دستآورد بزرگ

انتخابات 92

تا پیش از رای گیری!

سرنوشت انتخابات 92 هر چه باشد تا همینجا روند انتخابات و کارزارهای انتخاباتی دستاوردهایی بزرگ در پی داشته است.

بزرگترین و مهمترین دستاورد انتخابات تا به امروز روشن شدن خواست عظیم جامعه برای تغییر بود، خواسته ای که خود را در انتظار برای ثبت نام هاشمی رفسنجانی و سپس استقبال عمومی از ان به نحوی خیره کننده نشان داد، همانگونه که در یاس و ناامیدی پس از ان خود را نشان داد. همین حضور و استقبال مردمی و امیدها و ناامیدی هایی که بوجود آورد تعیین کننده فضای بعدی انتخابات شد بنحوی که جلیلی در یک قطب بعنوان نامزد ادامه وضع موجود قرار گرفت و در قطب دیگر همه دیگر نامزدها با درجات کمتر و بیشتر ناگزیر شدند خود را همچون نامزد تغییر وضع موجود نشان دهند. بنابراین از همان ابتدا نقد هشت سال گذشته و ضرورت تغییر وضع موجود بر فضای انتخابات حاکم شد که خود حاصل فضا و انتظارات اجتماعی بود.

دستاورد دوم انتخابات پیوستن قطعی و علنی هاشمی رفسنجانی و بخشی از اصولگرایان و روحانیان حتی راست به هواداران تغییر و کنار گذاشتن سیاست نظامی حکومت بود. این وضع به تعمیق شکاف و ساییدگی در جبهه طرفداران ادامه وضع موجود و سیاست نظامی - اتمی انجامید که ادامه این سیاست در اینده را با دشواری بسیار بیشتری از گذشته روبرو خواهد کرد. این در شرایطی است که موقعیت هاشمی رفسنجانی و هواداران او بسیار از پیش محکم تر نیز شد.

دستاورد سوم انتخابات افشاگری ها و خبرهایی بود که از لابلای سخنان نامزدها و مناظره های انتخاباتی بیرون زد که بویژه در زمینه مذاکرات هسته ای نشان داد که باندهای حکومتی و اصولگرا و طرفداران احمدی نژاد و بیت رهبری و غیره چگونه در هشت سال گذشته سرنوشت کشور را گام به گام با عناد و بی تدبیری بسوی تحریم و بحران اقتصادی و اجتماعی و سیاسی و بین المللی سوق داده اند. کارزارهای انتخاباتی ماهیت و ظرفیت جلیلی مذاکره کننده هسته ای ایران را نیز نشان داد بنحوی که سرنوشت انتخابات هر چه باشد تغییر در سیاست های هسته ای یا چارچوب مذاکرات را به یک خواست عمومی مبدل می کند. همین ها نقش و سهم رهبر را در هدایت مذاکرات هسته ای بیش از پیش زیر سوال برده است و او را زیر فشار جدی قرار داده است.

دستاورد چهارم متینگ ها و تظاهرات و همایش های انتخاباتی بود که فرصتی داد تا هواداران جنبش سبز و میرحسین موسوی و مهدی کروبی با حضور و فریاد خود شرایط انفجاری ایران و زنده بودن جنبش سبز را به همه مردم و حکومتیان نشان دهند. اصلاحات و نام های موسوی و کروبی و خاتمی که حکومت تصور می کرد یا می خواست از ذهن جامعه فراموش شوند برعکس در مرکز کارزارهای انتخاباتی قرار گرفت و حتی شخصیت خود نامزدهای اصلی تغییر یعنی حسن روحانی و محمد رضا عارف را تحت الشعاع قرار داد. تمکینی که نامزدها نسبت به نظر خاتمی و هاشمی اعلام کردند ناشی از وزن واقعی انها در جامعه بود.

دستاورد پنجم انتخابات آشکار شدن انفعال و استیصال حاصل از سیاست تحریم بود. در واقع سیاست تحریم ناکارامدی کامل خود را بویژه در شرایط کارزارهای انتخاباتی نشان داد. همه کسانی که طرفدار تحریم و عدم شرکت در انتخابات بودند در بهترین حالت در جریان مبارزات انتخاباتی منفعل شدند و نتوانستند نقشی بسود گسترش آگاهی ها در جامعه ایفا کنند و در بدترین حالت در تمام این دوران بجای حمله به راست و ارتجاع، به حمله و ستیز و فحاشی به طرفداران اصلاحات پرداختند. تمام حملات انان در این مدت متوجه کسانی بود که خود می خواستند یا از مردم می خواستند که بسود نامزد طرفداران اصلاحات رای دهد. نه با حکومت کاری داشتند، نه با طرفداران جلیلی و حداد و قالیباف و دیگران. انها فقط با طرفداران روحانی و عارف در ستیز بودند و انها را بمباران فحش و ناسزا و توهین خود کرده بودند، بنحوی که دیگر معلوم نبود آنکه از تحریم سخن می گوید واقعا مخالف حکومت است یا کارمند دستگاه های آن که برای شکستن رای عارف و روحانی وارد میدان شده است. درباره این موضوع باید پس از معلوم شدن نتایج انتخابات بیشتر سخن گفت.