در همین دایره محدود کاندیداهای تائید شده

شور و وحدت مردم

برای انتخابات را حفظ کنیم!

بحران همه جانبه ای که مانند سرطان خون در تمام رگ های حکومت جریان دارد و شکست سیاست نظامی- اتمی که رهبر جمهوری اسلامی پرچمدار آنست، به مرزی رسیده که از این پس، در پی هر حادثه درون حکومتی و بیرون حکومتی باید در انتظار نتایج آن بصورت جر و بحث حکومتی و تشدید کشاکش های امنیتی و نظامی بود. در حقیقت، آنچه ما درحاکمیت شاهدیم، بازتاب مستقیم التهاب و انفجار نهفته ایست که درجامعه وجود دارد. کشاکش های درون حکومتی برآمد و بازتاب بحران عمومی جامعه در حاکمیت است. به همین دلیل است که بحران در درون حکومت، هرگز جدا از جنبش مردم نیست و نمی تواند باشد و ما هر گاه به یک رویداد عمومی نزدیک می شویم – از جمله انتخابات-  شاهد رویاروئی ها و یارگیری های مستقیم تر، آشکارتر، تندتر و شاید در آینده خونین خواهیم بود.

گروه های درونی حکومتی برای حذف دیگری از هیچ تلاش و توطئه ای دریغ ندارد و نخواهند داشت. یکی با شعار "رهبری امام زمان"، دیگری با وعده حذف روحانیت از حاکمیت، یکی با محاسبه روی ناخنک زدن ناسیونالیسم ایرانی و دیگری با شعار "حمایت از ولایت" و محاسبه روی قدرت نظامی و سپاهی. این کشاکش تا سرنوشت نهائی ادامه خواهد یافت و همه نگران و بیمناک برنده شدن دیگری در این نبرد!

در واقع نیز، هیچیک از گروه های حاکم حمایت مردم را ندارند و تنها می توانند به نیروی دیگری چشم طمع داشته باشند. نیروهائی که روی هم، به اقلیتی می مانند در برابر اکثریت مردم! 

هر کس بخواهد روی انتخابات و فراخواندن مردم به پای صندوق های رای و یافتن پایگاهی در میان آنها حساب کند، باید از دلسری که پس از رد صلاحیت هاشمی شکل گرفته فاصله بگیرد و خود را آماده حضور در همین میدانی که هست با تمرکز بر روی نزدیک ترین کاندیدا به جنبش مردم در صحنه باقی بماند. تنها از این طریق است که فاصله مردم با انتخابات می تواند کمتر شود. ستیز و کشاکشی که اکنون جریان دارد، همانطور که یادآور شدیم بازتاب جنبش مردم و بحران عمومی حاکم بر کشور است و صرفا جنبه درون حکومتی ندارد و نباید با تبلیغ چنین نگاهی، مردم را تبدیل به ناظری رنج کشیده اما بی طرف تبدیل کرد. همچنان باید روی ضرورت تغییر سیاست نظامی- امنیتی حاکم بر کشور متمرکز ماند و نتایج تغییر این سیاست روی زندگی معیشتی و اجتماعی مردم را برای آنها بازگفت.

مردم منتظر تشکیل یک دولت وحدت و آشتی ملی و جمع شدن بساط مشتی رمال و جن گیر، سرباز و سردار امام زمان و مبلغان جنگ اند. مردم منتظر دیدن شواهد و نشانه های آن چرخش اساسی اند که به آن اشاره شد. مردم نباید تصور کنند، نظاره گر خشمگین کشاکش میان حیدری ها و نعمتی های حکومتی اند.

در رویدادهای تاریخی، تحول با حرکت به جلو تعریف می شود. اما در وضع کنونی ایران، اگر 8 سال به عقب هم باز گردیم، تحول بزرگی حادث شده است! چنین عقب گردی به درایت و شهامتی نیازمند است که غرق شدن در اقیانوس جنبش مردم نخستین گام آنست.