نفت و گاز

زیر دیگ

جنگ مذهبی

 و قومی در منطقه

بی ثباتی در منطقه خاورمیانه بوی نفت وگاز میدهد .بدون شک  مداخله نظامی امریکا در عراق را می توان  جعبه "پاندورا " در منطقه خاور میانه دانست.

این مداخله دوهدف برای امریکا داشت: اول سقوط صدام حسین و دوم ایجاد درگیری و رقابت  بین طوایف در داخل عراق .

غرب به بهانه دفاع از منطقه کرد نشین عراق در برابر حملات بغداد، ابتدا منطقه پرواز ممنوع را ایجاد کرد و سپس تضادهای فرقه ای و مذهبی را برجسته کرد .

از زمان حمله نظامی به افغانستان وعراق تاکنون اختلافات بین مسلمانان شیعه و سنی اینگونه گسترده نبوده که اکنون هست.

در گذشته جمعیت شیعه و سنی در منطقه، در کنار هم همزیستی داشتند و از زمانی که  گروهای سنی اسلامگرای وابسته به القاعده اموزش دیده و وارد منطقه شدند، تقابل های مذهبی آغاز شد.

در حال حاضر کشورهای خلیج فارس، (عربستان سعودی و قطر و کویت وغیره...) با حمایت از  گروهای سنی اسلامگرا و القاعده برای مقابله با ایران شیعه به کمک غرب شتافته اند وبی ثباتی را در منطقه تشدید کرده اند. تهران هم واضع است که به نوبه خود از کشورهای شعیه در منطقه و حزب الله  لبنان و بشار اسد حمایت می کند. البته  این اشتباه است که عامل تضادهای منطقه ای را اختلافات  فرقه ای و مذهبی بنامیم. غرب استدلال میکند که دمکراسی در ایران و سوریه وجود ندارد و این کشورها را باید محکوم و تحریم کنیم. در حالی که منارشی نفتی عربستان سعودی از حمایت غرب برخوردار است و در هفته گذشته حکم اعدام 7 نفر را بدون محاکمه صادر کرد. واضح است که نگرش و سیاست غرب بر مبنای مخالفت با ایران و سوریه تنظیم شده و هدف از آن نه دمکراسی است و نه دفاع از حقوق مذاهب و قومیت ها، بلکه همه اینها مقدمه ایست برای پیوند زدن سرنوشت این دو کشور به سرنوشت عراق. سرنوشتی که وحدت ملی در این کشور را به یک رویا تبدیل کرده است. واکنون همین حالت در سوریه برقرار شده است و دشوار بتوان تصور کرد که حتی پس از پایان جنگ داخلی در این کشور، اقوام و مذاهب بتوانند تا سالهای سال آنچه را در سوریه گذشت فراموش کنند و بار دیگر به وحدت ملی دست یابند.

تقابل با سیاست هسته ای ایران نیز بر همین اساس و محور استراتژیک تنظیم شده است.

ایا اگر خاورمیانه منبع بزرگ نفت و گاز نبود، چنین سرنوشتی را غرب برای آن رقم می زد؟