تظاهرات اعتراضی
کارگران نفت
در عراق و لیبی
روزنامه چپگرای «یونگه ولت» چاپ آلمان
ترجمه عسگر داوودی

کارگران بخش صنعت نفت در بصره معترض وضعیت معشتی خود هستند. تظاهرات اعتراضی حتی با تعداد کمی از کارگران اما مرتبا برگزار می شود. روزانه 4 میلیون بشکه نفت توسط کارتل نفتی ب.پ استخراج و صادر می شود. این شرکت یکی از 4 کارتل نفتی بزرگ دنیاست. اگر چه چهره شهر نسبت به گذشته تغییر کرده است اما در زندگی کارگران صنعت نفت عراق تغییری مشاهده نمی شود. میزان صدور نفت تا سال 2017 قرار است از 4 میلیون بشکه به 12 میلیون بشکه افزایش یابد.  60 درصد طلای سیاه عراق زیر خاک شهر بصره قرار دارد.

کارگران صنعت نفت عراق با وجود استخراج گسترده نفت به نان و نوائی نرسیده اند. "کریم عبدال صادا" می گوید ما برای دموکراسی و برای احقاق حقوق کاری مان تظاهرات می کنیم. دولت برای ترساندن یکی از مسئولین کنفدراسیون اتحادیه های صنفی، به او هشدار داده و میزان حقوق او را کم کرده است.

قانونی که از زمان صدام حسین همچنان معتبر است کارگران را از تظاهرات منع می کند. کنگره آمریکا در سال 2006 خصوصی سازی صنعت نفت عراق را خواستار شد. یک سال بعد شرکت «تکنولوژی برینگ پوینت» در آمستردام طرح پیشنهاد خصوصی سازی صنعت نفت عراق را به آمریکا تحویل داد که طبق آن فقط 17 چاه نفت از 80 چاه شناخته شده عراق تحت کنترل شرکت ملی نفت عراق همچنان دولتی باقی می ماند. پیشنهاد تصویب شد.

خصوصی سازی 67 چاه نفت عراق و سپردن اختیار این چاه ها به شرکت های نفتی تحت کنترل آمریکا می تواند ضربه ای سنگینی به حق حاکمیت ملی مردم عراق باشد. در ششم ماه ژولیه 2007 ، 26 هزار کارگر صنعت نفت دست به اعتصاب زدند. شیرهای دو خط لوله اصلی صادرات نفت را به مدت 2 ماه بستند و از صدور نفت جلوگیری کردند. نخست وزیر وقت نوری المالکی تانک ها را در مقابل کارگران ردیف کرد و نیروی هوائی آمریکا کوشید تا با پرواز بر فراز مناطقی که کارگران اعتصاب کرده بودند آنها را بترساند.

دولت آمریکا و عراق تاکنون نتوانسته اند قانونی را که وضع کرده اند به اجرا بگذارند با این همه ثروت مردم عراق همچنان غارت می شود.

دو هفته پیش 39 شرکت بین المللی نفت دراجلاسی برای چهارمین مذاکره برای به مزایده گذاشتن نفت دولتی عراق جمع شدند. انجمن «پلاتفرم» در لندن که یک «ن.چ.او» می باشد معتقد است که نوع قرار دادهای ارائه شده «کاملا غیر دموکراتیک» است. این انجمن می گوید قرارداد ها طوری تنظیم شده اند که دیگر نیازی به تائید پارلمان عراق نیست. بدین ترتیب مردم عراق قادر نخواهند بود تا رای خود را در این رابطه اعمال کنند.علاوه بر این، قراردادهای غیر علنی و مخفی در این میان وجود دارد که دور از چشم مردم عراق میان دولت عراق و شرکت نفتی «ب. پ» بسته شده است. بطور مثال دولت عراق موظف می شود که هزینه های استخراج بیش از 300 میلیارد دلار را که از سال 2003 تاکنون انجام شده است به عهده بگیرد.

در سال های 1960 شرکت های نفتی اجازه داشتند تا 49 درصد از کل استخراج نفت عراق را صاحب شوند. در اول ژولیه سال1972 دولت عراق نفت را ملی اعلام کرد. از آن پس میزان استخراج روزانه تقریبا 3 میلیون بشکه بود.

امروزه کشوری در خارومیانه نیست که صنعت نفت خود را خصوصی کرده باشد. اما ممکن است تا مدتی دیگر تغییراتی در این منطقه در این رابطه مشاهده شود. (از جمله در جمهوری اسلامی) همزمان با تظاهرات کارگران صنعت نفت عراق در بصره، هزاران کیلومتر دورتر، در لیبی، در شرایطی کارگران صنعت نفت تظاهرات مشابهی را برگزار می کنند که چند کیلومتر دورتر در ماه آوریل درشهر تریپولی کنسرن های بین المللی برای اولین بار برای غارت نفت لیبی اجلاس «نفت و گاز» را برگزار کردند.