پیام نوروزی

از داخل کشور

رفقای راه توده – سال نو بر شما یاران عزیز مبارک، همواره پایدار بمانید.

سالی که گذشت مردم ما پس از یک ماراتن سخت و نفس گیر در هشت سال چپاول ثروت ملی و سایه شوم جنگ توسط مافیای قدرت و پول، به اعتبار همه تجربه و زیرکی سیاسی و در نگاهی دقیق به آنچه در کشورهای همسایه در جهت رسیدن به دموکراسی میگذرد، برای ایجاد امنیت و آرامش و گریز از جنگ و فرصتی برای آشتی با جهان - برای از بین بردن تحریم ها – بهبود شرایط اقتصادی زحمتکشان – رفع بیکاری و التیام و تغییر در ساختار اقتصادی و محو فساد مالی بعنوان شاخص مهم آن دوران غارت 8 ساله – ایجاد فضای سیاسی و آزادی همه میهن دوستانی که در حصر و حبس اند با بهره جویی از حداقل پتانسیل موجود در ساختارنظام جهت تغییرو تحول پر امید به پای صندوقهای رای رفتند. در دشواری این آزمون بزرگ مردم ایران و میهن دوستان واقعی، گروههای چپ رو و بحران زده چپ درک درست و واقعی نه از ساختار حاکمیت داشتند و نه درکی جامعه شناسانه و حقیقی از روحیات و خصوصیات مردم ایران. آنان ناتوان و درمانده از درک مردم ساده لوحانه سعی کردند شرایط جامعه ایران را در قالب های ذهنی و توهم زده خود جای بدهند و آن گاه راه حلی بیابند. وعاقبت راهی برگزیدند که نباید!. شاید روش این دوستان مصداق این حکایت باشد – روزی یکی از فرماندهان ارتش چین بسراغ "مائو" میرود و می گویند: رفیق مائو – تخت هائی که سربازان در پادگان ها استفاده میکنند برای بعضی سربازان کوچک است و پاهایشان موقع خوابیدن از تخت آویزان می شود، باید تخت ها را عوض کنیم. رفیق مائو به مزاح می گوید: نیازی به این کار نیست. پاهای سربازانی را که از تخت آویزان است کوتاه کنید تا به اندازه تخت ها بشود!

راه توده در پیوند با مردم ایران با درکی درست و واقعی از انقلاب 57 که بنظرم راه، بر خیلی کجرویهای راست و چپ را می بندد در پیوند با توده های مردم آنگونه که هستند بدور از قالب های افسانه ای و دروغین و شناخت از ساختار پیچیده حاکمیت با حضوری فعال در انتخابات 92 و حمایت از دولت روحانی به وظایف میهنی و تاریخی خود عمل کرد. ناگفته نماند که موضع گیری راه توده در خرداد 92 تنها یکی از نشانه های مشی توده ای حاکم بر آن در سالهای پس از انقلاب است. برای این دقت و هوشیاری به شما تبریک میگویم. مقالات و سر مقاله ها دقیقا منطبق با آن رویدادهائی بود که ما در ایران شاهد و ناظر بودیم. راستش بعضی مقاله ها را بارها و بارها خواندم و گاه از سر شوق و تحسین اشک بر چشمانم نشست، که اینگونه پاسدار مردم و انقلاب هستید. خوشحالم در سالی که گذشت توانستم از شما بیاموزم و با شما هم صدا باشم.