مخالفت
کمونیست های روسیه
با عضویت در
سازمان تجارت جهانی
منابع روسیه- آزاده اسفندیاری

مجلس دومای روسیه  در ماه های گذشته با وجود مخالفت های اپوزیسیون، عضویت این کشور و ورود آن را به  " سازمان تجارت جهانی "  تصویب کرد.

حزب کمونیست در راس مخالفان عضویت روسیه در سازمان تجارت جهانی می باشد. این حزب دلایل خود را مبنی بر عدم شرکت روسیه در سازمان جهانی تجارت، از طریق تریبون مجلس، نشریات متعلق به حزب، سایت های اینترنتی و برگزاری  میتینگ در مناطق مختلف، ابراز داشته است. استدلال کمونیست ها بر اساس این واقعیت قرار دارد که تولیدات داخلی روسیه در شرایط فعلی قدرت رقابت با دیگر اعضای این سازمان جهانی را ندارد.

کشوری که روزی به انبار غله جهان شهرت داشت، در شرایط فعلی بیش از شصت در صد از مواد خوراکی خود را از خارج  - اروپا و آمریکا – وارد می کند. در زمینه صنعتی وضع از این هم فاجعه بار تر است. آمار سرسام آور واردات اتومبیل، ماشین های سنگین، تراکتور، وسایل خانگی و دیگر ابزار آلات صنعتی، خود گویای شرایط نا برابر و عدم توازن تولیدات داخلی با نمونه های خارجی است. روسیه زمانی می تواند از سازمان جهانی تجارت بهره مند گردد که خود در یک وضعیت متعادل تولیدی با دیگر اعضا قرار داشته باشد. به عنوان نمونه نمی توان روسیه را از نظر تولیدات صنعتی و کشاورزی  با ایالات متحده آمریکا، تعدادی از کشور های اروپایی، جمهوری خلق چین، ژاپن... مقایسه کرد. در نتیجه، عضویت روسیه در سازمان تجارت جهانی نه تنها به نفع مردم این کشور نیست بلکه سرمایه های ملی نیز به حفره های تولیدات صنعتی و کشاورزی دیگر کشور ها سرازیر خواهد شد.

اخیرا دولت روسیه، از محل در آمد فروش نفت و گاز، صندوق ذخیره ارزی دایر کرده است. در واکنش به این اقدام دولت روسیه، روزنامه " نویی رگیرونگ " طی مصاحبه ای نظر  " ویکتور گراشنکو " رییس قبلی بانک مرکزی روسیه را جویا شده است. او در این مصاحبه گفته است: دولت روسیه با این اقدام، جرم بزرگی مرتکب می شود  چرا که کلید این گنج سرمایه ملی را به دست آمریکایی ها می سپارد. حاکمان روسیه به جای به گردش در آوردن پول نفت و گاز، درامور اقتصادی، خصوصا  مدرنیزه کردن صنایع هواپیما سازی و ماشین های سنگین و بالا بردن تکنیک کشاورزی و جنگلداری، بخش بزرگی از بودجه  را اختصاص به خریدن هواپیما های مسافربری بوینگ کرده است. امروزه کل هواپیما های مسافربری  ما  ساخت خارج هستند، با این استدلال که هواپیماهای خارجی ارزان تر می باشند! در گذشته هواپیماهای ما بی خطر ترین هواپیما های مسافربری  جهان بودند و قیمت هر لیتر سوخت آن ها کم تر از یک لیتر آب خوردن بود. هم تکنیک داشتیم و هم نیروی کار خودی که کل هزینه ها در جامعه و اقتصاد کشور در گردش بود، در حالی که پول خرید و سرویس سیستم خطوط هوایی امروز در خدمت صنایع هواپیما سازی  آمریکایی ها قرار دارد.

در آینده ای نه چندان دور خواه ناخواه ذخیره های نفت و گاز به انتها خواهد رسید. آیا این درد آور نیست که  ذخیره های ارزی متعلق به نسل های امروز و فردا به کام دیگران ریخته شود ؟

هم اکنون  زیر ساخت های تکنیکی کشور پهناور ما فرسوده و ناکار آمد هستند و در آتیه نزدیک از امروز هم فاجعه بار تر خواهند شد. سالیان سال است که روند زندگی در کشور ما روندی است تخریبی. عقل سلیم حکم می کند که با اتکا به ذخایر کانی و تجربیات علمی و فنی برای بر پا ساختن  زندگی شرافتمندانه هر چه زود تر اقدام شود.