بخش هائی از یک گزارش
آگاهی از نگاه
توده ایهای
در داخل کشور

1- ما در ایران؛ در مجموع از اینکه بی بی سی به حزب پرداخته خوشنودیم و آن را دلیل بر اهمیت حزب و حضورش در جامعه می دانیم. در مورد حضور علی خدایی در این تلویزیون عقیده داریم که او بسیار خوب عمل کرد و دست روی نکات مهمی گذاشته، از جمله مسئله  ولایت فقیه در قانون اساسی.  تمام آنچه طرح کرد مواضع و سیاست رسمی و اعلام شده  ما بوده و اگر کسی با آنها مخالف باشد با حزب مخالف است . البته ای کاش ایشان انتقادی هم از حزب می کرد. شاید اگر چنین میکرد, تاثیر آن بر بیننده بیشتر هم می شد. نباید تنها دشمنان ما به انتقاد ما برخیزند. اگر مرتکب اشتباهی شده ایم خودمان باید اولین منتقد باشیم. این سیاست ما بوده و از این بابت هرگز ضرر نکرده ایم .  برای مثال تائید تعطیل روزنامه های میزان و آیندگان غلط بود. در باره مواضع آقای فرجاد در برنامه پرگار بی بی سی با شناختی که در گذشته از نزدیک با ایشان داشتیم فقط این را می توانیم بگوئیم که او بر خلاف توانمندی های سابقش، بسیار ضعیف بود, کلافه بود، بد حرف می زد و عصبی بود. بگذریم که رفقا در اینجا با دیدن او در این موقعیت و این نظرات به حال او افسوس خوردند.

2- اظهارات خانم جوانشیر را هم بحث کرده ایم. فقط می توان پوزخند زد. متاسفانه بازار برچسب زدن آنقدر داغ است که کار به اینجا ها هم کشیده شده است . نه فقط آنها که در زندان بودند بلکه هیچ کس در بیرون از زندان هم چنین حرفی را نمی پذیرد. ضمن آن که افراد بسیاری آزاد شده اند و همه می دانند که ایشان جان به سلامت برد و هرگز در زندان  نبود. اینها ناشی از رقابت های سیاسی یا شخصی است و پیشنهاد ما اینست که این حرف ها و شایعات را کاملا نادیده بگیرید و مطلقا در گیر پاسخگویی به این اتهامات نشوید.

3- درباره ی تشکیل حزب چپ

با توجه به این که زمزمه هائی به گوش ما در ایران رسیده که گویا می خواهند یک حزب چپ به سبک اروپائی ها درست کنند باید بگوئیم که ما بشدت با تشکیل چنین حزبی مخالفیم. چنین اقدامی اختلافات را بیشتر می کند و ضرورتی برای تشکیلات جدید نیست. بجای آن باید در صدد وحدت چپ بود. چنین خطائی باعث خواهد شد که در اینجا هم عده ای راه بیفتند که می خواهند چپ نو را تشکیل بدهند. محکم در برابر این نظرات و پیشنهادهای موسمی باید ایستاد.

ما هم اکنون هم در داخل با این بحث ها درگیر هستیم. مثلا می گویند که می خواهند چپ نو را بعنوان بدیلی برای سوسیالیسم راه اندازی کنند و وقتی می پرسیم بدیل شما برای سوسیالیسم چیست؟ می گویند : "دموکراسی" تعریفی هم که از دموکراسی بدست می دهند همان دموکراسی نوع غربی و بورژوایی مانند کشورهای اروپایی است. وقتی ما می پرسیم که خوب در این دمکراسی "سوسیالیسم" کجاست و اگر دمکراسی غربی به سوسیالیسم می رسد چرا در خود آن کشورها چنین نشده؟ در می مانند. واقعیت اینست که همه این پیشنهادها برای حذف سوسیالیسم بعنوان یگانه آلترناتیو جانشین بحران عمیق کنونی جهان سرمایه داری است .

 4- موضع گیری علیه رفیق کیانوری، از بعد از یورش و شکل گیری رهبری حزب در خارج از کشور توسط صفری به صورت عنصر پایدار در رهبری کنونی حزب باقی مانده است. برخی تک روی های کیانوری قابل نقد است- حتی در زندان- اما در عین حال هیچ یک از دبیر اول های حزب ما کار آمدی او را نداشتند. از آغاز تاریخ حزب .

5- گروه بابک و جبهه ی دموکراتیک خطری برای راه توده محسوب نمی شوند و کارشان هم نگرفته است. کاری که راه توده کرد کار بسیار دشواری بود. در مقاطعی مواضعی متفاوت با نامه مردم ارائه داد اما همواره در موضع دفاع از حزب باقی مانده است. ما  راه توده را جدا از حزب نمی دانیم و این باید برای همه روشن باشد. مقابله به مثل با نامه مردم را صلاح نمی دانیم. علیرغم ضعف های رهبری حزب و نکات منفی آن، موضع گیری علیه حزب نادرست است و سیاست  راه توده در جهت یگانگی را تائید می‌کنیم. شک نداشته باشید که این رعایت اصولی از چشم توده ای های اصیل دور نمی ماند. حزب ما نه تنها در داخل کشور بلکه هنوز هم در میان احزاب کمونیست جهان و بویژه منطقه جایگاه خود را دارد و باید این جایگاه را با تحلیل دقیق تر از شرایط ایران و حمایت از وحدت درونی آن تقویت کرد.