یکسال پیش از اعلام

جنگ مسلحانه مجاهدین خلق

حرکت حزب

روی شمشیر

در سالهای اول

پس از انقلاب

از یکسال پیش از اعلام قیام مسلحانه توسط سازمان مجاهدین خلق، تحرکات، شعارها، اعلامیه ها و موضع گیری های سیاسی این سازمان به مسیری می رفت که می شد حدس زد سرانجام آن چه خواهد بود. این سیاست و مشی، ارتجاعی ترین بخش حاکمیت جمهوری اسلامی را برای راه انداختن حمام خون و یورش به آزادی های پس از انقلاب تقویت می کرد و رهبری وقت حزب توده ایران عمیقا نگران ادامه آن بود. هنوز انفجار حزب جمهوری اسلامی و نخست وزیری روی نداده و ترور ها و اعدام جوانان و نوجوانان مجاهدین خلق در اوین آغاز نشده بود. اسدالله لاجوردی قصاب اوین و عضو رهبری موتلفه اسلامی که دادستان انقلاب شده بود هنوز فرمان توقیف روزنامه ها و بستن دفاتر احزاب را صادر نکرده بود. مجاهدین تظاهرات موضعی در خیابان های مرکزی تهران – بویژه خیابان انقلاب و مقابل دانشگاه تهران- برپا می کردند و از سوی دیگر با رئیس جمهور وقت – ابوالحسن بنی صدر- سیمشان را روی هم انداخته بودند. حزب توده ایران در چنین میدان سخت و دشواری به فعالیت خود ادامه میداد و تلاش می کرد از هر دو سو، قیچی دو لبه جناح راست حکومت و رهبر مجاهدین خلق را کُند کرده و جلوی فاجعه ای را که حدس می زد روی خواهد داد بگیرد. پرسش و پاسخ تاریخ 6 تیرماه 1359 بازتاب این شرایط است. دبیراول وقت حزب توده ایران – کیانوری- در این پرسش و پاسخ اشاره به اطلاعاتی می کند که نگران وقوع آنست، درعین حال سیاست اتحاد و انتقاد در برابر حاکمیت را تشریح می کند و دلیل شرکت در تظاهراتی که حکومت برگزار کرده را تشریح می کند. این اسناد را باید خواند، تا دانست در سالهای اول پس از انقلاب در ایران چه گذشت و حزب توده ایران چگونه روی شمشیر حرکت می کرد.

چرا حزب توده ایران در تظاهرات روز جمعه شركت كرد؟

س: چرا حزب توده ایران در تظاهرات روز جمعه شركت كرد؟ در حالی كه قطعنامه های این تظاهرات حملات خیلی شدید به سازمان مجاهدین خلق داشتند.

ج: ببینید! دعوتی كه به تظاهرات شد، به طور عمده برای پشتیبانی از امام بود، و پشتیبانی از امام خمینی هم برای ما عبارت است از پشتیبانی كلی از خط ضد امپریالیستی، خلقی و انسانی امام، كه در تمام گفته های دوران اخیر امام هم، به طور كاملا بارز دیده می شود. صحبت امام علیه طاغوت بود، معذرت بود از این كه هیچ كاری انجام نگرفته و این دستگاه باید به كلی درهم شكسته شود، پاك بشود و بتواند به مردم خدمت بكند. این یك صحبت تاریخی بسیار بزرگ بود و خیلی با اهمیت. بدین جهت اعلام پشتیبانی از امام، برای ما واجب بود. ما در اعلامیه خودمان هم، اگر دقت كرده باشید، نوشتیم كه از چه شعارهایی پشتیبانی می كنیم و با چه شعارهایی توده ای ها در این تظاهرات شركت كردند. اما چیزهایی كه غیر از این شعارها بود، ما از آن ها پشتیبانی نمی كنیم. اصولا وقتی ما در جهت جبهه ای قدم بر می داریم، باید بتوانیم جنبه های مثبت و منفی را با هم بسنجیم، سبك و سنگین بكنیم، جنبه های مثبت را تشخیص بدهیم و وقتی دیدیم این جنبه ها می چربد، از آن پشتیبانی كنیم. این تمام سیاست ماست. ما الان از دولت جمهوری اسلامی، در مقابل فشار امپریالیسم، در مقابل توطئه امپریالیسم، در مقابل توطئه ضد انقلاب، پشتیبانی می كنیم. این به معنی این نیست كه ما از تمام نارسایی ها و ضعف ها و عیب ها و كوتاهی هایی كه الان در این رژیم می شود، پشتیبانی بكنیم. به هیچ وجه به این معنی نیست. سیاست اتحاد و مبارزه، وحدت و مبارزه اصلا همین است، كه وقتی، در یك جبهه قرار می گیریم، صد در صد با هر عمل شركت كنندگان در آن جبهه موافق نیستیم. در یك چارچوب معینی ما نظریات موافقی داریم. در آن چارچوبی ما پشتیبانی می كنیم كه تعیین كننده است، عمده است. اما وقتی آن چارچوب دیگر تعیین كننده نبود، از آن پشتیبانی نمی كنیم.

به این ترتیب خوب است دوستانی كه این انتقاد را می كنند، همیشه چارچوب كلی سیاست را در نظر بگیرند، شركت ما در تظاهرات كار درستی بوده است. ما اگر در این تظاهرات كه پشتیبانی از امام هست، در چنین لحظه ای، شركت نكنیم، خطا كرده ایم. شما به زودی اطلاع حاصل خواهید كرد كه امپریالیسم و ارتجاع ایران، چه توطئه های وحشتناكی را الان دارند تدارك می بینند. در چنین لحظه ای پشتیبانی از امام خمینی كه هدف عمده ضد انقلاب و امپریالیسم است،- و ما در این زمینه اطلاعات دقیق و بی تردید داریم- این پشتیبانی، حتما ضروری است،- برای تقویت جبهه نیروهای راستین ضد امپریالیسم، نیروهای راستین خلقی وفادار به انقلاب ما.

6 تیر 59