عاملین اصلی بحران
خارجی ستیزی را در یونان
 و اسپانیا دامن می زنند
ترجمه و تدوین عسگر داوودی

موج بحران مالی بین المللی که از بازار مالی و بانک های آمریکا شروع شده است، پس از یونان، اسپانیا را نیز به کام خود کشیده است. برآورد های محافل جهان اقتصاد حاکیست که پس از اسپانیا نوبت به پرتقال و پس از آن به ایرلند و ایتالیا و انگلیس خواهد رسید.

روزنامه «یونگه ولت» چاپ آلمان در گزارشی به تظاهرات روز جمعه 13 ژوئیه گذشته اشاره می کند:

کارکنان بخش خدمات دولتی در اسپانیا بدلیل کسر مجدد حقوق ماهانه خود تظاهرات کردند. این تظاهرات در منطقه اداری مادرید برگزار شد. در شهر والنسینا نیز صد ها کارمند بخش قضائی به خیابان ها آمدند. دولت قصد دارد مزد 14 بخشی را که تاکنون سالیانه به این بخش از کارمند پرداخت می کرد را به 13 بخش تقلیل دهد و این در حالی است که در سال 2010 از درآمد این کارمندان 5 درصد نیز کسر کرده است. دولت اسپانیا قصد دارد تا سال 2015 مبلغ 65 میلیارد یورو از جیب مردم پس انداز کند.

سایت چپگرای «جمعه» نیز نوشت:

موج مهاجرت از اسپانیا شروع شده است. بدلیل عدم امکان پرداخت کرایه خانه عده ای منتظرند تا صاحب خانه ها وسائل زندگی آنها را بیرون بریزند. میزان بیکاری بین جوانان بسیار بالا است. تعدادی از خانواده ها جوانان را به کشور هائی که در آنها آشنایانی دارند، فرستاده اند تا « شاید در آنجا زندگی بهتری داشته باشند»

خانواده هائی که برای صاحب خانه شدن مبالغی حدود 195 هزار یورو از بانک ها قرض گرفته بودند با بازی شرکت های خانه سازی مواجه شده اند. از ساخت خانه ها خبری نیست. وعده های شرکت های خانه سازی عملی نمی شود و وضعیت پول های دریافتی نامعلوم است و از طرف دیگر بانک ها پول و بهره های وام های داده شده را مطالبه می کنند. بانک ها در انتظار دریافت کمک مالی از اتحادیه اروپا هستند. 25 میلیارد یورو در این بخش کسری وجود دارد.

افرادی که با قرض صاحبخانه شده اند ناگهان با تقاضای پرداخت قسط هایی با میزان بالاتر از قرارداد مواجه شده اند. شغل های جانبی مثل پیشخدمتی در خانه ها به دلیل وضعیت بد اقتصادی دیگر متقاضی ندارد و این در حالی است که ساعات کار شغل اصلی این نوع کارگران دو شغلی نیز کم شده است. تمامی این نوع موارد قدرت خرید و پرداخت قروض بویژه اقساط مسکن را با بحران مواجه کرده است. میزان بیکاری عمومی25 درصد و در بین جوانان حتی بالاتر از 40 درصد است.

مهاجرین معمولا اولین بازندگان درکشور هائی هستند که در آنها بحران های مالی بروز می کند. در یونان موج خروج از کشور شروع و خشونت بر علیه مهاجرین افزایش یافته است. دشمنی با غریبه ها در حال رشد است، گروه های راستگرا بویژه نئونازی ها نیز به این امر دامن میزنند.

«لووس ماریا رییز» از جمله 350 هزار مهاجر اکوادوری ساکن اسپانیا است. او 10 سال قبل به امید کار و لقمه نانی با هزاران زحمت خود را به اسپانیا رسانده است.او مجبور است مانند صدها اکوادوری با دست خالی و ناامید به اکوادور برگردد. او مثل هزاران تن در اسپانیا خانه خود را به دلیل عدم امکان پرداخت اقساط از دست داده است و از جمله 10 هزار کارگری است که از مرکز استخراج زغال سنگ پای پیاده خود را به مادرید رسانده اند تا فریاد خود را به گوش بانکها و دولت برسانند.خطر بیکاری از هم پاشیدگی خانواده ها را نیز تهدید می کند.کارگری می گوید: می خواهند یارانه ها را حذف کنند این یک فاجعه است ما چگونه می توانیم هزینه زندگی خانواده های خود را تامین کنیم!؟

تظاهرات اعتراضی کارگران با حمله ماموران پلیس مواجه می شود. ماموران پلیس نه فقط کارگران بلکه حتی خبرنگاران را نیز زیر ضربات باطوم زخمی می کنند. کارگران با عصبانیت فریاد می زنند: «اگر اینطور پیش برود در تظاهرات بعدی برای دفاع از خود دینامیت بهمراه می آوریم».

بحران اقتصادی شامل حال کلیه کسبه کوچک نیز شده است. از 3 جوان اسپانیائی 2 تن بیکارند.جوانان کوشش می کند تا به آلمان مهاجرت کنند.

در بخش فرهنگی مرتبا به میزان بیکاران افزوده می شود. مردم امکان تامین هزینه هایی مثل هزینه های آموزشی برای کودکان و نوجوانان خود را ندارند.این موضوع بویژه در بخش هنری کاملا مشهود است.

«یونگه ولت» در آخرین گزارش خود  از تظاهرات روز جمعه گذشته گزارش می دهد :

آخرین تظاهرات اعتراضی در مخالفت با سیاست ریاضت اقتصادی و کم کردن حقوق و مزایا توسط دولت، با حضور میلیون ها تن در 80 شهر اسپانیا برگزار شد.در این تظاهرات بزرگترین سندیکای اسپانیا از کلیه سازمان های اجتماعی خواسته بود تا در خیابان ها حاضر شده و فریاد خود را به گوش مقامات کشور برسانند. در مادرید اعضاء حدود 1000 سازمان و انجمن اجتماعی ـ سیاسی به خیابان ها سرازیر شدند. افراد سازمان های حقوق بشر، عفو بین الملل و حتی اعضاء سندیکا ی آنارشیستی «س.ن.آ» نیز در تظاهرات حضور داشتند. در مادرید تعداد شرکت کنندگان حدود 800هزار برآورد شده اما پلیس میزان آن را 400 هزار تن اعلام کرده است. در بارسلونا تعداد 400 هزار تن تظاهرات کردند.

چند روز قبل از این تظاهرات در مجلس اسپانیا با پیشنهاد و اصرار «حزب پ.پ» (طرفداران فرانکو دیکتاتور فاشیست) تصمیم گرفته شد تا با حذف خدمات دولتی مبلغ 65 میلیارد یورو از کسر بودجه در فاصله زمانی دوساله پس انداز شود.نماینده حزب« اتحاد چپ های اسپانیا» با انتقاد از تصویب این لایحه اعلام کرد که حذف این بخش از خدمات دولتی به بیکاری بیش از یک میلیون تن منجر خواهد شد.مسئول کمیسیون کار اسپانیا در این رابطه گفت:اجرای لایحه تصویب شده مردم را بیش از این به فقر و فلاکت خواهد کشاند.برای اولین بار اتحادیه سندیکا های اسپانیا روزنامه نگاران را برای شنیدن نظرات اتحادیه به کنفرانسی دعوت کرد، در این کنفرانس مطبوعاتی اتحادیه سندیکا های اسپانیا اعلام کرد که لازم است برای اجرای چنین لایحه تصویب شده ای مستقیما از مردم نظرخواهی شود.

در ایالت باسک هواداران احزاب چپگرای «ا.ل.ا» و«ل.ا.ب» خود را برای تظاهرات روز 17 سپتامبر آماده می کنند.

در تظاهرات مادرید تعداد بیشماری از پرچم ها سرخ برافراشته شده بودند.در این تظاهرات پس از حضور نویسندگان و هنرمندان معروف اسپانیا، قطعنامه ای با عنوان« مانیفست اجتماعی ـ سندیکائی» بر علیه حذف خدمات دولتی صادر شد. تظاهرات با تهاجم پلیس و شلیک گاز اشک آور همراه بود. ماموران پلیس کوشش می کردند تا چادرهائی را که تظاهرکنندگان معترض در میدان اصلی شهر بر پا کرده بودند، جمع آوری کنند.به گزارش روزنامه «ال پایز»  در این تظاهرات 15 تن دستگیر و 2 تن بشدت زخمی شدند.