حمایت قاطع

حزب کمونیست مصر

از قیام ارتش

علیه "مرسی"

سایت حزب کمونیست روسیه

ترجمه و تلخیص - آزاده اسفندیاری

انقلاب 30 ژوئیه 2013 در مصر، ادامه انقلاب 25 ژانویه 2011 بود که توده های مردم با به میدان آمدن خود بزرگترین تهدید های دوران معاصر را از سرگذرانداند.

تهدید ها با برآمدن " اخوان المسلمین " یعنی راست ترین جناح های مذهبی  بر حکومت مصر به وقوع پیوست که خواهان برگرداندن کشور باستانی ما به شرایط ما قبل تاریخ بود.

"اخوان المسلمین " یعنی انگلی ترین بخش سرمایه داری مصر که نیرویی است مستبد، فاشیست و نژاد پرست. آنها نه تنها تهدیدی برای امنیت ملی مصر، بلکه با هم دست بودن با آمریکایی ها و در پیش گرفتن سیاست های نئو لیبرالی، مصمم به اجرای برنامه های آن ها در کل منطقه بودند. "اخوان" ها دست در دست قطر و ترکیه این همفکران خود در منطقه، نیتی جز عراقی و سوریه ای کردن مصر در سر نمی پروراندند. اهداف نهایی آنان به جان هم انداختن اقوام و ملیت های متفاوت با اعتقادات دینی و مذهبی بود. درگیری و آشوب به پا کردن ها، از بین بردن قوه و توان مردم و تضعیف ارتش های منطقه که در نهایت آن اسرائیل یکه تاز میدان خواهد بود . بخش مهمی از سیاست های امپریالیستی تقسیم کشورهای منطقه بر اساس اعتقادات دینی و سپس ایجاد در گیریهای بی پایان و فرسودن آنهاست. درگیری بین سنی و شیعه، بین مسیحی و مسلمان و یهودیان و مسلمانان و منحرف کردن افکار عمومی از توسعه طلبی امپریالیست ها و پایگاه آنان "اسراییل" . تکیه زدن "اخوان المسلمین" بر حکومت مصر را باید در ادامه چنین برنامه هایی ارزیابی کرد.

ایجاد قوانین "شریعت" و توسل جستن به آن منجر بدان شد که برای اولین بار بعد از آمدن اسلام به مصر حمله و تعرض بی سابقه و تخریب کلیساهای مختلف خصوصا کلیسای "سنت مارک" صورت پذیرد.

کشتن و زخمی کردن شیعیان دربعضی از روستاها، اعلام جهاد برعلیه دولت سوریه، مسلح و روانه کردن مزدوران آشوب طلب به این کشور، حمایت "برادرانه" از حماس و درنهایت ایجاد بلوا و وحشی گری بی سابقه در مصر، از کارنامه "اخوان المسلمین" در دو سال حاکمیت آنان بر مصر است. توده های زحمتکش کشور ما این نابسامانی ها و درنده خویی ها را جزیی از سرنوشت خود ندانستند و همان مشی را انتخاب کردند که در برخورد با حکومت "حسنی مبارک" در پیش گرفتند. جنبش مقاومت و مخالفت از جمع آوری امضا شروع شد و به خیابان آمدن بیش از بیست میلیون مصری جوابی بود به بهم ریختگی زندگی سیاسی- اقتصادی خود و وحشی گری "اخوان" ها. خیزش مردم ما با خردمندی بیانگر آن بود که حقارت خوردن مهر بی تفاوتی به آنچه در کشور خود و منطقه می گذشت را نپذیرفتند و جوابی در خو را به ایادی غربی ها دادند. با به میدان آمدن ارتش مصر تمامی نقشه های "اخوان المسلمین" و همفکران منطقه ای و امپریالیسم آمریکا نقش در کشور ما بر آب شد. پس از برچیده شدن بساط "اخوان" ها توسط ارتش، سیاستمداران اروپایی و آمریکایی با آمد و شد به مصر سعی فراوان برآن داشتند تا "اخوان المسلمین" را بار دیگر برمسند حکومت بنشانند. پایداری مردم و ارتش مصر مانع از آن شد تا چرخ گردون به دور باطل دیگری بر گردد. نه یقه درانی اتحادیه اروپا و مقامات آمریکایی برای "دمکراسی" و نه به میدان امدن مسلحانه "اخوان" ها برای نجات "شریعت" نتوانستند سدی شود بر اراده میلیون ها انسان خواهان زندگی شرافتمندانه. برای اولین بار بعد از 40 سال ارتش مصر بر خلاف رای و خواست آمریکا برای رو دررویی با مردم  قد برافراشت و برای جلوگیری از کشتارهای فاحش، در کنار توده های میلیونی زحمت کش و تحقیر شده قرار گرفت.

ما بر این اعتقاد هستیم که خیزش مردم مصر در 30 ژوئن سال جاری تداوم انقلاب مردم در ژانویه 2011 بود و ریشه های آن بر می گردد به انقلاب ملی و دمکراتیک سال 1881 و انقلاب 1919 و سر انجام به انقلاب 1952 و بر آمدن جمال عبدالناصر به قدرت  انقلاب 30 ژوئن زمانی مهر و نشان خود را بر روند حوادث مصر نشاند که بیش از 30 سال برای رسیدن به اهداف آن تاخیر صورت گرفت. بعد از دهه 70 قرن گذشته منطقه و کشور ما دستخوش نا بسامانی های بی شماری شد. به قدرت رسیدن نیروهای ارتجاعی و نابودی اتحاد شوروی مصائبی را برای مردم منطقه رقم زد که جبران ناپذیر هستند. انقلاب ژانویه 2011 و موج دوم آن اگر چه جامعه مصر را به لحاظ سیاسی از تابعیت سناریوهای اروپایی و آمریکایی به در آورد اما تاثیرات مخرب اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی آن در 30 ساله گذشته آسیب های بسیاری بر روند خواست های ملی و دمکراتیک مردم مصر بر جای گذاشت .

حزب کمونیست مصر بر این باور است که روند خواست های ملی- دمکراتیک مردم زمانی محقق خواهد شد که کارگران و دهقانان و دیگر زحمتکشان کشور در اتحادیه های صنفی خود متشکل گردیده و دولت با نمایندگان آنان به گفتگو بنشیند. احزاب و سازمان های سیاسی بدون دخالت دولت باید در عرصه های اجتماعی افکار عمومی را نمایندگی کنند و در کمک به دولت برای حل مشکلات اقتصادی و سیاسی و فرهنگی نقش ارزشمند خود را ایفا کنند. حفظ اتحاد نیروهای ملی و دمکراتیک در مقابله با نیروهای مذهبی فاشیستی و حمایت گران جهانی آنان امری است که برای جامعه مصر حکم مرگ و زندگی را دارد. با ایجاد مراکز فرهنگی و ورزشی برای جوانان می توان به سالم سازی این آینده سازان جامعه امید بست و مانع از آن شد تا طعمه هایی گردند برای نیرو های واپسگرا و شبه فاشیستی . هدف حزب کمونیست مصر در این دوره انتقالی ایجاد یک دولت ملی - دمکراتیک است که با تکیه بر نیروی خلق با استفاده از اطلاعات و فن آوری امروزی بر عقب ماندگی های علمی و صنعتی فایق آید. با فقر و بی عدالتی مبارزه شود و مانع از اشاعه جهل و افراط گرایی گردد. تبعیض های جنسیتی و مذهبی را از میان بردارد. دولت انتقالی باید کلیه دستکاری ها در قانون اساسی توسط "اخوان المسلمین" و قوانین ساخته و پرداخته "شریعت" مرسی را لغو کرده و آن قانونی را محترم بدارد که حافظ منافع ملی مصر باشد . شرایط اجتماعی ما ایجاب می کند تا قانونی تدوین و به اجرا در آید که حق آموزش، اشتغال، مسکن و حمایت از تولید کنندگان در سطح ملی را به رسمیت بشناسد و به مورد اجرا بگذارد. حزب کمونیست مصر از همه نیروهای طرفدار عدالت اجتماعی و سوسیالیستی و نیرو های ملی گرا می خواهد تا در یک جبهه متحد گرد هم آیند تا تضمینی باشد برای بقای انقلاب ملی دمکراتیک مردم مصر .

کمیته مرکزی حزب کمونیست مصر سوم اوت 2013