|
مخالفان و موافقان
|
|
هاشمی رفسنجانی تنها فرد در راس حاکمیت جمهوری اسلامی است که در حیات خود، بخش هائی از خاطرات خود را منتشر می کند. این خاطرات قطعا کامل و باجزئیات نیست و سانسور شخصی بر آنها حاکم است، اما در همان حدی که منتشر می شود نیز گاه حاوی نکاتی تاریخی است و نباید از آن غافل ماند. از جمله در بخشی از خاطرات او که اخیرا منتشر شده و مربوط است به دستور توقیف روزنامه های حزبی و سازمانی که بهانه آن اعلام جنگ مسلحانه توسط سازمان مجاهدین خلق و دو انفجار مهیبی است که براثر آن دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی و ساختمان نخست وزیری منفجر شد و دهها کشته برجای گذاشت و سر فصل دهه خونین 1360 شد. به بهانه همین انفجارها و ترورهائی که سازمان مجاهدین پس از آن و درچارچوب اعلام جنگ مسلحانه با جمهوری اسلامی آغاز کرد، موج عظیم اعدام ها را اسدالله لاجوردی دادستان انقلاب و مستقر در زندان اوین آغاز کرد و مسیر پر سنگلاخ آزادی ها در جمهوری اسلامی به طرف دره اختناق و سانسور و انحلال پیش رفت. هاشمی در خاطرات روز 17 خرداد 1360 خود می‌نویسد: «شب، در جلسه مشترک نمایندگان و مجریان هوادار حزب (جمهوری اسلامی) شرکت کردم. مقداری درباره علل گرانی بحث شد. سپس درباره تعطیلی روزنامه‌ها. آقای بهشتی عمل را توجیه کردند و آقایان الویری، انصاری، زرندی و دکتر روحانی مخالفت کردند. آقای لاجوردی دادستان انقلاب دفاع کرد و اکثریت حضار، ایشان را تأیید کردند و قرار شد عقب‌نشینی نشود.» آن روزنامه هائی که توقیف شدند عبارت بودند از روزنامه‌های "انقلاب اسلامی" (متعلق به ابوالحسن بنی‌صدر رئیس جمهور که عزل شده بود)، میزان (ارگان نهضت آزادی)، آرمان ملت (ناشر نظرات جبهه ملی)، "نامه مردم" روزنامه ارگان حزب توده ایران.
|
راه توده 461 5 تیر ماه 1393
اشتراک
گذاری:
