جنبش اعتراضی

در اسپانیا

علیه سلطنت بسیج شده

اومانیته- الف. آذرفریتاش

روز 14 آوریل سال 1931 جمهوری دوم اسپانیا اعلام شد. سلطنت طلبان در انتخابات شهرداری های اسپانیا شکست خوردند و پادشاه "آلفو سو سیزدهم" به اجبار اسپانیا را ترک کرد و تبعید شد.

در اول آپریل سال 1939 فرانکو بعد از یک جنگ داخلی مرگبار و قتل عام نیروهای دمکرات و چپ و کمونیست های اسپانیا  پیروزی خود را جشن گرفت و   مدعی شد "ارتش سرخ را در اسپانیا شکست داد ". سنگ بنای جمهوری دوم آخرین دژد مکراسی با پیروزی فرانکو نابود شد. بعد از مرگ فرانکو و پایان دیکتاتوری وی، دوره معروف به دوران انتقال ــ گذار آغاز شد. قانون اساسی جدید در سال 1978 تنطیم شد و حکومت سلطنتی پارلمانی بدون مشورت وهمه پرسی بین "جمهوری و یا رژیم سلطنتی" بنیاد گردید .در واقع دوران گذار نوزادی برای باز گرداندن سلطنت خاندان بوربن و اجازه رشد سرمایه داری و تسریع آن در اسپانیا.

در اواسط ماه اوریل سال 1977 "آدلفو سوارز" و برخی از هواداران بازگشائی سیاسی "دمکراسی بزک شده اروپائی" حزب کمونیست اسپانیا را که  دوره طولانی را بطور مخفیانه "زیر زمینی" برعلیه فرانکو مبارزه میکرد را با  پذیرش پیش شرط "رهائی ایده جمهوری، پرچم جمهوری" آزاد اعلام کرد. در مذاکرات بین طرفین دبیرکل حزب کمونیست اسپانیا "سانتیاگو کالیو" پزیرفت که ایده جمهوری را و پرچم آن را فراموش کند و در ازای فعالیت آزاد حزب کمونیست حکومت منارشی پادشاهی و پارلمانی را بپذیرد. برای اکثریت کمونیست ها، همیشه انتخاب بین دمکراسی و دیکتاتوری مطرح بوده است. مرحله گذار بدون جدائی از ساختار رژیم سابق ادامه یافت. قدرت اجتماعی از بورژواری کهنه و فرسوده به بورژواژی جدید واگذار شد. مرحله گذار ارائه شده، حتی به عنوان "مدل"مورد پسند بورژوازی به مستعمرات گذشته اسپانیا در آنسوی اقیانوس به کشورهای امریکای لاتین صادر شد. تخاصمات طبقاتی بطور موقت به فراموشی سپرده شد و به طبقات حاکم  حفط وضع موجود اجتماعی آرامش داد. این دوره گذار در درجه اول و عمدتا برای باز سازی سیستم به خدمت گرفته شد که با  بحران  کاملا اجتماعی- سیاسی مواجعه است. اکنون پشت پرده نیروهای محافظه کار به رهبری پادشاه به توافق رسیده اند، اما در صحنه سیاسی برهنه اند .  62 در صد اسپانیائی ها خواستاربرکناری پادشاه می باشند. سونامی بحران اقتصادی و تشدید مقاومت مردم و جنبش های اجتماعی جدید "کمیته های دفاع از مردمی که ازخانه هایشان رانده می شوند" معلمان، کارکنان شرکتهای عممومی و خصوصی بهداشت و اتحادیه های کارگران و کارکنان دانشگاهیان، انجمن ها وکمیته های محلی مبارزه با ریاضت های اقتصادی محلی و غیره ...از ادامه سیاست های ریاضتی نگران و در عذاب اند و با آن به مبارزه برخاسته اند . مردم برای اولین بعد از مرگ دیکتاتور فرانکو خواستاری جمهوری هستند و محبوبیت رژیم سلطنتی نامشروع و فاسد" 50 درصد نسبت به گذشته "کاهش یافته و درحال سقوط آزاد است. تظاهرات گسترده مردمی اکنون با پرچم های جمهوری در حال تدارک است.