نسل جوان امروز ایران نمی داند انقلاب چگونه شکل گرفت، شعارها و آرمان هایش چه بود و در سالهای پس از انقلاب در ایران چه گذشت. استحاله جمهوری اسلامی با ادامه جنگ با عراق و از سال 1360 با ترورها و انفجارهای مجاهدین خلق پس از اعلام جنگ مسلحانه با حکومت و اعدام های گسترده ای که در زندان اوین راه افتاد گسترش یافت و پس از درگذشت آیت الله خمینی و با رسیدن علی خامنه ای به رهبری جمهوری اسلامی و محکم شدن جای پای جناح راست در حاکمیت شتاب گرفت. نه شعارها و نه آرمان های انقلاب 57 آن نبود که بیش از دو دهه آقای خامنه ای می گوید و دستگاه تبلیغاتی او و فرماندهان سپاه و امام جمعه های حکومتی دوران او می گویند و ادعا می کنند. وسیع ترین اتحاد ملی در انقلاب ایران شکل گرفت و تا بازپس گیری خرمشهر از عراق و تحمیل عقب نشینی به ارتش عراق تا پشت مرزهای این کشور ادامه یافت. بزرگترین جانفشانی ها توسط ارتشی ها و بسیجی ها برای این پیروزی در تاریخ ایران ثبت می ماند. حمایت بی دریغ مردم از میهن و انقلاب نیز به همین ترتیب. تقریبا تمام روشنفکران و سیاسیون ایران از انقلاب حمایت کردند و برای دفع حمله عراق به ایران آنچه در توان داشتند به میدان آوردند. حاکمیت در باره این وحدت ملی گسترده سکوت می کند و آن را تبدیل به "خودی" و "غیر خودی" می کند، اما واقعیت خلاف این ادعاست. آن که خلف وعده کرد، حاکمیت بود و نه مردم ایران، از هر قشر و طبقه و تفکر. این مقدمه را نوشتیم تا شعر جنگ اخوان ثالث را بعنوان یک سند انکار ناپذیر در تائید مقدمه بالا منتشر کنیم. او که تا پایان عمر گفت: شاعران با حکومت ها نیستند، بلکه با میهن و مردم آنند!

(اصطلاح "مزدشت" دراین شعر اخوان، از ترکیب "مزدک" و "زرتشت" ساخته شده است.)