از کتاب پیر پرنیان اندیش "سایه"

طبری می گفت:

از سیاست بیزارم!

به همت "سروش" برای راه توده

محال اندیشی

چند پک عمیق به سیگار می زند و با حرارت ادامه می دهد...

آه ، هنگامی که یک انسان

می کُشد انسان دیگر را

 می کُشد در خویشتن

انسان بودن را

این شعر منه اما حرف فقط من نیست . تو قرآن هم اومده. فاجعۀ بشریت اینه اگه نکُشی کشته می شی و اگر بکشی قاتلی. شوخی هم نداره. همه جای این بازی غلطه ولی متاسفانه کار سیاست اینه، واسه همین طبری می گفت از سیاست به معنای خوب و بدش بیزارم. راست هم می گفت . اصلاً ذات سیاست تراژیکه ، وقتی رستم رو در مقابل اسفندیار قرار می دین نتیجه اش چاه شغاده. اما ازش در هم نمی شه رفت ... بدی ِ کار اینه... نمی شه بی طرف موند ... از بچگی ، از نوجوانی این اعتقاد در من شکل گرفت که اگه دو نفر دارن دعوا می کنن ، زد و خورد می کنن و یکی گردن کلفته یکی ریقونک، شما چه کار می خواهی بکنی؟ .. می گی من بی طرفم. معنایش اینه که اون قویه هرچی دلش خواست بکنه دیگه. خُب می زنه این ضعیفه رو لت و پار می کنه. بی طرفی تو یعنی حمایت از اون گردن کلفته. از اون ور شما اگه وارد ماجرا بشین باید گاز بگیرین، چنگ بزنین... یه عبارتی هست که " انسان اگه چنگ و دندان گرگو به خودش نبنده دریده می شه " ولی  وقتی چنگ و دندان گرگو به خودتون ببندین گرگ می شین... دو سر قضیه معیوبه، چی کار باید بکنیم؟ بدریم یا دریده بشیم؟ قانون جنگ و جنگله دیگه :

مرد چون با مرد رو در رو شود

مردمی از هر دو سو یکسو شود

فاجعه در اینه که شما انسان رو در مقابل انسان قرار بدین. بحث  انسان خوب و انسان بد نیست ، انسان محق و غیر محق نیست. اصل قضیه اینه که یک انسان در مقابل انسان دیگه قرار می گیره.

خُب چی کار بکنیم ، هر طرف رو بگیریم ، خراب می شه ، ولی این سرنوشت ماست ...