پرسش و پاسخ

فروردین 1359

جانبازی توده ایها

برای جلوگیری از

بازگشت به گذشته!

س: در روزنامه مردم، شماره 200 چنین آمده است: "... این پدیده نشان سرخوردگی وسیع قشرهای میلیونی جامعه است كه تا كنون نه تنها بهره ای از ثمره انقلاب نبرده اند، بلكه هر روز دشواری زندگی آنان بیشتر می گردد." در صفحه 5 همین شماره از روزنامه مردم می خوانیم كه: "حزب ما این دستاورد شگرف، این جمهوری نوپای ایران را چون مردمك چشم عزیز می دارد و برای فداكاری و جانبازی در راه آن آماده است. "سوال من این است كه چرا حزب برای فداكاری و جانبازی در راه این جمهوری كه نه تنها برای توده مردم كوچكترین ثمره ای نداشته، بلكه بر دشواری زندگی آنان افزوده، آماده است؟

"یكی از دانشجویان پیشگام دانشكده اقتصاد"

ج: دانشجوی عزیز پیشگام! همین جا است كه شما این مبارزه واقعی، و جنبه های ضد امپریالیستی، ضد استبدادی و خلقی آن را- در مجموع- نفهمیده اید. واقعیت این است كه انقلاب ما با سه گرایش ضد امپریالیستی، ضد استبدادی و خلقی آغاز شد و پیش رفت. این انقلاب، در زمینه هر یك از این سه گرایش، دستاوردهائی داشته است. اما میزان پیروزی و موفقیت در این سه گرایش، یكسان نیست. به عنوان مثال، پیروزی در زمینه گرایش ضد امپریالیستی چشمگیر است، اهمیت بسیار دارد و می تواند پایه و اساس سایر موفقیت ها در زمینه دیگر باشد. دستاوردهای انقلاب، در زمینه گرایش ضد استبدادی نیز چشمگیر است و تمام خلق از آن استفاده می كند. اما در مورد زندگی خلق و بهبود آن، ثمره محسوسی به چشم نمی خورد. به این ترتیب، میان این دو جمله ای كه شما انتخاب كرده اید، هیچ گونه تناقضی وجود ندارد. ما برای حفظ این دستاوردها و پیروزی هائی كه انقلاب در زمینه های یاد شده به دست آورده است، آماده فداكاری و جانبازی هستیم. شما شعار تثبیت، تحكیم و گسترش دستاوردهای انقلاب را كه شعار اساسی حزب ما ست، نفهمیده اید. به همین جهت، ما به شما توصیه می كنیم بررسی مجموعه این عوامل را كه در اعلامیه حزب ما، به مناسبت سال نو آمده است، بخوانید. ما در این اعلامیه، بسیار صریح و روشن گفته ایم كه انقلاب ما تاكنون چه دستاوردهائی داشته است و چگونه می توانست دستاوردهائی به مراتب بیش از اینها داشته باشد.

به این ترتیب، شما كه چنین قضاوت می كنید، معتقدید كه انقلاب پرتغال هیچ دستاوردی به خلق پرتغال نداده است، زیرا تمام وظایف انقلاب را انجام نداده و تنها سالازاریسم را از میان برده است. این طور نیست. انقلاب ایران نیز به بخشی از هدف های خود دست یافته و در پاره ای از سمتگیری های خود پیشرفت های محسوسی كرده است. اما در سمتگیری خلقی، پیشرفت های اندك یا ناچیزی داشته است. چرا؟ زیرا طبقاتی كه در راس انقلاب قرار گرفتند، جنبه خلقی بسیار ضعیفی داشتند. تمام انتقاد ما به سیاست گام به گام حكومت بازرگان این بود كه: شما دارید دستاوردهای ضد امپریالیستی انقلاب را از میان می برید و وضع گذشته را باز می گردانید!

این دستاوردها چیست؟ بیرون راندن پنجاه هزار آمریكائی از ایران، خروج از پیمان تجاوزگر سنتو، لغو پاره ای از قراردادهای تحمیلی كه كشور ما را به صورت زائده نظامی و اقتصادی امپریالیسم در می آورد، گریختن شاه، از میان رفتن ساواك، استبداد و غیره. آیا این دستاوردهای شگرف جمهوری نوپای ایران را نباید همچون مردمك چشم عزیز داشت؟ ما نمی توانیم اینها را نادیده بگیریم. ما با تمام نیروی خود می كوشیم، و در این راه تا پای فداكاری و جانبازی نیز می رویم كه شاه به ایران باز نگردد، ساواك بار دیگر شكل نگیرد، آمریكائی ها به ایران باز نگردند، قراردادهای اسارت بار دوباره تكرار نشود و غیره و غیره. ما تمام دستاوردهای انقلاب شكوهمند خلق خود را چون مردمك چشم گرامی می داریم. اما دوستان عزیز پیشگام كه متاسفانه اغلب چندان هم "پیشگام" نیستند، این دستاوردها را یا اصلا نمی بینند و یا اینكه به حساب نمی آورند. انگار در انقلاب ایران اتفاقی نیفتاده است و هیچ چیزی وجود ندارد كه آن را گرامی بدارند، از آن دفاع كنند و در حفظ آن بكوشند. ما فكر می كنیم كه این دوستان جوان، در این زمینه در عین اینكه ادعا می كنند پیشگام هستند، در واقع فرسنگ ها در پس رویدادها لنگ لنگان گام بر می دارند.

14 فروردین 1359