آرمان های برباد رفته یک ملت!

اگر روزی، نمایشگاهی از صفحات اول مطبوعات سال انقلاب -1357- و مطبوعات سال اول تاسیس جمهوری اسلامی – 1358- برپا شود، نسلی که در آن سالها کمتر از 10 سال داشته و حالا مردان و زنانی 40 و چند ساله اند و نسلی که پس از انقلاب بدنیا آمده و حالا درمیانه 25 و 30 سال است، با خواندن آن مطبوعات در چه بهت و حیرتی فرو خواهد رفت؟

این، تنها یک نمونه از عناوین چند شماره روزنامه کیهان مربوط به همان دوران است که در کنار هم قرار گرفته اند.

شادی مردمی که انقلاب کردند تا از شر استبداد و سلطنت رها شوند. آنچه که آیت‌الله خمینی گفت و آنچه که آقای خامنه ای حاکم کرد. به گفته آقای خمینی روحانیون حتی قرار نبود رئیس جمهور شوند و حالا آقای خامنه ای سلطنت می کند و انتخابات را تبدیل به انتصابات کرده، آنچه که کریم سنجانی رهبر جبهه ملی گفت و آنچه که یارانش حالا می گویند. پروازهای آسمانی آقای بنی صدر بر بال اقتصاد اسلامی در حکومت اسلامی، که خیلی زود با آیه های زمینی بدرقه شد. مجلس سنا که حذف شد، اما جایش را دو مجلس خبرگان و مجمع مصلحت گرفتند، نظر اولین سفیر جمهوری اسلامی در اتحاد جماهیر شوروی "دکتر مکری" که از دوستان قدیمی آیت الله خمینی بود و میان جمهوری اسلامی و حکومت اسلامی تفاوت قائل بود. آب و برق و خانه که حالا مردم زیر بار هزینه آن کمر خم کرده اند، قرار بود مجانی باشند و بهره بانکی حذف شود. مارکسیست ها قرار بود آزاد باشند و فعالیت آزاد سیاسی داشته باشند و حالا هزار هزار در کورستان خاوران تهران و شعبه های آن در شهرستان ها خوابیده اند و نسل مذهبی سال انقلاب و سال اول جمهوری اسلامی در زندان است و یا در حبس خانگی. چنان که شایع است محمد خاتمی از بیم سرنوشتی تلخ تر از سرنوشت کنونی برای آنها، در آخرین ساعات رای گیری اخیر، نه در حسینیه جماران، که در یک حوزه دور افتاده در شهر دماوند اعتبار خود را به صندوق انداخت.

"نشاط" یک ملت که آقای خامنه ای مرتب آن را تکرار می کند، بیش از این؟ 

اول بنا نبود، بسوزند عاشقان

آتش به جان شمع فتد، کاین بنا نهاد