مصر

جدال امواج انقلاب

و صخره استبداد

با استفاده از روزنامه "اومانیته" فرانسه- آذرفریتاش

آغاز دوباره قیام خیابانی مردم و بویژه نسل جوان مصر در سه شهر بزرگ این کشور، از جمله قاهره پایتخت مصر نشان داد که امواج توفانی انقلاب همچنان مشت به صخره استبداد از هر نوع آن می زند. چه سکولار آن که پرچمدارش حسنی مبارک بود و چه اسلامی آن که پرچمدارش اخوان المسلمین و "محمد مرسی" شده است.

رئیس جمهور اسلامگرای مصر روز به روز بیشتر در محاصره مردم خواهان تحولات بینادین در مصر قرار می گیرد.

درجریان سرنگونی حسنی مبارک، ارتش و قدرت های جهانی – از جمله امریکا- به این نتیجه رسیدند که با تغییر روبنای حکومت، ساختار آن را حفظ کنند. برای آنها این مهم نبود که حسنی مبارک باشد و یا محمد مرسی. مهم این بود که مصر تابع اراده آن ها باقی بماند.

آنها تصور کردند "اسلام " راه حل نجات از چنگان انقلاب است! اما حضور دوباره مردم در خیابان ها نشان داد که فصل فریب مردم گذشته است.

مردم نشان دادند که شعارهای سیاسی ـ مذهبی اسلامگرایان را که وانمود می کنند  قادرند در یک کشوری با جمیتی بالغ بر 80 میلیون امروز مردم آن به این نتیجه رسیده اند که محمد مرسی مبتکر هیچ تغییری در کشور نیست مگر زدن رنگ و لعاب اسلامی به حکومت حسنی مبارک و نظامی ها.

وضعیت اقتصادی و مالی مصربدتر از گذشته است. سیاست "اقتصاد اسلامی" یعنی راه سوم میان سرمایه داری وسوسیالیسم" که اخوان المسلمین از آن حمایت میکند توخالی است. در واقع "اقتصاد اسلامی " چیزی بیش از مجموعه ای از دستورالعمل های نئولیبرالیسم صندوق بین المللی پول نیست. رئیس جمهور ناتوانی خود را برای حل بحران و خروج از آن و اجرائ عدالت اجتماعی در کشورهای در حال توسعه نیست. با وجود کمک اعطائی دولت قطر به مبلغ دو میلیارد دلار به مصر محمد مرسی به نوبه خود نیز از صندوق بین المللی پول در خواست کمک مالی به مبلغ 4.8 میلیارد دلاری کرده است. البته با تعهد تشدید اقدامات شدید مالی و ریاضت اقتصادی بیشتر که دود آن به چشم مردم مصر می رود . او در مقابل تجار امریکائی  گفت: "هیچ مانعی نمی تواند او را برای اصلاح ساختاری" ریاضت های اقتصادی" برای جبران و احیای اقتصاد مصر متوقف کند" و این همان وعده ایست که احمدی نژاد با اجرای فرمان اصل 44 رهبر جمهوری اسلامی "علی خامنه ای" دنبال کرد و می کند.

مرسی گفت که او حاضر است آزادی اتحادیه ها و دیگردستاوردهای بدست امده پس از سقوط حسنی مبارک را محدود کند.

و اکنون سئوال بزرگ اینست که مردم خواهند توانست قدرت او را محدود کنند و حتی او را به زیر بکشند؟ حوادث جاری در سه شهر بزرگ مصر سئوال بالا را بیش از توان "مرسی" برای اجرای وعده ای که به امریکائی ها داده بود مطرح می کند!

امروز پرسش اینست که مردم مصر  حسنی مبارک را از قدرت ساقط کردند تا مرسی بیاید و چند تن گوشت بین فقرا خیرات کند؟ تنش های اجتماعی مصر همین را می خواست؟

تظاهرات و اعتراضات هفته گذشته مصر با فراخوان "جبهه نجات ملی" که مرکب از ائتلاف اپوزیسیون اصلی -عمدتا احزاب چپ ولائیک- اند برگزار شد و ادامه دارد. معترضان خواهان پایان قدرت و حکومت اخوان المسلمین و استقرار یک دولت نجات ملی و تجدید نظر در قانون اساسی و استعفای دادستان کل کشورند که  از طرف مرسی منصوب شده است.

ذخایر ارزی کشور همچنان رو به کاهش است و پول مصر با بحران کاهش اعتبار روبرو شده است.

کشوری که 40 در صد از جمعیت ان با درآمدی معادل 2 دلار در روز زندگی می کند توان تحمل سقوط بیشتر پول ملی و گرانی ها را ندارد.

محمد مرسی معترضان را تهدید به عکس العمل شدید و سرکوب کرده است. اما اگر سرکوب پاسخ به خواست های مردم مصر بود، حسنی مبارک که تسلط کامل بر ارتش مصر داشت با همین راه حل به پیروزی رسیده و مردم را به خانه هایشان بازگردانده بود.