گفتگو با عضو رهبری حزب کمونیست آفریقای
مبارزه طبقاتی از پشت
مبارزه علیه نژاد پرستی بیرون آمده
ترجمه عسگر داوودی

پروفسور «دنیس گولدبرگ» عضو «حزب کمونیست افریقای جنوبی» و از رهبران کهنسال کنگره ملی افریقاست. او در سال 1933یک خانواده مهاجر یهودی ساکن شهر "کیپ تاون" در آفریقای جنوبی متولد شد و همزمان با دوران تحصیلات دانشگاهیT همکاری با «کنگره ملی افریقا» ANC  را آغاز کرد.

«دنیس گولدبرگ» در سال 19640 همراه «نلسون ماندلا» از سوی رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی بازداشت و به چهار بار حبس ابد محکوم شد. پس از آزادی از زندان، در سال 1985 به لندن مهاجرت کرد. «گولدنبرگ» در مهاجرت به عنوان مقائم مقام ضد آپارتاید سازمان ارتش آزادیبخش کنگره ملی افریقای جنوبی در سازمان ملل فعالیت می کرد، او که همچنان مبارزات خود را در کنار «کنگره ملی» و «حزب کمونیست» این کشور ادامه می داد در سال 2002  به آفریقای جنوبی بازگشت و مسئولیت چند وزارتخانه را تاکنون به عهده داشته است. او همچنین مسئول «کمیسیون تحقیقات شکنجه و کشتار رژیم آپارتاید» می باشد.

یونگه ولت: صد سال قبل در ژانویه 1912 «کنگره ملی آفریقای جنوبی» در شهر «بلومفونتن» در مرکز آفریقای جنوبی بنیانگذاری شد. شما از جمله بنیانگذاران، مبارزان و مسئولین اصلی این کنگره بودید، در صدمین سال جشن های سالگرد بنیانگذاری کنگره چه احساسی داشتید؟

گولدنبرگ: من برنامه جشن ها را در تلویزیون و در خانه شخصی ام مشاهده کردم. حضور مردم هیجان برانگیز بود. ده ها هزار تن در شهر«مانگاونگ» ـ شهر بلومفونتن ـ سابق گرد هم آمده بودند وبا رقص و آواز جشن باشکوهی را برگزار کردند. صحنه ویژه ای بود: یک تجمع تاریخی ـ افریقائی. البته مشکلی هم وجود داشت همانطور که می دانید بنا به تصویب کنگره ملی افریقای جنوبی در سال 1955 لازم است تا کلیه اتباع  افریقای جنوبی اعم از سیاه پوستان، سفید پوستان، دو رگه ها ویا هندی ها در تمام اجتماعات در کنار هم و با هم حضور پیدا کنند در این جشن متاسفانه غیر از سیاه پوستان اتباع دیگری حضور نداشتند، این پدیده موضوع اشتباهی است که لازم است بررسی و ترمیم شود.

س: یعنی عده ای برای نادیده گرفتن بخشی از نیروهای مقاومت «نژاد پرستی جدید»ی را توصیه می کنند؟

ج: متاسفانه، بله. لازم است درک شود که ما بین مبارزه با نژاد پرستی و با مبارزه طبقاتی چه تفاوتی است؟ متاسفانه خط کشی نژادی پس از یکصد سال همچنان در جامعه عمل می کند، البته دربخش غربی کشور همان جائی که من زندگی می کنم اکثریت دو رگه کشور زندگی می کند، تا قبل از پیروزی بر آپارتاید سیاه پوستان خود را از سفید پوستان و دو رگه ها دور نگاه می داشتند اما اکنون همه بدون توجه به رنگ پوست و نژاد در اتحاد عمل و دوستی در کنار هم زندگی می کنند.

س: در بین نیروهای حاکم دیدگاه های مختلفی وجود دارد، از ضد سرمایه داری رادیکال تا اصلاح طلبان و همچنین گروهای خود پرستی مثل ناسیونالیست های افراطی سیاه پوست و سالها است که «کنگره ملی آفریقا» با «حزب کمونیست افریقای جنوبی» درهمکاری و ارتباط قرار دارد، امکان ائتلافی ما بین این دو جریان اصلی ممکن است.

ج: وضعیت پیچیده است.«گوده مانتاش» مسئول اول حزب کمونیست وهمچنین دبیر کل فعلی کنگره ملی است. «بلاده نازیمنده» دبیر اول حزب کمونیست نیز وزیراست. این موضوع مشکل سیاسی ایجاد می کند.آنها به عنوان عضو «کنگره ملی»  در دولت انجام وظیفه کنند.تصور کنید که وقتی از طریق «حزب کمونیست» انتقادی می شود، دبیر کل «کنگره ملی» که عضو «حزب کمونیست» است چه باید بگوید.

س: ممکن است که اتحاد مابین «حزب کمونیست» و اتحادیه سندیکائی«س.او.اس.آ.ت.یو» از هم بپاشد؟

ج: در شرایط فعلی نه. در بعضی مواقع اختلاف نظرهائی پیش می آید، اما در کنگره همیشه اشتراک عقیده بوده است. به هر حال رشد نشانه ها و دلائل رشد یابنده کاپیتالیستی در «کنگره ملی» که باعث اعتراض ها و مخالفت هائی می شود را نباید نادیده گرفت.

س: در هفدهمین سال حکومت کنگره ملی همچنان نابرابری های اجتماعی خود نمائی می کنند، آیا ما بین سیاست ها و ادعای کنگره ملی فاصله ایجاد می شود؟

ج: رئیس جمهور "زوما" در سخنرانی یاد بود کشته شدگان، مورد آزار قرار گرفته گان و شکنجه شدگان گفت که افراد زیادی زندگی خود را بخاطر رسیدن به آزادی باخته اند. ما در شرایط گذار و بنای جامعه بسر می بریم، ما باید جامعه ای نو بنا کنیم.میلیون ها انسان که هرگز امکان تحصیل و بهداشت نداشته اند اکنون این امکان ها را دارند اما میلیون ها انسان بخاطر دستیابی به آب آشامیدنی کیلومترها باید راه بروند. اکنون پرستار ها بخاطر افزایش حقوق اعتصاب کرده اند، چه کسی پاسخگوی این مشکلات است.ما بخاطر چه مبارزه کرده ایم؟

س: معادن در اختیار بخش خصوصی قرار گرفته است. خواسته های کارگران چگونه تامین می شود؟

ج: ما در یک جامعه سرمایه داری زندگی می کنیم.این یک واقعیت است.در معادن طلائی که به تعدادی از اعضاء فامیل ماندلا واگذار شده دو سال است که مزد کارگران را نپرداخت نشده.

س: میزان اختلاس بالا است؟

ج: اختلاس نیست، سرمایه داری و طبیعت آن است.من بر علیه آن مبارزه می کنم.با وجود این ما نمی توانیم دست روی دست بگذاریم و منتظر قوانین بهتری باشیم، لازم است که کشور رشد کند.مردم می خواهند زندگی بهتری داشته باشند و این هم حق آنها است.

س: روحیه ضد سرمایه داری در بین آحاد ملت چقدر قوی است، زمینه و امکان تغییرات بنیادی تا چه حدودی است؟

ج: این سوال مطرح است که نقش سندیکا ها برای تغییرات بنیادی تا چه حد مهم است. ما می دانیم: سرمایه داری بدنبال کسب حداکثر«ارزش اضافی» است همچنین می کوشد تا حداقل دستمزد ها را پرداخت کند. وقتی که از سرمایه دار افزایش دستمزد ها مطالبه می شود، چمدانش پولش را که وطنش است بغلش زده به یک کشور دیگرمی رود.واقعیت عریان نظام سرمایه داری فعلی این است. اما فراموش نکنیم که بدون سرمایه گذاری رشد اقتصادی غیر ممکن است.

س: در چنین شرایطی چرا بعضی از کارخانه ها ملی نشوند؟

س: این عملی منطقی است. در ضمن در شرایط فعلی نسلی از سرمایه داران سیاه پوست و حتی هندی به عنوان گروه سرمایه داران جدید در حال شکل گیری اند..

س:منظور رئیس جمهور «زوما» از«تغییرات اجتماعی» چیست؟

س: صحبت های او برای من خیلی جالب است.او گفت: ما نیازمند بازگشت به ارزش های دوران بنیانگذاری کنگره ملی هستیم.ما نیازمند ایثار ها و از خود گذشتگی ها وهمدلی های داوطلبانه هستیم.ما در شرایط جدیدی زندگی می کنیم هیج کس تصور تسلط و آقائی بر دیگری را نباید داشته باشند.این خیلی امیدوارکننده است که تعداد از انسان های فداکار با وجود مزد کم، آگاهانه در پروژه های اجتماعی شرکت می کنند، کودکان را سرپرستی می کنند، به بیماران ایذی کمک می کنند.ما در 17 سال گذشته توانسته ایم  بنیاد های یک جامعه سالم را مستقر کنیم، اما دو نسل لازم است تا بتوانیم آرزو های اجتماعی ـ اقتصادی را برآورده کنیم.

س: داوطلبان کم توقع که به نیازمندان کمک می کنند وقتی مشاهده می کنند که عده ای از قبل کار دیگران سود اندوزی می کنند، چه عکس العملی نشان می دهند؟

ج: اعتراضات بر علیه سوداندوزی از کار دیگران قابل توجه است البته اکثریتی خاموش همیشه وجود دارد. رشوه و اختلاس رشد کرده است. قانونی در این رابطه در دست تهیه است.کنترل غیر مستقیم و توسط خود مردم نتیجه بخش تر است.در بخش هائی مثل برق، آب، خانه سازی، مدارس، بهداشت اختلاس و رشوه وجود دارد.

س: مشکلات در بخش هائی که ذکر کردید تعجب آور و تا حدودی نگران کننده است...

ج: نه.چندان هم تعجب آور نیست. من با سن هفتاد سالگی ام نمونه های زیادی را دیده ام.من خودم در شوروی نیز مواردی ازرشوه دهی را شاهد بودم.

س: شما مرتبا به این موارد انتقاد می کنید؟

ج: من تنها نیستم. میزان اعتراضات درون حکومتی بالا است.زمانی که «زوما» رئیس جمهور شد قول داد که بر علیه رشوه و اختلاس مبارزه کند، البته بر سر حرفش هم ایستاد. رئیس پلیس خاطی به 15 سال زندان محکوم شد.من حتی هفتگی شاهد دادگاه مقام های بالای دولتی هستم.مبارزه با تخلفات درون حکومتی نشاندهنده اعتقاد به ارزش فداکاری انسان هائی است که برای آزادی کشور و جامعه از یوغ نژاد پرستی مبارزه کرده اند.در حال حاضر اعضاء «کنگره ملی» در بخش های روستائی با تعدادی از مسئولین کنگره ملی مخالفت می کنند زیرا این مسئولین بفکر جیب خودشان هستند

برای خواندن مصاحبه دیگری از «دنیز گولدنبرگ» که مربوط به کتاب او می باشد اینجا مراجعه کنید:

http://www.rahetudeh.com/rahetude/Sarmaghaleh-vasat/HTML/2010/juni/4goldberg.html