جنگ کره

آتش زیر خاکستر

بار دیگر زبانه می کشد؟

ولادمیر زویف  روزنامه سویتسکایا راسیا

ترجمه و تلخیص  آزاده اسفندیاری

با اجرای مانورهای نوبتی و تحریک آمیز ارتش های آمریکا و کره جنوبی درشبه جزیره کره، جمهوری خلق کره دست به آرایش نظامی زد.  

شنبه 30 ماه مارس 2013 ، رهبر جدید کره شمالی" کیم چن این " در اطلاعیه ای اعلام کرد، شرایط بین دو کره از هر حیث حالت جنگی به خود گرفته و ما آماده هستیم تا با همه امکانات دفاعی – حتی سلاح اتمی از کشور و مردم خود دفاع کنیم. در صورت هرگونه تعرضی از طرف متجاوزین آمریکایی ، موشک های  قاره پیمای ما قادر به شلیک به خاک آمریکا هستند. ارتش  کره دموکراتیک  قدرت حمله  به نیروهای تجاوزگر مستقر در اقیانوس آرام  و کره جنوبی را دارند .

***

سابقه بحران کره به زمانی برمی گردد که این شبه جزیره تا سال 1945 مستعمره و در اشغال ژاپن بود. بعد از شکست ژاپن در جنگ دوم جهانی و آزادی چین و بخش شمالی کره توسط میهن پرستان این کشورها و ارتش سرخ اتحاد شوروی، کشور کره واحد، تقسیم به دو بخش شمال و جنوب گردید. در بخش شمالی تا مدار 18 درجه ، ارتش سرخ مستقر گردید و جنوب در اشغال ارتش ایالات متحده آمریکا .

حالت نه جنگ و نه صلح در شبه جزیره کره تا سال 1948 ادامه داشت و هر دو غول قدرت نظامی جهانی با انگیزه ها و دید گاه های متفاوت، سینه به سینه یک دیگر ایستاده بودند. در این دوره سه ساله بعد از پایان جنگ جهانی دوم، نه آمریکا و نه اتحاد شوروی نتوانستند برای برقراری یک کشور واحد به تصمیم قطعی برسند. از آن سال به بعد در هر دو بخش کره دولت ها و سیستم های اجتماعی متناسب با توازن قوای مستقر در آن جا را عملا پذیرفتند.

در سپتامبر 1948 " کیم ایل سون " که در راس جنبش مبارزاتی آزادی بخش کره برعلیه ژاپنی ها جنگیده بود، در قسمت شمالی کره، جمهوری دمکراتیک خلق کره را اعلام کرد . " کیم ایل سون " تا سال 1994  که در گذشت، رهبری حزب کار و بالا ترین مقام دولتی این کشور را بر عهده داشت.

 قانون اساسی کره شمالی انتخاب راه سوسیالیستی و غیر وابسته بودن این کشور به قدرت های جهانی را الزامی دانسته و تاکید بر اعتماد و اتکای به نیروی داخلی خود را ترسیم کرد.

خصلت جهانخواری و توسعه طلبی امپریالیسم آمریکا و اختلاف دو سیستم اجتماعی و دولتی منجر به شعله ور شدن جنگ در سال 1950 میان دو کره گردید. از جنوب شرکت مستقیم ارتش آمریکا، انگلستان و نیرو های متحد آن ها، تحت پوشش پرچم سازمان ملل متحد و از شمال ارتش کره شمالی و چین با کمک های نظامی اتحاد شوروی از طریق چین.

جنگ کره به مدت سه سال به طول انجامید و دو و نیم میلیون کره ای در آن کشته شدند. تخریب  80 در صد صنایع ، کوبیده شدن خانه های مسکونی ، جاده ها وموسسات کشاورزی و... از تبعات تجاوز آشکار نیروهای امپریالیستسی در این منطقه از جهان بود . در سال 1953 به علت پایداری و تسلیم ناپذیری دولت و مردم بخش شمالی کره ، جنگ ویرانگر بین دو کره با قطعنامه سازمان ملل متحد برای آتش بس متوقف گردید .

زمانی که شعله های جنگ در کره توسط آمریکا و انگلستان برافروخته شد، جمهوری توده ای چین دفاع از خلق کره را در دستور کار خود قرار داد و وارد جنگ شد. هواپیما های جنگی آمریکایی دایره جنگ را گسترش دادند و همواره دست به بمباران مناطق استقرار نیروهای نظامی چینی تا بندر شانگهای می زدند. ارتش اتحاد شوروی به طور علنی از ورود به جنگ اجتناب کرد لذا هواپیماهای نظامی خود را با آرم ارتش چین رنگ  کرده و خلبانان آن ها با پوشیدن لباس و همراه داشتن مدارک چینی  فعالانه در عملیات نظامی شرکت کردند .

در جنگ سه ساله کره، نیروی هوایی اتحاد شوروی توانست 1100 هواپیمای نطامی متحدین را سرنگون کند. تلفات نیروهای خودی، 335 هواپیما ، کشته شدن 120 خلبان و 68 توپچی بود.

( تنها در سال های 1980 - 70  بود که مشخص شد نیروی هوایی اتحاد شوروی در جنگ کره نقشی موثر ایفا کرد).

شرکت غیر مستقیم ارتش سرخ اتحاد شوروی منجر به آن گردید تا نیروهای آمریکایی و انگلیسی نتوانند شبه جزیره کره را به تصرف کامل خود در آورند . به همین دلیل زیر بار قطعنامه سازمان ملل رفته  و به تقسیم کره تن دادند .

 بعد از مرگ " کیم ایل سونگ "، فرزند او" کیم جون ایر" به رسم حکومت موروثی، جای پدر، یعنی رهبر حزب کار و رئیس حکومت جمهوری خلق کره را گرفت.

در سپتامبر 2011 " کیم چون ایر" فوت کرد و پسر 29 ساله او جای پدر نشست.

"کیم چن این" جوان، تحصیل کرده سوئیس و فارغ التحصیل  دانشکده نظامی شهر پیونگ یانگ است.

ارتش جمهوری خلق کره بیش از یک میلیون نفر را زیر پرچم دارد که نسبت با جمعیت 25 میلیونی این کشور چهارمین ارتش جهان به حساب می آید.

ارتش مردمی کره شمالی دارای هزاران تانک و نفر برهای زرهی و تجهزات مدرن دیگرمی باشد . ناوگان دریایی ارتش جمهوری خلق کره  92 زیر دریایی و صد ها ناو جنگی مختلف را در اختیار دارد. نیروی هوایی این کشور، شامل دویست هواپیمای جنگی، هواپیما های ترابری و هلیکوپترهای نظامی است .

جمهوری دمکراتیک خلق کره در ماه فوریه 2005 اعلام کرد که توانایی تولید سلاح هسته ای را دارد. در ماه اکتبر 2006 این کشور اولین بمب هسته ای خود را آزمایش کرد و وارد باشگاه کشورهای دارنده سلاح هسته ای شد .

در آوریل 2009 کره شمالی اولین موشک قاره پیمای خود را با موفقیت آزمایش و اعلام کرد که این موشک ها قادر هستند تا سرزمین آلاسگا را مورد هدف قرار دهند .

تنش های اخیر، در شبه جزیره کره از آن جا آغاز گشت که آمریکایی ها به بهانه دستیابی جمهوری دمکراتیک کره به سلاح های اتمی و موشک های قاره پیما دست به مانور نظامی زد و تحریم هایی تازه را علیه این کشور سازمان داد. پرواز هواپیما های غول پیکر ب 52 آمریکایی در اطراف دو کره ، آمدن ناوهای هواپیمابر در آب های ساحلی کره جنوبی، همگی حکایت از تحریکات آمریکایی ها بر علیه حمهوری خلق کره دارد، که خبرگزاری های غربی در باره آنها مهر سکوت بر لب زده اند و صرفا سخنان و عملیات مقامات و رهبر کره شمالی را منتشر می کنند. بر همین اساس رهبران کره شمالی کلیه قرار داد های منعقده بین دو کره را بی اعتبار خواندند وبرای هر پیش آمد ناگواری  دست به آرایش جنگی زند .

جمهوری خلق کره از یاد نبرده است که آمریکایی ها در فاصله سال های 1950 تا 53 بیش از 650 هزار تن بمب بر سر مردم این کشور ریختند و این شبه جزیره را تبدیل به تلی از خاک کردند.

کره شمالی پذیرش قطعنامه سازمان ملل در سال 1953 و ترک مخاصمه را به منزله پایان یافتن جنگ ندانسته و نمیداند. به همین دلیل امضای خود را پای قرار داد صلح با کره جنوبی و آمریکا  نگذاشت. استدلال آن ها این بوده و هست، که تا زمانی که نیروهای خارجی در این شبه جزیره مستقرهستند ما در شرایط جنگی به سر می بریم و صلحی هم بر قرار نخواهد شد. وضعیت جنگی  تا به امروز به قوت خود باقی است، چرا که آمریکایی ها حاضر نیستند از خانه های ما اسباب کشی کنند .

کارشناسان نطامی  بر این باورهستند که ارتش کره شمالی توانایی دفاع از خود را دارد. اگر چه تا به حال هیچ کشورخارجی نتوانسته است بمبی به سر زمین ایالات متحده آمریکا پرتاب کند اما تاریخ فصل بعد مسافت و امنیت ناشی از آن برای آمریکا به سر آمده و این " کدوی تنبل " تاب حرارت بمب های اتمی و شیمیایی سوار بر راکت های قاره پیما را نخواهد آورد .

****

سربازان هر دوسوی کره اگر چه تفنگ به دست در مقابل هم صف آرایی کرده اند اما آن ها در خیال، به یک بازی شوخی مانندی در گیر هستند. مردم هر دو سوی این شبه جزیره، نقشی در فجایع گذشته نداشته و در آینده نیز نخواهند داشت. بدون چون و چرا، منافع آنان در همدلی و همکاری صلح جویانه است. در گذشته و حال این قدرتمندان و ستم پیشگان جهانی بوده اند که به خاطر منافع خود سرنوشت این منطقه را رقم زده اند و می زنند، امری که جز ناکامی و تباهی برای خلق هر دو کره ارمغان دیگری در پی نداشته و نخواهد داشت .  مردم جهان نگران صلح دراین نقطه کره ارزی و کل جهان هستند .