نامه ها و پیام های

دریافتی خوانندگان

ارمان سورکی- یک نظر- زمان در دیالکتیک خود نیرویی نهفته دارد و خلاقیت انسان که ریشه در جوهر تاریخ دارد شکافتن این جوهر ازاد کردن انرژی در چرایی تاریخی میباشد که نیروی پیش رو به دلایل مختلف چنانچه از درک و اهمیت آن در تفهیم نیروها ی هوادار و رهبریت تنها این تلقی را ایجاد نماید که سطح تیوریک ما را توجیه نماید و نه ساز کار تشکیلاتی را و ذخایرعظیم معنی را که باید حفظ نمود با کمال تاسف باید کنکاشی دیگر را در رهبریت برسی کرد. بر پایه اطلاعات جدید که چگونه یک سازمان پیش تاز را نه تنها به انحراف از درک شرائط واداشت بلکه به خودکشی جمعی وا میدارد از نظر اینجانب شاید وبه حتم مقاله رفیق طبری (انقلاب وزایش نظام نوین انقلابی بر اندازی:گذار:نوسازی) را باید وصیت سیاسی محسوب کرد. متاسفانه فاجعه را باید قتل عام در کمیته مرکزی نامید با احترام امید پاسخگویی یا نظر را داریم.

راه توده: دوست گرامی آقای سورکی. متاسفانه ما نتوانستیم نامه شما را درک کنیم و بفهمیم دقیقا چه می خواهید بگوئید. جمله طولانی و پیچیده نویسی مانع فهم ما شد. ساده و روان بنویسید چه می خواهید بگوئید؟


قاسم کاهد- آیا نوبت نوشیدن زهر اُپوزیسیون است؟
آیا این بار نوبتِ «نوشیدنِ جامِ زهر» توسط اپوزیسیون (تحول گرا و عدالت خواه) نیست؟
«نوشیدن جام زهر» توسط اُپوزیسیون = پشتیبانی از اصلاحاتِ صلح طلبانه بجای تقویتِ افراطی گری جنگ طلبانه!
راه توده: دوست گرامی قاسم کاهد. مضمون نامه به غایت مفصل شما همین دو خطی است که در ابتدای نامه خود نوشته بودید که ما آن را منتشر کردیم اما با این اصطلاح که تکرار آن در ایران "مد" شده موافق نیستیم. هر اقدامی در زمان خودش تعریف می شود و نام می پذیرد و تکرار آن نوعی گریز از تفسیر و تحلیل رویدادها و زمینه های شکل گیری آنست.

نیاسری- بیمه تکمیلی
درودبررفقای گرامی خسته نباشید
میخواستم درمورد بیمه تکمیلی که مدت هاست درایران باب شده و حتا بدون داشتن بیمه تکمیلی تقریبن نمیشود در بیمارستانی بستری شد یا احیانن عمل جراحی انجام داد بنویسم. این پدیده بخصوص دربیمارستانهای دولتی مانند بیمارستان میلاد تهران گستردگی ویژه ای دارد. کانون پیشکسوتان تهران که جلسات عمومی آن که تقریبن هر دو هفته یکبار تشکیل میشود درمورد این بیمه مرتبن بحث و تبادل نظرمیشود. هیات مدیره کانون معتقد است که این مساله فوق العاده تحمیلی است و معتقدند ما که 30 سال بیمه پرداخت کرده ایم این یکی دیگر چه صیغه ایست؟ حدود دوهفته پیش درآخرین جلسه کانون طوماری علیه بیمه تکمیلی و بیمه دی که تا پایان مهرماه بیمه تکمیلی پیشکسوتان را به عهده دارد تهیه و به وزارتخانه مربوطه ارایه شد و در آن خواسته شده که بیمه تکمیلی حذف و تامین اجتماعی کلیه هزینه های پیشکسوتان را باید بپردازد. حال این سوال پیش می آید که بیمه تکمیلی طرحی نئولیبرالیستی است و در دیگرکشورهای سرمایه داری رایج است یا فقط در کشور ما رواج دارد؟ خواهان مقاله یا مطلبی در این زمینه هستم .

راه توده: از دوستان و خوانندگان راه توده که در این زمینه صاحبنظر هستند انتظار داریم خواست آقای نیاسری را اجابت کرده و در توضیحی کوتاه مسئله را روشن کنند.

مازیار کتانی- با سلام ضمن خسته نباشید و تشکر از زحمات تک تک شما. من نزدیک به ده سال است که مطالب نشریه شما را مطالعه می کنم و لذت می برم ... مطالب شما من را یاد روش و منش روزنامه مردم و نامه مردم قبل از یورش به حزب می اندازه و لذت می برم از تحلیل های بسیار عالی و بموقع شما... شما مشی و تاریخ حزب را زنده نگهداشته اید و حتما هم متوجه شدید که در داخل خیلی از دوستان نشریه شما را مطالعه می کنند. این حاصل کوشش شبانه روزی شما است و پیگیری مشی حزب است. به شما تبریک می گویم و موفقیت بیشتر شما را آرزو دارم و امید که یک روزی نشریه را در داخل ایران به چاپخانه بفرستید و ما آن را از دکه روزنامه فروش ها بخریم.... پیروز باشید

راه توده: از لطف و عنایت شما دوست عزیز بسیار سپاسگزاریم و خرسندیم که راه توده را پیگیرانه مطالعه می کنید. برای همه دوستانی که به آنها اشاره کرده اید سلام های بالا بلند داریم.


Shiva- من درایران زندگی میکنم. می خواستم بگویم حزب توده درست به اندازه جمهوری اسلامی بین مردم مورد نفرت و انزجار میباشد.

راه توده: آقای شیوا گرامی. هرکس باندازه آگاهی و اطلاعات تاریخی و سیاسی خودش اظهار نظر می کند و همچنان که نظر شما را منتشر کردیم، معتقدیم ایرادی ندارد که دیگران نظری مخالف ما داشته باشند.

غلامرضا اعظمی - رفقا سلام خوشحالم که دوباره شما را پیدا کردم .رفقای عزیزم زندگی بدون نام حزب توده ایران برای من مرگ است. همیشه و همه جا فریاد میزنم که من یک توده ای هستم و برای آرمانهای حزب توده ایران زنده ام و فعالیت می کنم. موفق باشید.

راه توده: ما هم از این که امثال شما را در کنار خود داریم خرسندیم.