نگاهی به سابقه

استعمارگران فرانسوی

کشتار 8 ماه مه

سال 1945 در الجزایر

اومانیته- ترجمه الف. آذرفریتاش

روزنامه اومانیته، ارگان مطبوعاتی حزب کمونیست فرانسه، همزمان با تشدید انتقادها از سیاست دولت باصطلاح سوسیالیست فرانسه و نقشی که فرانسه در لیبی و سوریه و اکنون در اوکرائین برعهده داشته  و دارد، نگاهی انداخته است به سیاست استعماری فرانسه در افریقا و از جمله جنایاتی که این کشور در دوران سلطه بر الجزایر مرتکب شد. آیا انتشار چنین مقاله ای در فرانسه یک اتفاق است و یا یا رویدادهای حساب شده و هشدار دهنده؟

این مقاله که به بهانه سالگرد سرکوب خونین مردم الجزایر پس از شکست آلمان هیتلری و نازی ها انتشار یافته خود پاسخ سئوال بالا را میدهد.

«اواخر جنگ جهانی دوم - 8 مه سال 1945- اولین سربازان پیاده نظام الجزایری با کشتی به نام "پیروزی" با شکوه وارد بندر الجزیره شدند. مطبوعات دولت استعماری الجزایر شکست نازیسم را اعلام کرد. در همین روز حزب مردم الجزایر در تمام شهرهای عمده الجزایر تظاهرات گسترده ای را برای اعلام  پیروزی علیه نازیسم سازمان داد. زنان و جوانان با حمل تاج های گلها به یاد بود و احترام کشته شدگان نظامی الجزایری و با  پرچم متحدان جنگ و پرچم الجزایر به خیابانهای شهرهای الجزایر سرازیر شدند. در شهرهای" سیتیف" و "گلما" قبل از آغاز تظاهرات سازمان دهندگان از مردم دعوت کردند که سلاح های سرد (چاقو میله و چوب وغیره ...) خود را در مقابل مسجد شهر رها کنند. صفوف منظم مردم  با پیشاهنگان جوان در صف اول به طرف بنای یاد بود کشته شدگان جنگ  به راه افتادند. بخشدار  کنستانتین "استراد گربونل" به رئیس پلیس لوسین اولیویه دستور داد به طرف همه کسانی که پرچم الجزایر را حمل میکنند شلیک کند. کمیسر لوسین اولیویه بدون ملاحظه و با بی رحمی با کمک شبه نظامیان فرانسوی مردم معترض را سرکوب کرد. تظاهرات مسالمت آمیز به خشونت کشیده شد و از کنترل ملی گرایان الجزایری خارج شد. تمام مناطق شرقی الجزایر  قیام کردند. با گسترش شورش و قیام مردم در شهرهای گلما و سیتیف، دولت دست نشانده فرانسه، ارتش فرانسه را برای مقابله با مردم فرا خواند. تفنگداران لژیون سنگال و زندانیان آلمانی و ایتالیانی برای سرکوب شورش استخدام شدند. مردم بی رحمانه سرکوب شدند، زنان مورد تجاوز قرار گرفتند. هواپیماهای فرانسوی روستاهای کوهستانی را بمباران کردند. رزمناو جنگی فرانسه در خلیج "بوژیرویتاهای" قبایل "کابیل" را زیر بمباران خود گرفتند. در روستای "پری گل ویل" در نزدیک شهر" گلما" همه کسانی که توانائی خواندن و نوشتن داشتند تیرباران شدند. در روستای"شوقوی" شورشیان در گروهای بیست نفره به صف شده و تیرباران میشدند. دهها هزار تن از مردم دستگیر شدند.

مطبوعات دولت استعمار رسما تعداد کشته شدگان سرکوب 8 مه را 1500 الجزایری و 110 اروپائی اعلام کردند. اما ژنرال "دوال" که  سرکوب را سازماندهی کرد تعداد قربانیان را 7500 تن اعلام کرد . در تحقیقاتی که ژنرال توبرعضو کمسیون تحقیق این کشتار تعداد کشته شدگان را 15000 نفر اعلام کرد. با توجه به آمار نیروهای ملی، قربانیان این فاجعه 45000 تن بود. فراتر از آمار این کشتار،  واقعیت اینست که شورش 8 مه 1945 الجزایر بشدت سرکوب شد و عاملان این قتل عام و به جنایت تحت پیگرد قرار نگرفتند و حتی مورد تعقیت دادگاه جنائی هم قرار نگرفتند. حتی پس از  پایان فاجعه ژنرال دوال سازمانده سرکوب برای ادای مراسم مذهبی وارد مسجد کنستانین شد و به مردم شهر اعلام کرد "من از اکنون صلحی ده ساله را در الجزایر تضمین میکنم ". اما دقیقا 9  سال بعد اول یعنی در نوامبر سال 1954 جنگ استقلال الجزایر اغاز شد .