یارا گفت که این گروه ها، خود را آزاد کننده های مردم سوریه می نامند اما هنگام یورش سبعانه خود به شهر حلب، هر جنبنده ای را با انواع سلاح های مرگبار مورد هدف قرار میدادند. هر کس حصاری و یا جای امنی را پیدا می کرد سعی داشت خود را از تیر رس مردان مسلح  پنهان دارد. ضجه و نوای کودکان و زنان بی پناه به هفت آسمان میرسید ...

هر جایی را که گروه ها مسلح و راهزنان اشغال می کردند بر فراز بلند ترین ساختمان ها پرجم استعمارگران فرانسوی – در زمان مستعمره بودن سوریه توسط این کشور – را بر می افراشتند.

صالح در ادامه شرح داد که متعصبین اسلامی چگونه زنان را وادار می کردند تا مانند زنان عربستان سعودی پوشش اسلامی داشته باشند، یعنی هیچ جای بدن آنان نباید در معرض دید باشد .

او یاد آوری کرد که ، از مکالمات تلفنی این افراد می توانستیم دریابیم  که برخی ازآنان با لهجه های سعودی و لیبیایی صحبت می کنند و زبان عده ای دیگر اصلا برای ما قابل فهم نبود . خشم و نفرت از وجودشان می بارید .

یکی دیگر از خبرنگاران آزاد شده بنام ایور حسام گفت: جنایتکاران هیج سنخیتی با مردم سوریه ندارند. در چهره آنان نشانی از رحم و مروت و شرافت دیده نمی شد. هر کس را که می گرفتند با بی رحمی تمام یا می کشتند و یا با چوب  و وسایل برقی اعتراف گیری به جانش می افتادند. به جا است که ارتش سوریه را ارتش آزاد نام گذاری کنیم نه مشتی مزدبگیر تبه کار.

حال این پرشس مطرح می شود که چرا در پی سرکوب بخش های زیادی از باند های مزدور و  جنایت کار مورد حمایت کشورهای خارجی توسط ارتش و مردم سوریه، بارک اوباما از استفاده نیروی نظامی خارجی برای سرنگونی حکومت سوریه صحبت می کند . آقای اوباما ادعا می کند

" برای جلو گیری از کشتار جمعی در سوریه باید به این کشور حمله نظامی کرد " . استناد اوباما به این است که چندی پیش، یک مقام سوری اعلام کرد ، اگر کشورش مورد تجاوز نظامی کشورهای خارجی قرار بگیرد با سلاح شیمیای از خود دفاع خواهیم کرد . آیا اوباما ، تاریخ نه چندان دور دولت های سلف خود را نخوانده و یا اگر خوانده فراموش کرده است که چه حکومت هایی در جهان از سلاح های کشتار جمعی استفاده کرده اند ؟ کشتارصد ها هزارانسان به دست چه کسانی و توسط کدام دولت در هیروشیما و ناکازاکی انجام شد و آن کشتار جمعی نبود؟ فروریختن بمب های ناپالم بر سر مردم  ویتنام و تبدیل آن کشور به یک سرزمین سوخته کشتار جمعی نیست ؟ آنان که بر سر مردم  صرب یوگسلاوی و مردم بی دفاع عراق  بمب هایی با اورانیم رقیق شده فروریختند آیا قلب شان به درد نیامد ؟

حال که اوباما پایش را جای پای اسلاف خود گذاشته است ، با فراغت از سناریوی لیبی همان نسخه را برای مردم سوریه تجویز می کند .

 متاسفانه آمریکا و متحدانش با حمایت از گروه های مسلح و جنایتکاران حرفه ای مانع از حل مشکل سوریه از راه گفتگو شدند. طرح کوفی عنان یکی از راه کار های مسالمت آمیزی بود که مورد حمایت نیرو های صلح دوست جهان از جمله چین و روسیه قرار گرفت ، اما متاسفانه این طرح با کار شکنی  نیروهای مداخله گرخارجی به مورد اجرا در نیامد و کوفی عنان هم راهی خانه اش شد.

بیایید تا امیدوار باشیم ، بیانات جنگ طلبانه آقای اوباما رنگ تبلیغات انتخاباتی ریاست جمهوری  داشته باشد و کشور ویران دیگری را آمریکایی ها به لیست خود اضافه نکند .