مصاحبه با "آندری گراچف"

سخنگوی سابق گورباچف با روزنامه اومانیته .

ادامه بحران

اوکرائین، یعنی

جنگ قومی

در قلب اروپا

ترجمه الف. آذرفریتاش

سئوال : آیا سازماندهی یک همه پرسی در زمینه ایجاد تشکیل یک فدارسیون در اوکرائین که توسط الکساندر تورچینف رئیس جمهور دولت موقت اوکرائین مطرح شد یک گام مثبت برای حل بحران سیاسی ـ اجتماعی در اوکرائین  نیست؟

آندری گراچف: تصمیمات در کیف همواره سست و بسیار متغیر است. توازن قدرت بین شرق و غرب در کشور و همچنین بازیگران خارجی مانند ایالات متحده و اروپا هنوز مشخص نشده است. طرح پیشنهادی رئیس جمهور با این که  طرح مطابق قانون اساسی اوکرائین بود و هوشمندانه به نظر میرسید، راه خروج از بحران بود. الکساندر کورچینف که فعلا خود را رئیس جمهور اعلام کرده  میخواهد یک همه پرسی برگزار کند. او روی حضور کم مردم و تحریم انتخابات حساب کرده است. اما  درصورت پیروزی در یک همه پرسی بی رمق و رونق چه اتفاقی در شرق اوکرائین رخ خواهد داد؟ در درجه اول مشروعیت دولت موقت باز هم ضعیف تر خواهد شد.

سئوال: در چنین شرایط بحرانی امکان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در 25 ماه مه ممکن است؟

- تاریخ برگزاری انتخابات ریاست جمهوری از سوی برخی از نیروهای سیاسی در شرق و مقامات در کیف مورد بحث و تردید است و نفاق و اختلافات بین احزاب که یانوکویچ را سرنگون کردند رو به تشدید است. یولیا تیموشنکو می خواهد در انتخابات شرکت کند. در شرق اوکرائین هیچ نامزد ریاست جمهوری قادر نیست از منافع مردم این منطقه اوکرائین  دفاع کند.

من هیچ چشم اندازی در کوتاه مدت برای حل بحران اوکرائین نمی بینم .تضاد بین طرفین بیش از حدعمیق است. تنها یک شخصیت ملی اوکرائینی قادر به اتحاد همه شهروندان پیرامون یک برنامه ملی با در نظر گرفتن تنوع ملی  قادر است سناریوی جنگ داخلی را متوقف کند. امروز در اوکرائین چنین شخصی و همچنین ساختار سیاسی حزبی که تمامیت ارضی را حفظ کند و مانع عملیات جدائی طلبان و جنبش های  ملی شود وجود ندارد. روسیه که مردم شرق اوکرائین می خواهند به آن ملحق شوند مورد نفرت افراط گرایانی است که از غرب امده اند. در رسانه های غربی برای فریب مردم این نیرو را طرفداران اروپا معرفی می کنند. این یک روش ضد روسی است. باید مانع آغاز یک  جنگ جهنمی شبیه  جنگ داخلی و طولانی در یو گسلاوی سابق شد.

سئوال: اوکرائین مانند یک پل طبیعی و تاریخی بین اروپا و روسیه است. این یک تخیل نیست؟

- واقعیت اینست که اروپا فرصت و موقعیت اتخاذ یک استراتژی مستقل و متفاوت از استراتژی پر آشتهای امریکا و ناتو را از دست داد . اروپا می بایست  سیاست همزیستی مسالمت آمیز با روسیه را برای شکستن بن بست اوکرائین اتخاذ میکرد. اما بر عکس  رهبران اروپا نقش سرعت بخشیدن به بحران را ایفاء کردند. اشتباه دوم انها این بود که روسیه را در مدیریت حل بحران اوکرائین در نظر نگرفتند. این مسئله باعث شد که اکنون باید منتظر انفجار یک جنگ مخرب  در قلب اروپا قرار بگیرند. مواضع اتحادیه اروپا شک و تردیدهای روسیه نسبت به رابطه با این اتحادیه را تشدید کرد.  همکاری اقتصادی اوکرائین و روسیه نیز دستخوش بحران شد. همچنین پیوستن اوکرائین به ناتو نگرانی روسیه را تشدید می کند. این خط قرمز روسیه است و دلیل حضور نیروهای روسیه در مرز اوکرائین همین است. اکنون روسیه خواهان تضمین های واقعی برای عدم گسترش نظامی ناتو در منطقه است و نه تضمین های بی پشتوانه ای که به گورباچف هنگام فرو پاشی اتحاد جماهیر شوروی داده شد. پوتین این حضور نظامی را بعنوان برگ "ژوکر" را تا آخرین لحظه نگه خواهد داشت و تردیدی نیست که فرصت  کمک به شهروندان روسی و روس زبان در شرق اوکرائین را از دست نخواهد داد و بموقع به حمایت از آنها خواهد شتافت.

سئوال: آیا ظهور افراط گرایان ممکن است به خطری جدی برای اقلیت ها در اوکرائین تبدیل شود؟

- با اینکه  در داخل اوکرائین این سئوال بیشتر  مطرح است اما  در دیگر مناطق اتحاد شوروی سابق هم این مسئله گسترش می یابد. هرج ومرج در اقلیت های ملی در سراسر منطقه میتواند به درگیری و خشونت منجر شود. در گذشته ما شاهد حملات گروهای گرجی بعد از جنگ روسیه و گرجستان بودیم که تلفات بسیاری برجای گذاشت. هنگامی که تضادهای ملی، قومی، هویتی و ناسیونالیستی برجسته شود و به اوج خود برسد چنین جنایاتی قابل پیش بینی است. جنگ در یوگسلاوی سابق محصول همین وضع بود.