اتحادیه اروپا

در امریکای لاتین

تسلیم چین می شود!

آمریکای لاتین شامل 18 کشور می شود که در گذشته به "آمریکای اسپانیایی" شهرت داشته است.

زبان رسمی اصلی این 18 کشور اسپانیایی است.

آمریکای لاتین، قسمت اعظم آمریکای جنوبی، مرکزی و بخشی از آمریکای شمالی (مکزیک) را شامل می شود. اگر یکی از معیارها برای عضویت در گروه کشورهای امریکای لاتین زبان اسپانیائی باشد، باید هاییتی را از این مجموعه مستثنی کرد، زیرا زبان رسمی مردم آن فرانسه است.

همانگونه که استعمار تاریخ مشترک همه این کشورهاست، مبارزه ضد استعماری برای رسیدن به استقلال نیز بخش دیگری از این تاریخ مشترک است. حتی انقلاب ها و کودتاهای ضد انقلابی نیز جزیی از شناسنامه تاریخی کشورهای امریکای لاتین است و این مجموعه سرنوشت همه این کشورها را به هم پیوند زده است.

آرژانتین، بولیوی، کاستاریکا، شیلی، کوبا، اکوادور، گواتمالا، هندوراس، پرو، پاناما، سالوادور، پاراگوئه، نیکاراگوا، ونزوئلا، شاید بدلیل کودتاها، حکومت خونتاها (نظامی ها) و انقلاب هائی که در آنها روی داده شناخته شده ترین کشورهای امریکا لاتین اند.

اکثریت مردم امریکا لاتین مسیحیت کاتولیک اند اما شمار پروتستان ها نیز کم نیست. اگر توليد ناخالص داخلي معیار موقعیت اقتصادی کشورها باشد، شيلي، آرژانتين و اوروگوئه به ترتيب ثروتمندترين كشورهاي آمريكاي لاتين هستند.

در میان کشورهای امریکای لاتین ونزوئلا بدلیل داشتن نفت سرشار و عضویتش در گروه اوپک (کشورهای تولید کننده نفت) بیش از هر کشور دیگر امریکای لاتین، با همسایه شمالی اش، یعنی امریکا درگیر بوده و هست. بویژه در دهه گذشته که حکومتی چپ و متمایل به طرح های سوسیالیستی بر این کشور حاکم بوده است.

به همان اندازه که ونزوئلا، شیلی و آرژانتین ثروتمند هستند، دو كشور اوروگوئه و پاراگوئه، تقريباً هيچ ثروت معدني ندارند. بزرگترين ذخاير نفت در ونزوئلا و در حاشيه سواحل كارائيب قرار دارد و این کشور يكي از بزرگترين توليد كنندگان و صادر كنندگان نفت است. حکومت چپ گرای ونزوئلا نفت را دراین کشور ملی کرده و دست شرکت های غارتگر امریکائی را از ذخائر نفت خود کوتاه ساخته و این یکی از ریشه ای ترین دلائل دشمنی امریکا با حکومت این کشور است. با روی کار آمدن حکومتی چپ و رادیکال تر از ونزوئلا در کشور بولیوی، گاز و صنعت این کشور نیز ملی اعلام شد.

چین با حضور در هفتمین نشست سران تجاری-آمریکای لاتین و حوزه دریای کارائیب اکنون به متحد و شریک تجاری و اقتصادی بزرگ دولت های چپ گرای حاکم بر شماری از کشورهای امریکای لاتین تبدیل شده است. چین با سه کشور شیلی، پرو و کاستاریکا قرارداد تجارت آزاد امضا کرده است.

دراین میان کاستاریکا که هفتمین نشست سران تجاری در آن برگزار شد؛ نخستین کشوری است که چین در قرار داد تجارت آزاد با آن برقرار کرد و از سال ۲۰۰۷ این کشور به پایگاه دیپلماتیک چین تبدیل شده است.

چین از سال ۲۰۰۴ عضو ناظر در سازمان کشورهای آمریکای لاتین است.

کمیسیون اقتصادی آمریکای لاتین و حوزه دریای کارائیب (سپال) ارزیابی کرده که تا سال ۲۰۱۵، چین جایگزین اتحادیه اروپا در امریکای لاتین خواهد شد.

یک کارشناس چینی دراین زمینه می گوید:

سرمایه‌گذاری چین در آمریکای لاتین بر اساس ایدئولوژی پایه‌گذاری نشده است. ایدئولوژی‌ ما برای حضور اقتصادی در امریکا لاتین عدم دخالت در امور داخلی کشورهای این منطقه است و به همین دلیل به چنین موفقیتی دست یافته ایم.

وزارت تجارت چین در آستانه سال ۲۰۱۱ میلادی گزارشی منتشر کرد که بر مبنای آن، سرمایه گذاری سالانه چینی ها (در امریکا لاتین؟) از ۲۰۰ میلیون دلار در سال ۱۹۷۵ به بیش از ۷۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ رسیده است. همچنین این رقم تا پایان سال ۲۰۱۰ از مرز ۱۰۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری سالانه در آمریکای لاتین گذشت.

انفجار مرکز همیار یهودیان در پایتخت آرژانتین که به یکی از اتهامات جهانی جمهوری اسلامی تبدیل شد، توجه همه ایرانی ها را به این نکته جلب کرد که چه تعداد یهودی در امریکای لاتین زندگی می کنند. تا آنجا که بدون ارائه آمار اعلام شده، آرژانتین بزرگ‌ترین جامعه یهودیان آمریکای لاتین را دارد. چنان که آرژانتین از نظر داشتن جمعیت یهودی ششمین کشور جهان است.