8 سال ویرانی

 داخلی و خارجی

روی دست مردم

 و روحانی است

این هفته دکتر حسن روحانی رئیس جمهور با سفر به نیویورک در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد شرکت و در آن سخنرانی کرد. این سفر همراه شد با گمانه زنی هائی از داخل و خارج درباره احتمال بهبود روابط ایران و امریکا و گشوده شدن قفل تحریم های اقتصادی که بر کشور ما زده شده است. سخنرانی دکتر روحانی در سازمان ملل در حالی صورت گرفت که پس از یک دوره سیاست های ماجراجویانه و خطرناک دولت احمدی نژاد کشور ما اکنون در شرایط یک بحران عمیق اقتصادی و اجتماعی قرار گرفته است.

سفرهای خانوادگی و باندی احمدی نژاد به سازمان ملل و هیئت صد و چند نفره همراه او که برای خرید و تماشا به نیویورک می رفتند و هزینه سنگین اقامت آنان که از بودجه کشور پرداخت می گردید اکنون جای خود را به سفر یک هیئت محدود کاری 7 تا 10 نفر داده است که برنامه فشرده ای را در دوران اقامت خود در این شهر دارد. کاش احمدی نژاد در این سفرها به همان گردش و سیاحت اکتفا می کرد و سخنرانی نمی کرد و آن  دلقک بازی ها را در نمی آورد که نتیجه آن باز کردن راه برای تبلیغات منفی و بدنام کردن چهره ایران و بدتر کردن اوضاع اوضاع فایده دیگری برای کشور ما نداشت.

اکنون کشور ما مانده است با ویرانی حاصل از هشت سال حکومت احمدی نژاد که حداقل آن برقراری تحریم های اقتصادی و پیامدهای آن برای مردم ماست. واقعیت آن است که اکنون کشور ما در شرایطی ناگزیر از گفتگو با امریکاست که به برکت دولت احمدی نژاد در موضع ضعف قرار گرفته و قطعا ایالات متحده و کشورهای غرب به همین سادگی از امتیاز بزرگی که از طریق شورای امنیت سازمان ملل متحد بدست آورده اند صرفنظر نخواهند کرد. آنها توانسته اند از طریق برقراری تحریم میلیاردها دلار سود ببرند و مواد خام کشور ما را ارزانتر بخرند و کالاهای خود را با چند واسطه گرانتر بفروشند. دولت اسرائیل و حامیان آن نیز از سمتگیری جدید سیاست خارجی ایران و نگاه مثبت جامعه جهانی به حسن روحانی که ناشی از شرکت وسیع مردم در انتخابات و رای و جشن پس از پیروزی اوست بسیار ناراحتند و در واقع راستگراترین بخش سیاستمداران اسراییلی با از دست دادن نعمت احمدی نژاد احساس می کنند در صورت موفقیت حسن روحانی موقعیت سیاسی و قدرت خود را از دست خواهند داد.

در داخل کشور نیز بخشی از جناح راست حکومتی و حجتیه ای ها و جبهه باصطلاح پایداری و سودبرندگان از دوران احمدی نژاد که به بهانه تحریم های خارجی آزادی ها را محدود کرده و مخالفان خود را سرکوب کردند و بسوی قدرت مطلقه گام بر داشتند از چرخش اوضاع ناراحتند و ادامه وضع پیشین را خواستارند. به این گروه افزده می شود کسانی که به بهانه تحریم بعنوان واسطه و دلال میلیاردها دلار به جیب زده اند و نگران پیشرفت برنامه های حسن روحانی هستند.

دکتر روحانی و سیاست خارجی ایران وظیفه ای سخت و دشوار پیشاروی دارد که نیازمند همکاری و پشتیبانی همه نیروهای ملی و میهندوست است. آزادی زندانیان سیاسی، رفع حصر و محدودیت از میرحسین موسوی و مهدی کروبی، باز کردن فضای سیاسی و مطبوعاتی، خارج کردن سپاه از عرصه سیاسی، بازگرداندن آن به پادگان ها و محدود کردن فعالیت اقتصادی آن، جلب مشارکت مردم در امور، باز کردن فضا برای شوراها و سندیکاها و سازمان های صنفی و مردمی، نظم بخشیدن به اقتصاد کشور و سامان دادن نظام دولتی، کوشش برای گسترش عدالت اجتماعی و مبارزه با فقر همگی بخشی از اقدام هایی است که باید برای داشتن پشتوانه محکم در مبارزه دشوار برای عبور از این مرحله سخت بتدریج بدان دست زد. تنها با پشتیبانی وسیع ملی است که دولت حسن روحانی خواهد توانست به مصاف دشواری هایی برود که نه تنها در عرصه داخلی، که در عرصه سیاست خارجی کشور در گیر آنست.