بازندگان

و تحریمی ها

کابینه

تعیین می کنند!

مراسم تنفیذ و تحلیف و معرفی کابینه حسن روحانی سرانجام در روزهای اخیر برگزار شد و ایشان بطور رسمی کار خود را آغاز کرد. به همان اندازه که سخنان حسن روحانی در این دو مراسم و ترکیب کابینه وی در مجموع مورد تایید رای دهندگان به حسن روحانی قرار گرفت برعکس دو گروه که اتفاقا هر دو در زمره مخالفان حسن روحانی هستند با کابینه وی به مخالفت برخاسته اند. گروه نخست را افراطیون راست کشور و بخشی از نظامیان و شبه نظامیان تشکیل می دهند که حسین شریعتمداری و زاکانی و حقیقت پور و حسینیان و رسایی و امثال آنها نماینده اشان هستند. اینان برای وزرای پیشنهادی خط و نشان می کشند. می گویند آنها یا وابسته به کارگزاران هستند یا به جبهه مشارکت، یا نزدیک به خاتمی اند یا هاشمی رفسنجانی، یا جزو "اصحاب فتنه اند" یا در گروه "ساکتین فتنه" و به هر حال فاقد "بصیرت" هستند و خواهان رای عدم اعتماد به بسیاری از آنان هستند. ناراحتی اینان در واقع از انجاست که چینش کابینه به شکلی است که بهانه را از دست این جریان برای همراه کردن اکثریت مجلس و جناح راست با خود گرفته است. به همین دلیل مهار خود را از دست داده و با عصبانیت با کابینه و وزرای پیشنهادی برخورد می کنند.

گروه دوم نیز از عمدتا تحریمی های انتخابات هستند و بیرون از حکومت و حتی بیرون از ایران. اینان که اصلا به حسن روحانی و به تغییر رای نداده و خواهان ادامه وضعیت احمدی نژادی بوده اند اکنون راهبرد طلبکارانه در پیش گرفته و هنوز کابینه ای تشکیل نشده و کاری را شروع نکرده از اینکه گویا کابینه روحانی به تغییر عمیق و فوری منجر نخواهد شد انتقاد می کنند. به این گروه هم باید گفت بفرض که روحانی و دولت او هیچ تغییری ایجاد نکند تازه می شود آنچه شما با تحریم انتخابات می گفتید و می خواستید. فکر کنید مردم به سخن شما گوش کرده و اصلا در انتخابات شرکت نکرده بودند و الان آقای جلیلی رییس جمهور بود. از او هم آیا تغییر عمیق و فوری می خواستید؟

البته این گروه وعده شش ماهه به هواداران خود داده اند و این که پس از این شش ماه تخریب را تشدید خواهند کرد.

این حرف ها هم بهانه برای ناامید کردن مردم و هواداران حسن روحانی از تغییر و دست کشیدن به پشتیبانی از وی برای باز کردن دوباره راه احمدی نژادهای آینده است.

بنظر ما بیش از انکه افراد و اشخاص و سوابق آنها در کابینه اهمیت داشته باشد سیاست و خط مشی و برنامه این کابینه مهم است. یعنی همان چیزی که در سخنرانی رییس جمهور در مجلس بیان شد که در صورت اجرا، سمتگیری مدبرانه و مثبتی برای دولت آینده است. بنابراین کابینه را باید در عمل و در آینده و از روی قول ها و وعده های آقای روحانی سنجید. ضمن اینکه وظیفه پیشبرد تغییر تنها برعهده آقای روحانی و کابینه وی نیست، بلکه همه رای دهندگان به او در این زمینه مسئولیت دارند. همه ما که به تغییر رای داده ایم باید برای پیشرفت آن نیز کوشش کنیم تا آن را در این مرحله به سرانجام برسانیم.

هم در ترکیب کابینه و هم در پیشبرد تغییرات ضمنا باید شرایط کشور و وضعیت مجلس و نهادهای قدرت را نیز در نظر گرفت. نباید از یاد برد که مجلس کنونی بسیار مرتجع تر از مجلس پنجم در زمان محمد خاتمی است. اکثریت این مجلس را نظامیان و سپاه و عناصر پنهان و آشکار امنیتی پر کرده اند. این مجلسی است که در عین حال طی هشت سال ویرانگری ها و خرابکاری های احمدی نژاد حتی برای یک بار نتوانست دربرابر او بایستد. ضعف این مجلس هم در همینجاست. یعنی با وجود تمایلی که در آن برای ایستادن در برابر حسن روحانی وجود دارد بدلیل سوابق گذشته و بی عملی آن دربرابر احمدی نژاد فعلا در تقابل با کابینه روحانی ناتوان است.

نه تنها ترکیب کنونی مجلس بشدت امنیتی تر و نظامی تر از مجلس پنجم است، بلکه شرایط کشور نیز به کلی با آن دوران متفاوت است. در آن زمان هنوز سپاه و امنیتی ها دست بالا را در اقتصاد و سیاست کشور بدست نیاورده بودند. هنوز تقابل روحانی و سپاهی به چنین حدتی نرسیده بود. هنوز همه منابع  و معادن و بنگاه های اقتصادی و بانک ها و مخابرات و شهرداری ها و اینچنین زیر سلطه نهادهای نظامی و امنیتی قرار نگرفته بود. هنوز نوکیسگان و آقازاده های تازه سرمایه‌دار شده این چنین خشن و بی ترحم و وقیح در برابر مردم جولان نمی دادند و فخر فروشی و آدم فروشی نمی کردند. هنوز فقر و فساد و فحشا به این درجه ای که در دوران احمدی نژاد رسید نرسیده بود. هنوز اختلاس و رانت خواری و ارتشاء اینچنین عادی و در میان حکومتیان فراگیر نشده بود. هنوز ایران زیر سایه تحریم ها قرار نگرفته بود و ...

امروز ملت ایران از داخل و از خارج با دشمنانی به مراتب قدرتمندتر و پرنفوذ تر از دوران خاتمی روبروست. اینان به همین سادگی دست از ثروت و قدرت و موقعیت بادآورده بر نخواهند داشت و از هرگونه کارشکنی دربرابر دولت حسن روحانی خودداری نخواهند کرد. مقابله با آنان آرامش، بردباری، هشیاری و ایجاد گسترده ترین جبهه از نیروها را می طلبد. در این مسیر حتما باید در جبهه نیروهای راست شکاف انداخت و همه عناصری را که می توانند با تغییر- کمتر یا بیشتر- همراه شوند جذب کرد. دولت حسن روحانی بنوعی بیانگر این هشیاری برای عبور از وضعیت دشوار کنونی است.

تغییر ناگزیر و قطعی است ولی به معنای آن نیست که خودبخودی است. وقتی می گوییم ناگزیر است یعنی روی آن نیرویی هم حساب می کنیم که این تغییر را با مبارزه خود ناگزیر می کند و معتقدیم که آن نیرو با این بازی ها ناامید نمی شود و از صحنه بیرون نمی رود. بنابراین برای آنکه تغییر ناگزیر و قطعی باشد – و باید باشد زیرا چاره دیگری در برابر ملت ما برای جلوگیری از نابودی وجود ندارد-  همه رای دهندگان به حسن روحانی باید با نیرو و هشیاری دو چندان کوشش کنند و با پشتیبانی و نقد خود راه تغییر را هموار کنند.