مردم روسیه
یکبار دیگر نتوانستند
در انتخاباتی آزاد
شرکت کنند!
آزاده اسفندیاری

روز 4  ماه مارس انتخابات ریاست جمهوری در روسیه بر گزار شد و ولادیمیر پوتین برنده آن اعلام گردید.

در انتخابات ماه دسامبر سال گذشته نیز در روسیه فدراتیو انتخابات پارلمانی انجام شد که حزب روسیه واحد یعنی حزب پوتین با اکثریت 69 در صدی پیروز این انتخابات اعلام گردید.

طبق نظر سنجی ها و بر آورد حزب کمونیست روسیه در یک انتخابات دمکراتیک و سالم ، رای واقعی حزب پوتین و طرف داران او در این کشور از 25 تا 30 در صد بیشتر نیست.

طبق اظهارات مقامات حزب کمونیست و دیگر احزاب اپوزیسیون، در انتخابات قبلی بیش از ده هزار مورد تخلف مستند از برگزار کنندگان انتخابات به مقامات قضائی روسیه ارائه شده است. مقامات قضائیه قول داده بودند که به این شکایات رسیدگی خواهد شد و متخلفین مورد تعقیب قانونی قرار خواهند گرفت. مقامات دولتی نیز با پذیرفتن "ناروشنی هائی" در انتخابات قول دادند که این ناروشنائی ها را پیگیری خواهند کرد و تمهید هائی را به کار خواهند برد تا در انتخابات ریاست جمهوری با شفاف سازی و حضور نمایندگان احزاب در محل رای گیری مانع از تقلب و دستکاری در صندوق های رای شوند.

یکی دیگر از شفاف سازی ها- به گفته دولت – نصب دها هزار دور بین مدار بسته در مراکز رای گیری بود تا همه بتوانند سیر انتخابات را تماشا کرده و دنبال کنند .

در فاصله دو انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری، پوتین و دیگر مقامات دولتی در عرصه سیاست خارجی موضع ضد امریکائی و مخالف سازمان نظامی ناتو را گرفتند و در ارتباط با معضلات اقتصادی و اجتماعی روسیه، قول هائی به مردم روسیه دادند . آنها خود را متعهد به اجرای سیاستی اعلام کردند که پاسخگوی خواست ها مردم این کشور باشد .

از طرفی، مبنای کار دولت بر اساس شیوه هائی بدیع برای جلب آرا مردم بود. کار گذاشتن دوربین های مدار بسته در مراکز رای گیری – خصوصا در مدارس – برای معلمان و محصلان خبر خوش وصل شدن به شبکه اینترنت را به همراه داشت. همین امر سبب شد که بخشی از رای دهندگان به امید دست و دل بازی دولت در این زمینه به پوتین رای دادند. اگر چه در وحله اول وجود دوربین ها و وصل شدن به شبکه اینترنت برای شفاف بودن و نظارت مردم بر چگونگی رای دادن بود اما این دوربین ها در همان روز انتخابات در مواردی محدود صحنه های رای گیری را فقط در محدوده معینی نشان می داد.

روش دیگر حکومت برای گرفتن رای به سود پوتین، آوردن مردم از شهرهای کوچک با هزاران اتوبوس به مسکو و دیگر شهرهای بزرگ روسیه بود. این اتوبوس ها، سرنشینان خود را از منطقه ای به منطقه دیگری منتقل می کردند تا به نام پوتین رای به صندوق ها بریزند.

طبق قانون انتخابات روسیه هر رای دهنده حق دارد فقط با شناسنامه و در محل زندگی خود رای بدهد اما سرنشینان این اتوبوس ها از این حق بهره مند بودند تا با یک ورقه شناسائی – حتی بدون عکس- هر چند بار که از آنها خواسته می شد رای بدهند.

یکی دیگراز ابتکارات و نو آوری های تقلب دولت و مسئولان انتخابات در هدایت آرا به نفع پوتین، دستکاری کامپیوترها در ناخوانا بودن اسامی کاندیدا ها در محل هائی بود که احتمال می دادند پوتین رای پائینی خواهد داشت.

در جمهوری ها و دیگر ایالات روسیه انتخابات کم و بیش به همین شکل برگزار شد. بالا ترین تقلب انتخاباتی از جمهوری چچن گزارش شد که مقامات اعلام کردند ولادیمیر پوتین 63/ 99 در صد آرا را به دست آورده است!

ساعاتی پس از اعلام نتایج آرا و برنده اعلام کردن پوتین در انتخابات ریاست جمهوری روسیه، بسیاری از مردم با بهت وحیرتی باور نکردنی مواجه شدند، چرا که طبق نظر سنجی ها و ارزیابی سیاستمداران، مردم غالبا بر این باور بودند که انتخابات به دور دوم کشیده خواهد شد.

گنادی زوگانف در مصاحبه با خبرنگاران، بلافاصله بعد از اعلام نتایج انتخابات اعلام کرد که ما نتایج این انتخابات را قبول نداریم و آن را به رسمیت نمی شناسیم. متاسفانه عواقب فاجعه بارچنین خود فریبی و مردم فریبی را مردم روسیه باید متحمل شوند.

در پاسخ به سئوال دیگری زوگانف گفت: در این انتخابات مردم روسیه شکست خوردند.