بوی تعفن

فساد اقتصادی

از لاشه "خودی" ها

 بلند شده!

هیچ رویداد و پدیده منفی مهمی را در جمهوری اسلامی نمی توانید پیدا کنید که جرقه های اولیه آن در سالهای نخست پس از انقلاب بهمن 57 زده نشده باشد. حزب توده ایران نه ادعای پیامبری دارد و نه مدعی پیشگوئی و آگاهی از عالم غیب، اما کافی است به اسناد منتشر شده در آثار حزبی سالهای اول انقلاب مراجعه شود تا دیده شود که رهبری وقت حزب توده ایران آینده این جرقه ها و تبدیل آنها به حریقی که دامن انقلاب را خواهد گرفت دیده و اعلام کرده است. از جمله این جرقه ها، پدیده فساد اقتصادی است که بقول معاون اول رئیس جمهوری، آقای جهانگیری اکنون در تمام رگ و پی نظام رسوخ کرده است.

این فاجعه در عین حال که اگر آزادی ها و بویژه آزادی احزاب ومطبوعات محدود و مسدود و سرکوب نشده بود نمی توانست چنین دامنه گرفته و خیمه نظام را در بر گیرد، به آن دورانی باز میگردد که پس از بستن و تعطیل کردن دانشگاه ها، خواستند آنها را بازگشائی کنند و حکومت "گزینش" را از میان دانشجویان و حتی استادان آغاز کرد. عده ای از دانشجویان از تحصیل محروم شدند و شماری از استادان از تدریس، و این آغازی بود که بعدها به ادارات دولتی رسوخ کرد و بدنبال آن، گریبان اعضای مذهبی کابینه های دولت ها را گرفت و رسید به گزینش نامزد از میان نامزدهای نمایندگی مجلس ها. اصطلاح "خودی" و "غیرخودی" از دل همین گزینش ها بیرون آمد و رهبر کنونی جمهوری اسلامی در نمازهای جمعه خود از این مرزبندی دفاع کرد. مرز خودی و غیر خودی ثابت نماند و خودی ها بتدریج تبدیل شدند به "نیمه خودی" ها و سپس تئوری من درآوردی رهبر جمهوری اسلامی مبنی بر "ریزش و رویش نیروهای انقلاب". یعنی کنار زدن کادرهای انقلاب 57 و جایگزین کردن آنها با کادرهائی که به زعم ایشان، پس از انقلاب، رویش انقلابی کرده اند و جای ریزش کرده های انقلاب را گرفتند. ادامه این فاجعه که موجب محروم کردن کشور و انقلاب از نیروهای کار آمد با اندیشه های مختلف مذهبی و غیر مذهبی برای ساختن کشور بود، رسید به تشکیل یک اداره گزینش در هر سازمان و دانشگاه و تشکیلات اداری و دولتی، اما باز هم این چرخ متوقف نماند و برای نخستین بار در تاریخ اداری، تولیدی و دولتی ایران، در هر سازمان و کارخانه و تشکیلات دولتی و نهاد علمی و دانشگاهی یک شعبه سازمان اطلاعات با نام "حراست" تشکیل شد که بهانه آن نیز دفاع از خودی ها و نگهداشتن خط  "گزینش" است. فساد و اختلاس و رشوه و دزدی حکومتی در همین لانه تخم ریزی کرد. در لانه گزینش، حراست، سرکوب احزاب و سانسور و کنترل مطبوعات. این معیار 3- 4 سال اول تاسیس جمهوری اسلامی که هر کس ریش دارد مسلمان است و گوشت تن حکومت و حزب توده ایران بارها آن را به تمسخر و کنایه و گاه بعنوان هشدار در مطبوعات و انتشارات خود به آن اشاره کرد، رسید به آنجا که هر کس مهر بر پیشانی دارد گوشت تن حکومت است!

و حالا، وقتی معاون اول رئیس جمهور می گوید فساد اقتصادی تا بن دندان حکومت رسوخ کرده و بابک زنجانی تنها یکی از عوامل شبکه فساد اقتصادی است و زمانی که دادستان کل کشور می گوید آنقدر خبر اختلاس های میلیارد میلیارد به گوش ما خورد که دیگر عادت کرده ایم، باید پرسید : این فساد نهادینه شده در حاکمیت، کرمی است که درون میوه گندیده خود حکومت بیرون آمده است و نه از بیرون حاکمیت، زیرا گزینش ها و حراست ها که مانع ورود غیر خودی ها و حتی نیمه خودی ها به درون پوسته حکومتی بوده اند. بنابراین، فساد میان خودی هاست و بخش مهمی از این خودی های آلوده به فساد اقتصادی لباس ژنرالی سپاه را برتن دارند و بقول مصطفی تاج زاده در آخرین مقاله تحلیلی که در زندان نوشته و به خارج از زندان راه یافته و منتشر شده است این "اشرافیت سپاه" است که تخم ریزی کرده است و برای بیرون کشیدن این درشکه در گِل فساد و رشوه و اختلاس نشسته هیچ راه حلی جز بازگرداندن آزادی ها به جامعه، برداشتن سدهای حکومتی از برابر احزاب سیاسی و رها کردن گلوی مطبوعات و تبدیل صدا و سیمای جمهوری اسلامی به صدا و سیمای تحت کنترل نهادهای منتخب مردم نیست. حراست ها و ادارات گزینش خود لانه فساد اند. نهادهای بی کنترلی که زیر مجموعه سپاه به حساب می آیند، لانه فساد اند، آن که هنوز از خودی و غیر خودی دفاع می کند، از ادامه فسادی دفاع می کند که تا ریشه دندان های حکومت رسوخ کرده است. ادامه این وضع، یعنی حاکمیت مافیاهای مسلح و پروار شده از غارت کشور که به قیمت تجزیه و تکه تکه شدن ایران و نابودی تمام زیر ساخت های آن در یک ماجراجوئی جنگی در پی بقای خویش خواهند بود.

        پیج فیسبوک راه توده